|
همزمان با برگزاری همایش مشروطه، نمایشگاهی از عکسها و اسناد مشروطه با همکاری عکاسخانه شهر در عمارت بادگیر کاخ گلستان از ١۵ مرداد به مدت یک ماه در حال برگزاری است. سعید فلاحفر، هنرمند تصویری عکسهایی از این نمایشگاه در اختیار ایران آرت قرار داده است.
تازه ترین نمایشگاه عکس سعید فلاح فر در قالب نمایشگاه مجازی توسط موسسه حامی هنر مانا به مدیریت گلناز شوال منش روز پنجشنبه 12 مرداد ماه افتتاح شد.
ایران آرت: عکس های سعید فلاح فر ، عکاس و هنرمند تصویری، از فستیوال بیا ز سنگ بپرسیم را ببینید. نگارخانه سهراب از روز جمعه ۲۶ خرداد میزبان نمایشگاهی از آثار برگزیدگان فستیوال ملی طراحی سنگ ایران با عنوان « بیا ز سنگ بپرسیم» (Let us ask stone) شده است؛ نمایشگاهی شامل ۱۹ اثرِ ساخته شده با سنگ که در سال ۱۴۰۰ در فستیوال ملی طراحی سنگ ایران برگزیده شده بودند. هیئت داوران این رویداد متشکل از بهروز دارش (مجسمه ساز)، هوشنگ مهراردلان (معمار)، غلامحسین نامی (نقاش)، کارلو واننیکولا (طراح) و خوزه کارلوس پالاسیوس (طراح) بودند و اعضای شورای سیاست گذاری و انتخاب آثار را، احمد شریفی، فرهاد آزرمی، حسین دنیاگرد راد، محمدیوسف نیلی، حسین موسوی، ایمان علاقبند، محمد رسا، محمد مالکی، رضا حسن زاده و مهدی فلاح تشکیل دادند.
تصاویر سعید فلاحفر، هنرمند تصویری از نمایشگاه نقاشیهای یعقوب امدادیان در نگارخانه هور را مشاهده کنید.
عکاسی با هوش مصنوعی تیتر دیگر یادداشتی از سعید فلاح فر است.
آیا فضای یک گالری در کیفیت یا حداقل در درک کیفیت و عملکرد یک عکس موثر است؟ تماشای عکس در کنار دیگران، سایز عکس، همزمانی با پخش موسیقی آیا می تواند تاثیری بر ارائه یک عکس داشته باشد یا حتی موجب استحاله آن باشد؟ کیفیت، فضا و معانی عکس های دیگر چطور می توانند بر یکدیگر اعمال شوند؟
شاید هنر شیوه تولید مسئله انسانی و انگیزه پرداختن به آن است. بی این که داعیه حل کامل مسئله را داشته باشد.
سعید فلاح فر: همه تیترهای خبری از خوبی اوضاع هنری میگویند. مخصوصا اصرار دارند که همه چیز از سال گذشته بهتر است. تقریبا هیچ انتقاد تندی در این نوشتهها به چشم نمیخورد. صفحات مجازی هم که تقریبا دچار فیلترینگ شدهاند و منابع غیررسمی به راحتی در دسترس نیستند. بنابراین عجیب نیست اگر اذهان خوانندههای کنجکاو حداقل دو موضوع را به خاطر بیاورند ...
وقتی هنر از پدیدهای مثل فقر سخن نمیگوید، این به معنی نبود فقر نیست، این یعنی سکوت؛ سکوتی که دلایل عمدی یا اجباری بودن آن بخشی از محتوای آثار هنرمند خواهد بود ... به یقین تاریخ، سکوت هنرمند را معادل پاکیزگی فرهنگی یا بیاهمیتی این موضوعات فرض نمیکند. سکوت گاهی مهمترین و گویاترین اثر یک شاعر، نویسنده یا هنرمند است. همه این سکوتها در طول تاریخ فرهنگی هر تمدنی، شنیدنی و خواندنی است.
عکاسی خیابانی این روزها به دلایل و بهانه های مختلف تحت فشار قرار گرفته است. از طرفی موضوعات امنیتی و از طرفی مرزهای غیرقابل تعیین در حفظ حریم خصوصی فردی و شهروندی، بد فهمی در موضوع حریم خصوصی یا ممنوعیت های عرفی و فرهنگی ـ با ترکیبات و غلظت های متفاوت و گاه سلیقه ای در جهان ـ عکاسی خیابانی را به شدت تحدید می کند. به نظر می رسد وجاهت استنادی و تاثیرگذار عکاسی هم به مذاق کسانی که ریگی به کفش دارند خوش نمی آید و از قدرت خود برای کور کردن چشم تیزبین دوربین عکاسی سوءاستفاده می کنند.