۲ای اف ام مرد تا دوباره زنده شود/ حواشی آرمین زارعی شدن
تهیه‌کننده آثار آرمین 2afm می‌گوید: آرمین زارعی نجنگید، یک‌بار مُرد تا دوباره زنده شود و در کشورش بخواند. می‌توانست برود میلیاردها تومان دربیاورد ولی ماند و حرف گوش کرد و صبوری کرد.
ایران آرت: شهروند نوشت: در روزهای اخیر دو تک‌آهنگ از یک خواننده سابقا زیرزمینی به‌طور رسمی منتشر شده است. تک‌آهنگ‌هایی به نام‌های «ناز شستم» و «دوباره برگرد»- که آرمین زارعی یا همان آرمین «2ای.اف.ام» با ترانه و آهنگسازی خودش و تنظیم مسعود جهانی به بازار فرستاده است.
دو تک‌آهنگ جدید آرمین زارعی محصول شرکت ترانه شرقی هستند- که البته بیشتر به نام محسن رجب‌پور شناخته می‌شوند. همان تهیه‌کننده بانفوذ و موثری که به واسطه مجوزگرفتن برای شماری از خوانندگان زیرزمینی این دیار معروف است. تهیه‌کننده‌ای که در نشست خبری معرفی حامد همایون گفت «من یک تاجرم!» و در پاسخ به پرسشی درباره «استثمار خواننده‌ها با قراردادهایی شبیه ترکمنچای»، به صراحت درباره مارکتینگ و جنبه‌های اقتصادی موسیقی گفت و تأکید کرد که هزینه در این عرصه باید بر اساس مولفه‌های اقتصادی توجیه‌پذیر باشد. حالا چنین تهیه‌کننده‌ای دو تک‌آهنگ جدید آرمین زارعی را تهیه کرده تا روند رسمی‌شدن او (که از اسفند 98 امضا شد- اما به ماجراهای کرونا و تعطیلی کنسرت‌ها و اجراهای زنده در تهران و بیشتر شهرهای بزرگ کشور خورد تا آرمین و تهیه‌کننده‌اش تاکنون چندان از رسمی‌شدن این خواننده منتفع نشده باشند) یک‌بار دیگر تسریع شده باشد.
داستان تکراری مجوزگرفتن خوانندگان
روند دریافت مجوز برای خوانندگان زیرزمینی یک شکل ثابت دارد. حداقل اینکه محسن رجب‌پور همواره این شکل ثابت و این داستان تکراری را طی کرده- و آن چیزی نیست مگر گم‌وگورشدن و کاهش حجم فعالیت‌ها و مصاحبه‌های خواننده، حضور بااحتیاط و البته متفاوت خواننده در مجامع رسمی یا خیریه‌ها و در آخر هم انتشار ناگهانی اثر جدید خواننده به شکل رسمی. این روندی است که آرمین ٢afm نیز آن را طی کرده است. روندی البته در ظاهر مبهم- همین که تنها تهیه‌کنندگان معدودی از پس آن برمی‌آیند، نشان از پیچیدگی مراحل مختلف آن دارد.
محسن رجب‌پور در این مورد به «شهروند» گفته که «روند تبدیل خواننده زیرزمینی به خواننده مجاز روند پیچیده و دشواری نیست. حتی با توجه به چهره‌ای که می‌خواهد مجوز بگیرد، می‌تواند روندی آسان هم باشد. در این میان تنها چیزی که مهم است این است که در استعلام‌های ارگان‌های گوناگون فرهنگی و امنیتی مشکلی برای آن خواننده پیش نیاید- که اگر این اتفاق پیش آید، با توجه به فعالیت‌هایی که آن خواننده در گذشته انجام داده، ممکن است کارش با دشواری‌هایی مواجه شود و باعث زودتر یا دیرتر به نتیجه رسیدن این روند شود. البته در این روند ما تنها طرف حسابمان وزارت ارشاد است. یعنی از «الف» تا «ی» ماجرا را با ارشاد طرفیم و حالا اگر در این میان استعلام هم نیاز باشد، این را خود ارشاد می‌گیرد».
محسن رجب‌پور درباره دشواری‌های آرمین زارعی برای دریافت مجوز نیز گفته که «آرمین زارعی نجنگید، یک‌بار مُرد تا دوباره زنده شود و در کشورش بخواند. می‌توانست برود میلیاردها تومان دربیاورد ولی ماند و حرف گوش کرد و صبوری کرد. من معتقدم که به همه خواسته‌های جامعه باید توجه کرد. اگر شاخ و برگ اضافه‌ای وجود دارد، باید آن را هرس کرد. چیزی که به ضرر جامعه است، نباید گسترشش داد. مخاطب موسیقی باید سبک و ژانر مورد علاقه خود را با محتوای سالم بشنود و خواسته‌هایش ارضا شود».
زیرزمین تا روی زمین
البته آرمین زارعی اولین- و حتی مهم‌ترین- خواننده‌ای نیست که توانسته روند زیرزمین تا روی زمین را طی کند. به هرحال بسیاری دیگر پیش از او توانسته‌اند خود را از تاریکی زیرزمین به روی استیج‌های نورانی و شلوغ بکشانند- که از آن میان می‌توان به محسن چاوشی، محسن یگانه، رضا صادقی، مهدی مقدم، سیروان و زانیار خسروی، مهدی یراحی، مسعود سعیدی، آرش و مسیح و بسیاری دیگر اشاره کرد.
با این حال شاید بتوان محسن چاوشی را مشهورترین خواننده‌ای دانست که این روند را طی کرده است. خواننده‌ای که بعد از چند آلبوم هیت مانند نفرین، خودکشی ممنوع، لنگه کفش و متأسفم با خواندن در فیلم سنتوری به فعالیتش جنبه رسمی‌تری بخشید. با این حال حتی چاوشی نیز در اصل سال‌ها بعد برای آلبوم یه شاخه نیلوفر بود که مجوزدار شد و رفیق همراهش محسن یگانه را پشت‌سر گذاشت. رضا مهدوی، مدیرکل پیشین مرکز موسیقی حوزه هنری درباره آن روزها به «شهروند» گفته: «آن روزها همزمان داشتیم پروژه‌ای به نام سه محسن را پیش می‌بردیم؛ محسن نامجو، محسن چاوشی و محسن یگانه».
زیرزمین تاریک‌تر رپ
حالا آرمین زارعی که در سال ۱۳۹۳ به هفته‌نامه تماشاگران امروز گفته بود که «من پسر ایران هستم و دوست دارم با مجوز در ایران کار کنم» نه‌تنها حدود دوسال است که مجوز گرفته، که البته آهنگ‌های جدیدش را نیز به بازار موسیقی عرضه کرده است. آرمین گفته بود که «برای گرفتن مجوز حتی اگر ایراد بگیرند و بگویند که باید سبک خواندنت را عوض کنی؛ این کار را خواهم کرد. اصلا سبک خواندن من با کمی اصلاح از فضای رپ خارج می‌شود. من این کار را امتحان کرده‌ام و خیالم راحت است». او این روزها همان کار را کرده- و دو تک‌آهنگ جدیدش چندان شباهتی به قطعات رپ سابقش ندارد.
دریافت مجوز فعالیت رسمی آرمین زارعی و انتشار دو قطعه جدید رسمی از این خواننده بیش از هر چیز موجب ایجاد این پرسش می‌شود که آیا نمی‌شد چنین شرایطی را برای دیگر خوانندگان هم‌نوع و هم‌نسل او نیز فراهم کرد؟ به هرحال آرمین زارعی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین خوانندگان نسل اول رپ فارسی احتمالا یکی از پرچالش‌ترین و دشوارترین روندهای دریافت مجوز فعالیت رسمی را طی کرده است. روندی که حتی خواننده‌هایی مانند یاسر بختیاری (یاس) و دیگر خواننده‌های رپ اجتماعی نیز در طی‌کردنش موفق نبوده و بسیاری‌شان یا از ایران مهاجرت کرده یا اگر هم در کشور خود مانده‌اند، نخواسته یا نتوانسته‌اند موفق به اخذ مجوز و رفتن زیر لوای دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت ارشاد شوند. آیا دریافت مجوز فعالیت رسمی برای آرمین زارعی یا همان «2ای.اف.ام» سابق آغاز روند فعالیت رسمی رپ‌خوان‌های دیگر خواهد بود؟!
