از تانگوی آرژانتینی تا یادبود نظامی گنجوی و عباس کیارستمی در ارکستر فیلارمونیک تهران

نخستین اجرای دو قطعه ناب موسیقی برای اولین بار در تهران، ره آورد جذاب ارکستر فیلارمونیک تهران بود.

ایران آرت : مریم درویش : ارکستر فیلارمونیک تهران شب‌های سوم و چهارم خرداد ماه به رهبری آرش گوران در تالار رودکی و تالار وحدت به صحنه رفت.

این ارکستر با کنسرت مایستری پانیذ فریوسفی به اجرای دو قطعه پرداخت که هر دوی این آثار برای اولین بار در ایران اجرا شدند و علاوه بر آن در سراسر جهان نیز اجراهای بسیار محدودی از آنها انجام شده است.

بخش اول برنامه به اجرای "چهارفصل" با آهنگسازی آستور پیاتزولا نوازنده آرژانتینی اختصاص داشت. آستور پیاتزولا آهنگساز و نوازنده آکاردئون بود که با تاثیرگرفتن از موسیقی جاز و کلاسیک، قطعاتی آفرید که موسیقی تانگوی آرژانتینی را دگرگون کرد و پس از آن قطعاتی در سبک موسیقی کلاسیک نوشت.

قطعه چهاربخشی چهارفصل که توسط آهنگساز صاحب نام روس، لئونید دسیاتنیکف، تنظیم و بازآفرینی شده است با تکنوازی ویولن پدرام فریوسفی اجرا شد.

این قطعه با فصل پاییز و در فضایی آرام و تردیدآمیز آغاز شد و در میانه جمله‌های ارکستر، تک نوازی ویولن و ویولنسل به گوش می‌رسید. در بخشی از این قطعه آرشه‌های چپ که با سرعت و به صورت مداوم روی سیم‌ها کشیده می‌شد فضایی بازیگوشانه به وجود می‌آورد.

موومان دوم که به فصل زمستان اختصاص داشت با نوای سازهای بم آغاز شد و پس از آن در سکون ارکستر، تکنوازی ویولن شنیده شد. ارکستر گاه آرام و گاه پرشور می‌نواخت و گاهی سکوت می‌کرد اما در تمام این مدت سولوی ویولن به گوش می‌رسید.

پس از آن نوبت به فصل بهار رسید تا با اجرای چهار ساز آغاز شود. ابتدا نوای ویولن پانیذ فریوسفی به گوش رسید که یک ملودی را می‌نواخت و پس از آن ویولن 2، ویولا و ویولنسل به ترتیب به همراهی غیرملودیک با او پرداختند. سپس پدرام فریوسفی سولوی خود را آغاز کرد و همان جمله اولیه را گسترش داد. نوازندگان با گلیساندوها فضایی شیطنت آمیز و سرخوش ایجاد می‌کردند و هوای ناپایدار بهار در اوج و فرودهای ارکستر متجلی می‌شد. سرانجام پدرام فریوسفی همان ملودی آغازین را با کندن سیم‌های ویولن اجرا کرد تا به آرامی این بخش را به پایان ببرد.

با رسیدن به فصل تابستان ارکستر به اجرای تند و پرشتاب یک جمله پرداخت و سولوی ویولن هم آن را همراهی کرد. فضاهایی همراه با آرامش و شتاب از پی همدیگر ایجاد شد و گاه روحیه شیطنت آمیز آهنگساز هم در این میان دیده می‌شد. نوازندگان با کشیدن انگشت بر روی سیم ها صدایی مانند صدای آب یا پرندگان ایجاد می‌کردند و کندن سیم کنترباس‌ها مانند نوعی ساز کوبه‌ای عمل می‌کرد.

با پایان گرفتن این قطعه جذاب تماشاگران به تشویق ارکستر پرداختند و پس از آن پدرام فریوسفی برای تشکر از آنها تکنوازی کوتاهی را اجرا کرد.

بخش دوم برنامه به اجرای سمفونی برای ارکستر زهی در یادبود نظامی گنجوی اثر فکرت امیرف، آهنگساز اهل کشور آذربایجان اختصاص داشت. این قطعه که فضایی کاملا شرقی داشت با حالتی روایت‌گر به توصیف احساسات و فضاهای متفاوتی مانند شعف و وحشت می‌پرداخت. این اثر رازآلود همانند آثار نظامی، مخاطب را با صحنه‌های بسیار متفاوتی مواجه می‌کند.

در پایان این برنامه که در حضور مهمانانی چون فریدون شهبازیان، فردین خلعتبری، مهیار علیزاده، تهمورس پورناظری، رضا گوران ، محسن شریفیان، شروین مهاجر و... برگزار شد آرش گوران اجرای ارکستر را به عباس کیارستمی تقدیم شد.