تغییر فاز حضرت حافظ و تنها چیزی که کسی از دراز بودنش خجالت نمی‌کشد

این روزها کسی جرات ندارد فال حافظ بگیرد.

ایران آرت: شهرام شهیدی در شهروند نوشت: تنها چیزی که کسی از دراز بودنش خجالت نمی‌کشد و نمی‌گویند هیس زشت است همین درازترین شب سال است. یعنی  شب یلدا.

حسن این شب یلدا هم در این است که هیچ وکیل و وصی و قیم و آقابالاسر و مسئولی ندارد و برای همین در درازای تاریخ همین جور دراز مانده.

معمولا در روزنامه وقتی از واژه دراز استفاده می‌کنی سردبیر درازت می‌کند. یکی از محاسن دیگر شب یلدا این است که شما از برخی واژه‌ها می‌توانی استفاده کنی بدون اینکه مورد عتاب قرار بگیری.

از بحث اول دور نشویم. اگر شب یلدا را دست محیط‌زیست سپرده بودند الان شب یلدا خشک شده بود. اگر وزارت نفت مسئولیت شب یلدا را به عهده گرفته بود، از بس قیمتش کشیده بود پایین دیگر از شب اول تیر هم کوتاه‌تر بود. اگر صداوسیما مسئول شب یلدا بود اینقدر آب توی آن می‌بست و از سر و تهش می‌زد که دیگر شب نبود. یک دایره چاق بی‌معنا بود.  

در تاریخ آمده که ما ایرانی‌ها هم شب یلدا را جشن می‌گرفته‌ایم هم چله تموز یا چله تابستان یا همان بلندترین روز سال را. ولی بعد دیدند ایرانی‌ها اینقدر در طول روز مشکل دارند که در چله تموز لابد یک دقیقه به مشکلات‌شان اضافه می‌شود و این چله دیگر بد شناخته شد و کم‌کم مردم فراموشش کردند. حالا نگویید مگر مردم شب‌ها مشکل ندارند. دارند اما در چهاردیواری خودشان یک‌جوری که دیگران نفهمند مشکل‌شان را حل کرده و شب را روز می‌کنند.

یکی از مشکلات امروزی در شب یلدا تهیه پول برای خرید آجیل مشکل‌گشاست. این قضیه جوری پارادوکس دارد که بزرگ ‌ترین فیزیکدانان قرن هم از حل مسأله‌اش برنیامده‌اند. یعنی لازم است برای رفع مشکل خرید آجیل مشکل‌گشا یواشکی برویم جایی آجیل مشکل‌گشا بخوریم، بلکه بخت‌مان باز شود. لوپ عجیبی است و بیشتر به سیاهچاله‌ها شبیه است.

این روزها کسی جرات ندارد فال حافظ بگیرد. گذشت آن روزها که حافظ می‌گفت «کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور» نخیر. این خبرها نیست. این روزها هر که و در هر جا فال حافظ بگیرد، در فالش می‌آید «از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود/ زنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایت».