محبوبه کاظمی و آینده خانه پدری جلال آل احمد

بر اساس اعلام صندوق احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی وابسته به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، سیده محبوبه کاظمی دولابی به عنوان سرمایه گذار و بهره بردار خانه پدری جلال آل احمد معرفی شد.

ایران آرت: آزاده جعفریان : محبوبه کاظمی که جامعه هنری او را به عنوان مدیر نگارخانه ترانه باران و بنیانگذار حراج باران می شناسد، با برنده شدن در مزایده صندوق احیا برای مدت معین برای احیا، مرمت و بهره برداری از خانه پدری جلال آل احمد انتخاب شد.

کاظمی در این باره گفت: خاستگاه اصلی فعالیت های من از آغاز با محوریت گردشگری هنری بود و در این سال ها تلاش کردم هنرهای ایرانی اسلامی که مهجور واقع شده بودند را در قالب های متنوع به متن افکار عمومی بازگردانم. با خواندن خبرهایی بسیار تلخ از وضعیت نا به سامان خانه پدری جلال آل احمد، تصمیم گرفتم چنان که طرح و ایده ام مورد توجه مسئولین امر قرار گیرد، این ابنیه با اصالت و شاخص را به همین معنایی که سال هاست در پی اشاعه آن هستم، پیوند زنم و آن را به یک سقف باشکوه و ارامش بخش برای جامعه هنری مان بدل کنم.

او افزود: در حاضر در حال تهیه مقدمات ترمیم اصولی خانه هستم که متاسفانه آسیب های متعدد دیده است، تیمی از بهترین های این امر برای مشورت گردهم آمده اند، بلافاصله پس از سامان یافتن فرایند ترمیم و به سازی، برای تولید محتوای فاخر در خانه با جامعه فرهنگ و هنر جلسات مشورتی برگزار خواهم کرد.

او افزود: به تازگی وضعیت برخی خانه های تاریخی نگرانی هایی را در میان جامعه برانگیخته است؛ پیش از هر چیزی اینکه در این روزهای سخت اقتصادی ، هنوز مردم و رسانه ها دل نگرانی ها و دغدغه های فرهنگی دارند مایه خرسندی ست و اتفاقا باید این توجه ملی را سرمایه دانست و بر مبنای آن برنامه ریزی های کاربردی داشت.

کاظمی خاطر نشان کرد: دو نکته مهم در این موضوع مستتر است، نخست اینکه در حوزه فرهنگ محال است دولت به تنهایی بتواند بار همه مشکلات و نارسایی ها را به دوش کشد، چاره کار استفاده هوشمندانه از کارافرینان شیفته فرهنگ است و واگذاری امور اینچنینی به بخش خصوصی. برای نائل آمدن به چنین مقصودی هموار کردن مسیر مشارکت الزامی است، بخش خصوصی برای حضور موثر در شاخه های مختلف فرهنگ از گردشگری گرفته تا هنر نیازی به فرش قرمز ندارد اما باید با تصویب قانون های تشویقی به این اطمینان خاطر برسد که ثوابش کباب نمی شود.

دوم: هر جای دنیا که تشریف ببرید، ابنیه به جای مانده از تاریخ را یک سرمایه سترگ ملی می یابید که از آن بهره برداری های متعدد معنوی و مالی می کنند؛ از حیث هویت یک ملت، خانه های تاریخی را به مثابه برگ های زرین شناسنامه یک سرزمین تیتر و بولد می کنند و سپس از رهگذر صنعت توریسم از آن ارزش افزوده می سازند که بی گمان در این میان خانه های اندیشمندان، نویسندگان و هنرمندان جایگاهی ویژه دارند؛ به طبع چهره های بین المللی توجهات بیشتری جلب می کنند و چهره های بومی در رونق افزایی توریسم داخلی تعریف می شود.

مدیر خانه جلال آل احمد گفت: خوشبختانه مدتی ست در ایران نیز این مهم مورد توجه قرار گرفته و با اذعان به کارکرد فرهنگی_اقتصادی این خانه ها حالا دغدغه های مردمی را هم پشت سرش دارد.

مردم درک کرده اند اگر در شهر و محله شان یک بافت کهن مورد توجه توریست ها باشد، کم ترین فایده اش رونق افزایی به کسب و کارهای خرد آنهاست و می تواند سفره مردم کشور، شهر و محله را بزرگ تر و رنگین تر کند.

او گفت: در این وانفسای اقتصادی و زمانه ای که کرونا همه را زمین گیر کرده است، هنر و محیط های هنری می تواند درمان گر و انرژی بخش باشد، فردایی که کرونا به لطف واکسن و رعایت قوانین بهداشتی‌ عقب تر و عقب تر رود، فکر می کنم توجه به این خانه های تاریخی بیشتر و بیشتر شود و به عنوان کانون های اندیشگی ، پیوندهای فرهنگی هنری جامعه را رشد و تعمیق دهد. این خانه ها ما را به اصالت و گذشته پرافتخار مان باز می گرداند و باید با تعریف درست کاربری این ابنیه را زنده و جریان ساز کرد.

کاظمی تاکید کرد: راه برون رفت از مشکل کنونی خانه های تاریخی ، دست به دست هم دادن همه دوستداران اهل فرهنگ و هنر است، با کنار نشستن و غر زدن اتفاقی رخ نمی دهد، شرایط خاص هنر امروز ایران نیاز دارد همه انرژی های مثبت در یک راستا قرار گیرد، این میان تنها انتظار از بخش های مختلف دولت از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تا فرهنگ و ارشاد اسلامی و حتمن شهرداری ها برای بازگشت آب رفته به جوی حمایت عملی از بخش خصوصی کار آفرین است.