عزت‌الله مهرآوران: با وحشت بازی می‌کنیم ولی پول نداشتن هم سخت است/ هنرمند یک شب واجب‌الحج است، یک شب مستحق
بازیگر پیشکسوت تئاتر و تلویزیون می‌گوید: من هنرمندم، هنرمند قدرتی ندارد، اگر می‌توانستم کاری انجام دهم، در این پنجاه سال انجام می‌دادم. واقعیت این است که هنرمند مظلوم‌ترین قشری است که در جامعه زیست می‌کند
ایران آرت: مهسا بهادری در خبرآنلاین نوشت: حالا که حضور او را در سریال "بچه مهندس۴"، هر شب از شبکه دو سیما تماشا می‌کنیم، می‌دانیم که فردی عاشق پیشه است، درست برخلاف نقشی که در "می‌خواهم زنده بمانم" ایفا می‌کند، هرقدر اینجا به بنیان خانواده بها می‌دهد، در آن سریال بی قید و بند است. عزت الله مهرآوران، یکی از بازیگران پیشکسوت تئاتر و تلویزیون که نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر نیز هست. به بهانه بازی در سریال "بچه مهندس 4" و "می‌خواهم زنده بمانم" به گفت و گو با او پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
در سریال "بچه مهندس" نقش یک آدم ثروتمند را بازی می‌کنید در چند سریال دیگر هم چنین کاراکتری را از شما دیده‌ایم و می‌گویند که بسیاری از نقش‌ها براساس شخصیت و موقعیت واقعی افراد نوشته می‌شود، در واقعیت هم شما پولدارید؟
نه، پولدار نیستم، فقط نقش پولدارها را بازی می‌کنم.
اصلا هنرمند پولدار داریم؟
هنرمند یک شب واجب الحج است، یک شب مستحق. اگر پولدار بودم که خانه داشتم. من هنرمندم، هنرمند قدرتی ندارد، اگر می‌توانستم کاری انجام دهم، در این پنجاه سال انجام می‌دادم. واقعیت این است که هنرمند مظلوم‌ترین قشری است که در جامعه زیست می‌کند، مسئله فقط داشتن پول نیست، مسئله داشتن روحیه است، در میان این همه آدم، تعداد خیلی محدودی پیدا می‌شوند که واقعا پولدار باشند و از لحاظ روحی به آنها توجه شود. به طور مثال در حال حاضر تئاتر تعطیل شده و هیچ کس ناراحت نیست، در حالی که تئاتر نمایانگر تاریخ یک کشور است. خیلی از کشورها را با هنرشان می‌شناسیم.
ما تئاتر خوبی داشتیم، چندسال اخیر اوضاع معیشتی و اقتصادی هنرمندان بد شد.
بله، ما از ابتدا تئاتر خوبی داشتیم، نمی‌گویم تئاتر بد نداشتیم، اما یکی از کشورهایی بودیم که تئاتر را خوب کار می‌کردیم. اما حالا هیچ چیز سر جای خودش نیست، نه کارگردان، نه هنرپیشه، نه نویسنده و این باعث می‌شود اوضاع اینگونه شود. درد دل زیاد است، اما تا چه اندازه این موضوعات مطرح شود و اتفاقی رخ ندهد؟ بنابراین فکر می‌کنم گفتن فایده‌ای ندارد.
البته الان هم یک موضوعی به نام کرونا گریبان همه را گرفته که جامعه کرونایی را زمین‌گیر کرده است. البته برای این موضوع هم می‌توان یک تدبیری اندیشید و یک طرح نویی را ارائه داد تا ما از این خمودگی خارج شویم و برای مردم کار کنیم. فعالیت در حوزه فرهنگی خرج دارد، ما برای چیزی هزینه می‌کنیم که در تمام دنیا روی آن خرج می‌شود و مرتبط با تاریخ هنر یک کشور است، نمی‌شود با یک ویروس از بین برود.
تدبیر نو می‌شود باز کردن سالن‌ها با نصف ظرفیت آن وقت نه هزینه تولید در می‌آمد و نه کسی برای ویروس به تماشای تئاتر می‌نشست.
اگر این امکان وجود داشت که در هر سالن بیست نفر حاضر می‌شد، ما هر شب اجرا داشتیم.
با بیست نفر که یک دهم هزینه هم تامین نمی‌شود و همه آن ضرر است.
به شرط آنکه مابقی پولی که قرار است به دست بیاید، را مرکز هنرهای نمایشی و معاونت فرهنگی و هنری پرداخت کند، تا همه با جان و دل کار کنند، نه اینکه بروند در اسنپ و هزار جای دیگر کار کنند تا فقط نانی برای خوردن داشته باشند. باید یک حقوقی معین و حرکت مالی و اقتصادی‌ای برای جامعه تعیین شود.
در این شرایط کرونایی، که هم در شبکه نمایش خانگی کار می‌کنید هم در تلویزیون از لحاظ سلامتی نگران نیستید؟ برایتان سخت نیست؟
سخت است و با وحشت سریال بازی می‌کنم، اما پول نداشتن هم سخت است، اجاره نشینی و همه این موارد روی هم جمع می‌شود و آدم را در یک اجباری قرار می‌دهد که دیگر به سلامتی خودش فکر نمی‌کند. من از ابتدای کرونا سرکار بودم و خیلی از حوادث را پشت سر گذاشتیم و خیلی از دوستان و همکاران به این بیماری مبتلا شدند، این شرایط را دیدیم و بازهم کار کردیم.
