تعجب باران کوثری از فیلم هایی که مردم را به هیجان می آورد و کارگردان هایی که کارگردان نیستند

فیلم‌هایی که یک رونوشت و یک سیاه مشق از سینمای اجتماعی دهه 60 و 70 هستند...

ایران آرت : باران کوثری، بازیگر به ایلنا گفته است : "اگر می‌بینید سینمای اجتماعی در این دوره کمی زیادتر و پرنگ‌تر شده به خاطر این است که نیاز روز جامعه مسایل اجتماعی شده. جامعه ما امروز دنبال شناخت چیزهایی‌ست که خود را با آنها روبرو می‌بیند. هر روز پدیده‌ها؛ رفتارها و موضوعات خاصی در بین گروه‌های مختلف اجتماعی خود را نشان می‌دهد و هنوز سینمای ایران دنبال شناخت و معرفی آنها به مخاطب خود است. سینمای ایران هنوز موضوعات بکری در جامعه ایران سراغ دارد که به آنها نپرداخته است. دغدغه فیلمساز و محبوبیت فیلم در میان مردم هم از بطن نیازهای جامعه می‌آید. من در شرایط فعلی از این نوع سینما لذت می‌برم چون بنظرم نیاز اصلی اجتماع است. اما تعدادی از فیلم‌ها هم هستند که به اسم سینمای اجتماعی تولید می‌شوند بدون آنکه هیچیک از مولفه‌های سینمای اجتماعی دغدغه‌مند را رعایت کرده باشند. فیلم‌هایی که می‌خواهند دیده شوند اما درواقع یک رونوشت و یک سیاه مشق از سینمای اجتماعی دهه 60 و 70 هستند و برای من خیلی عجیب است که هنوز برخی از ما از دیدن چنین فیلم‌هایی هیجان‌زده می‌شویم آنهم وقتی نسخه‌های باکیفیت‌تر آن را قبلا داشته‌ایم. من هم بدم نمی‌آمد که فضای سینمای ایران به گونه‌ای بود که می‌شد شخصیت‌های غیررئالیستی یا جنس بازیگری‌های دیگر را امتحان کرد اما گویا هنوز ما باید با شخصیت‌های رئال بیشتر کار کنیم تا ابتدا اطراف خودمان را بشناسیم. هنوز در میان قشرها و گروه‌های مختلف اجتماعی هستند افراد واقعی که سینمای ایران آنها را کشف نکرده است. در این شرایط بازگشت به گذشته یا گام گذاشتن در دیگر قالب‌های سینمایی بی‌آنکه تغییر و هدف مشخصی در خود داشته باشند؛ خیلی توجیه‌پذیر نیست."

باران در پاسخ به این سوال که آیا موافق است سینما ایران در مرحله پوست‌اندازی‌ست گفت:  "به نظرم هر دوره‌ای می‌تواند زمان پوست‌اندازی باشد به معنای اینکه جامعه به واسطه نیازهایش جنس جدیدی از سینما را می‌طلبد. به دلیل وجود امکانات برای فیلمسازی، هر کسی می‌تواند خودش را کارگردان خطاب کند. از نگاه من لزوما چسباندن چند عکس به هم به معنی کارگردانی نیست. کارگردان بودن یعنی شناخت فضا، قصه و.. .به خاطر همین این روزها خیلی‌ها در این سوتفاهم به‌سر می‌برند که کارگردانند در شرایطی که اینطور نیست."