کارگاه فیلمسازی هیچکاک در ایران‌آرت؛ هدیه‌کردن عذاب و تنش به تماشاگر

به گزارش ایران آرت از مدرسه ملی سینمای ایران، نکات آموزشی این مطلب از خلال مصاحبه‌های وی استخراج شده است.

نکات آموزشی زیر از خلال مصاحبه‌های وی استخراج شده است:

کاری کنید که تماشاچی عذاب بکشد!

هیچکاک از عذاب دادن تماشاچی همیشه لذت می‌برد. سینمای او تماشاگر را روی نوک صندلی خود میخکوب می‌کرد. نقطه اوج‌های فیلم‌ «سرگیجه» گواهی بر این مدعاست. در فیلم‌های «طناب» و «پنجره عقبی»، او خطر را در اوایل کار به ما نشان می‌دهد و مابقی زمان، در دلهره و ترس و اضطراب نگهمان می‌دارد. هیچ سرمایه‌گذاری‌ای روی مخاطب قوی‌تر از این نیست که کاراکتر فیلم، تهدیدات جانی و حسی خود را با تماشاچی قسمت کند. هیچکاک این کار را بدون افتادن در ورطه سطحی‌نگری یا استفاده از ترفندهای بی‌ارزش انجام می‌داد.

… اما به آن‌ها تنش و لذت بدهید

همان تنش و لذتی که وقتی حین دیدن یک کابوس از خواب می‌پرید، دارید. صرف نظر از اینکه هیچکاک چقدر بیرحمانه با تماشاچی برخورد می‌کند، او همیشه به یک پایان خوش هالیوودی می‌رسد. همیشه نور و روشنی را در انتهای راه قرار می‌دهد. البته به شرظ اینکه قبل از آن، یک چاقو به پشت شخصیت اصلی وارد نکند!

تفاوت بین رمز و راز و تعلیق را بدانید

امروزه کارگردان‌ها در کنفرانس‌های مطبوعاتی زیادی شرکت می‌کنند و مصاحبه‌های بیشماری انجام می‌دهند. بحث بازاریابی فیلم‌ها در طول سالیان گذشته به تکامل رسیده است و هیچکاک هم هیچوقت در مورد فیلمهایش خجالتی نبود و حتی در آگهی‌های تبلیغاتی آثارش هم بازی می‌کرد. او حتی نقش‌های کوچکی هم در فیلم‌های خود ایفا می‌کرد که به نوعی امضایی پای آثارش بود. آگهی‌های تبلیغاتی و تریلرها بسیار در فروش فیلم‌ها تاثیر دارند ولی بعضی فیلمسازان به اینکه چه راه‌ها و اقداماتی منجر به فروش بیشتر فیلم می‌شود آگاه نیستند. پیتر جکسون، خالق سری «ارباب حلقه‌ها» ویدیو بلاگ‌هایی از فیلم‌های خود درست می‌کند و حتی قبل از شروع فیلم‌برداری، تبلیغات و بازاریابی خود را آغاز می‌کند. دیوید فینچر هم حضور کاملی در فرآیند ساخت تیزر آثارش دارد. به این می‌گویند فروشندگی.

از برچسب خوردن نترسید

هیچکاک می‌گوید: «من یک شیوه کارگردانی ثابتی دارم. اگر سیندرلا هم بسازم، تماشاچی منتظر است تا در کالسکه سیندرلا یک جسد ببیند». شاید حرف درستی باشد اما هیچکاک هیچوقت از به یادگار گذاشتن چنین میراثی نمی‌ترسید. او خودش را ساخته‌شده برای ژانر فیلم‌هایش می‌دانست و حقیقت این است که نمی‌شود هیچکاک را با ساخت آثار نوع دیگری تصور کرد. حتی کمدی «مشکل با هری» هم روی یک جسد تمرکز داشت و از طنز سیاهی بهره می‌برد. از برچسب خوردن هراسی نداشت

مهم نیست فیلم در رابطه با چیست

گفتن قصه و احساسی که در مخاطب برمی‌انگیزد است که اهمیت دارد.