کارگاه فیلمسازی هیچکاک در ایران‌آرت؛ هدیه‌کردن عذاب و تنش به تماشاگر

هیچکاک از عذاب دادن تماشاچی همیشه لذت می‌برد. سینمای او تماشاگر را روی نوک صندلی خود میخکوب می‌کرد. نقطه اوج‌های فیلم‌ «سرگیجه» گواهی بر این مدعاست. در فیلم‌های «طناب» و «پنجره عقبی»، او خطر را در اوایل کار به ما نشان می‌دهد و مابقی زمان، در دلهره و ترس و اضطراب نگهمان می‌دارد.