زنانی در حال موفقیت و نامه‌هایی روزانه از ایران / گالری‌گردی ایران آرت در چهار نمایشگاه
سارا ساسانی: در گالری‌گردی این هفته ایران آرت به گالری‌های هما، سیحون، طراحان آزاد و اُ سرزده‌ایم.
ایران آرت: نمایشگاه نقاشی‌های کیان وطن با عنوان «شهر فیل» در گالری هما، نمایشگاه نقاشی‌های یزدان سعدی با عنوان «روزنامه ایران» در گالری سیحون، نمایشگاه آثار محمدرضا میرزایی با عنوان «خطوط منقطع- خطوط ممتد» در گالری طراحان آزاد و نمایشگاه نقاشی‌های علیرضا چلیپا با عنوان «بی‌زادگاه» در گالری اُ سوژه‌های این هفته گالری‌گردی ایران آرت هستند.
شباهت‌های فیلی
کیان وطن، شهری ساخته است که بی‌شباهت به شهر آشوب امروز ما نیست. مجموعه جدیدی از آثار نقاشی او با عنوان «شباهت‌های فیلی» در گالری هما در حال نمایش است. این مجموعه حاصل آثاری در ابعاد مختلف است و همچنین دو مجسمه در ابعاد کوچک نیز در این نمایشگاه به نمایش درآمده است. وطن در این مجموعه که از ابزاری چون روان‌نویس و خودکار بهره گرفته به توصیف و به تصویر کشیدن شهری می‌پردازد که شلوغ است و هرج و مرج در آن حاکم است. شهروندان این شهر اغلب نقاب بر چهره دارند، نقابی از چهره حیوانات مختلف. آنها در این شهر به اموری می‌پردازند که نه امور معیشتی، اساسی و اولیه است بلکه بیشتر به اعمالی در حاشیه یک زندگی علاقه نشان می‌دهند. مردم این شهر گاهی با نشانه‌هایی از یک دلقک ظاهر می‌شوند اما کسی دیگری را نمی‌خنداند.
پرسوناژهای این صحنه‌های شهری در فضایی ساخته و پرداخته شده‌اند که پس‌زمینه‌ای در پشت آنها دیده نمی‌شود. پس‌زمینه این آثار سفید و بدون ابژه است اما از شیوه قرارگیری، رفتار و مناسبات میان این عناصر می‌توان دریافت که آنها در معابر شهری قرار گرفته‌اند و به تعاملاتی با یکدیگر می‌پردازند.
تعدادی از پرسوناژهای این تصاویر در پوششی معاصر و رفتارهایی به روز همچون سلفی گرفتن به تصویر درآمده‌اند اما بیشتر آنها در پزیشن‌های بیگانه با شهر سوار بر چهارپایی در حال عبور هستند، شاید عبور از درون واقعی خود و گریز از واقعه‌ای که در حال وقوع است.
در مجموع این آثار بخش‌هایی از داستان ایرانی «شهر قصه» را در ذهن تداعی می‌کند، شهری که شخصیت‌های آن حیواناتی بودند با اعمال انسانی و هر کدام شخصیت و داستانی در پس نقاب‌های‌شان داشتند.
در کنار این مجموعه تعداد معدودی اثر طراحی از سردیس یک فیل دیده می‌شود و همچنین سردیسی از فیل و مجسم‌های از قامت یک انسان به همراه سر فیل؛ شاید این مواجهه با حیوانی مثل فیل از سوی هنرمند قصدی برای نشان دادن برتری جویی فیل در این مجموعه در میان بوده است.
نمایشگاه آثار کیان وطن با عنوان «شباهت‌های فیلی» تا 13 آبان در گالری هما ادامه دارد. گالری هما در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، کوچه چهارم غربی، شماره 8 واقع شده است.
نامه‌هایی روزانه از ایران
روزنامه همیشه پس از تلویزیون نماینده رسانه در میان مردم بوده است و مردم البته نه توده مردم اخبار را در روزنامه‌ها دنبال می‌کردند. اخباری که همچون نامه‌هایی روزانه از ایران برای مردم ارسال می‌شد تا آنها را از آنچه که در حال وقوع است آگاه کند.
یزدان سعدی در مجموعه اخیرش با عنوان «روزنامه ایران» که در گالری سیحون به نمایش گذاشته است، از روزنامه ایران استفاده کرده و در برخی از آثار به اخبار و تیتر اول این روزنامه‌ها توجه کرده است. او از خود روزنامه‌های ایران به عنوان متریال و زمینه کارش استفاده کرده است و اثرش را با توجه به تیتر صفحه اول بر روی نیم تا بالای این صفحه، نقاشی کرده است.
سعدی در این مجموعه با انتقادی به ماهیت خبر که آن را تلخ و بد می‌داند تلاش کرده است که با تصاویری زیبا و دلنشین به سبک و سیاق مینیاتورهای ایرانی بپردازد. او با توجه به فرا رسیدن دوران حذف رسانه‌های کاغذی تلاش کرده که با این مجموعه به جای خالی این شکل از رسانه بپردازد.
او در این مجموعه داستان‌های متعددی از وصال، عشق، قهر و غضب را به تصویر می‌کشد و ابعاد کار نیز با توجه به متریال به کار گرفته شده یکسان و کوچک است و هنرمند خود را محدود به ابعاد این قطعات روزنامه کرده است و از این محدوده خروج نکرده است. او در این تصاویر تلاش کرده است که بخش عمده متن اخبار را با لایه‌های رنگ و تصاویرش بپوشاند تا فضای کمتری را به کلمات و خطوط منظم و متراکم اخبار اختصاص دهد.
توجه به رسانه به‌ویژه رسانه کاغذی به عنوان زمینه کار و حذف آن از میان رسانه‌های نوین از سوی یک هنرمند می‌تواند بسیار جالب و مورد نظر باشد. سعدی با توجه به ماهیت خبر و رسانه و همچنین انتقاد به بار منفی و تلخ‌کامی آن در زندگی امروز، تلاش کرده است با نقاشی کشیدن بر روی این اخبار و پوشش آن با رنگ‌ها و طرح‌های مختلف بار دیگر به وظیفه هنر از منظر هورکهایمر یعنی رهایی بخشی آن اشاره کند.
نمایشگاه آثار یزدان سعدی با عنوان «روزنامه ایران» تا 1 آبان در گالری سیحون ادامه دارد. گالری سیحون در خیابان وزرا، کوچه چهارم، شماره 11 قرار دارد.
زنانی در حال موفقیت
نمایشگاه «خطوط منقطع-خطوط ممتد»، حکایت داستان زنانی است که به دلایل مختلف در محدودیت به سر می‌برند. نمایشگاه جدید محمدرضا میرزایی در گالری طراحان آزاد، داستان زنان جامعه را روایت می‌کند که اغلب در محدوده خطوط قرمز ممتد به سر می‌برند و تلاش می‌کنند تا خود را از این حدود رها کنند و تأثیر این خطوط را کمرنگ کنند و نتیجتاً آنها را تبدیل به خطوطی منقطع کنند.
میرزایی برای روایت داستان محدودیت زنان به سراغ ورزش رفته است و این حوزه را سوژه کار خود قرار داده است؛ او در آثارش که اندازه‌هایی متفاوت دارند زنان را در عرصه‌های مختلف ورزشی و در موقعیت‌های مختلف به تصویر کشیده است. آنچه که در این آثار مورد توجه است تأکید هنرمند بر تکنیکی خاص است؛ او از خطوطی منقطع برای طراحی اثر و رنگ‌آمیزی آن استفاده کرده است؛ تمام این ابژه‌ها در خطوطی منقطع در حال فعالیت و عمل هستند. به کارگیری این نوع خط نشان از تلاش زنان برای شکستن انحصار ورزش و محدودیت‌های‌شان در این عرصه دارند. این خطوط غیر مؤکد و سست نشان از نوعی رهایی از عرصه تنگ و محدود زنان در جامعه دارد، زنانی که در این سال‌ها برای دست یافتن به اهداف‌شان دست به پیش‌روی آرام زده‌اند و در جامعه بدون اعمال قهرآمیز دست به تحول، تغییر و دگرگونی زده‌اند.
از سویی محمدرضا میرزایی با به کار بستن رنگ‌های کم کنتراست و بی‌رمق، تأثیر و گفتمان حاکم بر جامعه را نشان داده است، گفتمانی که سعی در حذف و یا کمرنگ نشان دادن نیمی از مردمان جامعه را دارد. این آثار با رویکردی اجتماعی و نگاهی انتقادی به وضعیت زنان جامعه اما امیدی را در دل شهروندان جامعه می‌پروراند که این خطوط منقطع که روزی ممتد بوده‌اند سرانجام محو می‌شوند و از میان برداشته می‌شوند.
نمایشگاه آثار محمدرضا میرزایی با عنوان «خطوط منقطع-خطوط ممتد» تا 2 آبان در گالری طراحان آزاد ادامه دارد. گالری طراحان آزاد در میدان فاطمی، میدان گل‌ها، میدان سلماس، شماره 5 قرار دارد.
اشیاء رها شده
علیرضا چلیپا در مجموعه جدیدش با عنوان «بی‌زادگاه» در گالری اُ، به اشیاء و جاندارانی پرداخته که در جایی رها شده‌اند و به عبارتی بی‌خانمان شده‌اند. این اشیاء هستی خود را به واسطه بی‌مکان شدن از دست داده‌اند. آنها ناخواسته در گوشه‌ای کنج عزلت گرفته‌اند و کاربری خویش را از دست داده‌اند.
از این دست مجموعه‌ها با موضوعاتی برآمده از رهاشدگی پیش از این بسیار کار شده است. ابژه‌هایی که به واسطه طرد شدن از کارایی افتاده‌اند و بی‌زادگاه شده‌اند.
آثار چلیپا در اندازه‌های مختلف و با سوژه‌هایی متفاوت همچون، گوزن، ماهی، قایق، گل و گلدان، صندلی و گنجه وسایل، تلاش داشته که بی‌زادگاه بودن و بی‌هویت شدن را از آن همگان بداند و این احتمال را به مخاطب بدهد که ممکن است این بی‌خانمانی برای او هم رخ دهد. بی‌زادگاه شدنی که ریشه‌ها را از ابژه می‌گیرد و او را خالی و رها از هر گذشته‌ای در میان برهوتی از نداشته‌ها و ناشناخته‌ها رها می‌کند.
اما از نوع پرداختن به این آثار اینگونه بر می‌آید که این ابژه‌ها مدت‌های مدیدی است که در میانه نیستی رها شده‌اند. آنها به اشیائی زنگار بسته، کهنه و از دست رفته تبدیل شده‌اند در این میان تنها گوزنی در یکی از آثار بر فراز خانه‌ای شیروانی به چشم می‌خورد که هنوز زنده است و برای یافتن آنچه از کف داده تلاش و جست‌وجو می‌کند.
نمایشگاه آثار علیرضا چلیپا با عنوان «بی‌زادگاه» تا 30 مهر در گالری اُ ادامه دارد. گالری اُ در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، خیابان خدری، شماره 8 قرار دارد.
