دانه‌های انتقادی تا تنهایی گزینه‌ای برای انتخاب / گالری‌گردی ایران آرت در چهار نمایشگاه
سارا ساسانی: در گالری‌گردی این هفته ایران آرت به نمایشگاه‌های گالری شیرین سایه و کانسبت استور اردیبهشت سرزده‌ایم.
ایران آرت: نمایشگاه مجسمه‌های مجید محسنی با عنوان «رویای آهنی» در گالری شیرین دو، نمایشگاه آثار کیارش لقمانیه با عنوان «وضعیت» در گالری سایه، نمایشگاه آثار افسانه مدیر امانی با عنوان «اندک جایی برای زیستن» در کانسبت استور اردیبهشت و نمایشگاه نقاشی‌های نازنین افشار با عنوان «گمگشته در گذار» در گالری شیرین، سوژه‌های این هفته گالری‌گردی ایران آرت هستند.
دانه‌های انتقادی نسبت به تخریب محیط زیست
مجید محسنی فارغ‌التحصیل در رشته بازرگانی بین‌المللی از یک نقطه‌ای در زندگی تصمیم به حضور به شکل جدی در عرصه هنر می‌گیرد. او در نمایشگاه جدیدش با عنوان «رویای آهنی» در گالری شیرین، مجسمه‌هایی اغلب در قالب سردیس از هفت حیوان ساخته است که این احجام متشکل از دانه‌های تسمه آهنی هستند.
او تلاش کرده با به کار بردن این دانه‌های متصل که ویژگی اصلی آنها به حرکت درآوردن است، به چرخه طبیعت اشاره کند و یادآور شود طبیعت در چرخه نابودی قرار دارد و این اتفاق ناگوار توسط انسان و دست‌ساخته‌هایش صورت می‌پذیرد و سرعت می‌گیرد.
محسنی ساخت مجسمه‌ها با دانه‌های تسمه و تکنیک Separate/Merge را از سال 92 شروع کرده است و این پروژه با هفت مجسمه از حیوانات مختلف در ابعاد نسبتا بزرگ ساخته شده است. جسم سخت این آثار با لطافت و انعطاف‌پذیری طبیعت در تضاد است و این رویارویی وجه‌ای از تقابل انسان‌های عصر سرمایه‌داری و مصرف‌گرایی با طبیعت پیرامون است.
او متریالی را برای ساخت آثارش به کار بسته که قطعاتی به هم پیوسته از یک زنجیره طولانی است و آن را همچون زنجیره‌ای از حیات طبیعت می‌داند که در طول تاریخ با تهدیدات محیط زیستی از سوی بشر آسیب دیده و تخریب شده است.
آثار مجید محسنی شاید در به کار بستن این متریال منحصر به فرد نباشد اما از حیث انتخاب سوژه اثر، شیوه پرداختن و ظرافت و دقت در شکل ارائه آن مورد توجه و نظر است. این آثار در ابتدا مخاطب را با نوعی پیچیدگی و شگفتی مواجه می‌کند و شاید آنچه که بیش از همه مورد توجه مخاطب قرار می‌گیرد شیوه ساخت و ارائه آثار باشد.
نمایشگاه مجید محسنی با عنوان «رویای آهنی» تا 17 مهر در گالری شیرین ادامه دارد. گالری شیرین در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، شماره 5 قرار دارد.
تنهایی به عنوان انتخاب آخر
کیارش لقمانیه در مجموعه جدیدش با عنوان «وضعیت» در گالری سایه آثاری با تکنیکی متفاوت به نمایش گذاشته است. او در این آثار ابتدا به شیوه چاپ دستی به تولید تصاویری پرداخته است و سپس در مرحله بعد در این چاپ‌ها با شیوه دیجیتال تغییراتی ایجاد کرده و اثر نهایی شکلی بسیار متفاوت یافته است.
لقمانیه معتقد است که انسان در میان دو مفهوم زندگی_عشق و عمل نهایتاً دست به انتخاب ناگزیری با عنوان تنهایی می‌زند.
هنرمند در این مجموعه آثاری در ابعاد بزرگ طراحی و پرداخت کرده است که پرتره‌هایی تمام رخ و زل‌زده به مخاطب را نشان می‌دهند. این پرتره‌ها در میان انبوهی از نقاط سیاه متراکم و پراکنده به گونه‌ای حل شده‌اند. این پرتره‌ها نماینده انسان‌های معاصر هستند که در میان هیاهوی عشق و عمل، تنهایی را انتخاب می‌کنند یا به عبارتی بهتر تنهایی به آنها تحمیل می‌شود.
او در این آثار با توجه بسیار به تکنیک سعی کرده است در شیوه پرداختن به آثار نیز با توجه به ایده اصلی‌اش فضای سخت و شاید بی‌رنگ تنهایی را تشدید کند و از این جهت چهره‌ها در این مجموعه آثار در حیاتی از تنهایی و سردی محصور شده‌اند. نقاط متراکم بر سطح تصویر و صورت سوژه‌های اثر حضور انسان‌ها را کم رنگ و تحلیل رفته نشان می‌دهند. چهره‌هایی که از شدن به سمت نشدن حرکت می‌کنند و رو به تحلیل می‌روند و تجزیه می‌شوند. تنهایی که همچون پناهگاهی آرام و دلپذیر انسان را در خود می‌کشد و او را هر لحظه به سمت نیستی و عدم می‌برد و او را دچار مرگ تدریجی می‌کند.
نمایشگاه آثار کیارش لقمانیه با عنوان «وضعیت» تا 17 مهر در گالری سایه ادامه دارد. گالری سایه در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، شماره 21 قرار دارد.
جابه‌جایی
«گمگشته در گذار» عنوان نمایشگاه نقاشی‌های نازنین افشار در گالری شیرین است. این مجموعه برآمده از ذهن هنرمند و متأثر از تجربه زیسته او پیرامون مهاجرت است. او جابه‌جایی و نقل مکان را به مکان‌ها و نقاط جغرافیایی جدید محل مناقشه‌ای برای انسانی می‌داند که در حال جدا شدن از محل اقامت قبلی و زندگی در مکانی جدید است.
او معتقد است که هر نوع جا به جا شدن، برای دست یافتن به تعادل است. انسان‌ها برای رسیدن به تعادل در خویشتن مهاجرت می‌کنند. نازنین افشار به عنوان هنرمندی مهاجر و مقیم در کانادا و همچنین ایران، مهاجرت را نقطه تعادلی در درون انسانی با ذهن ملتهب می‌داند و مهاجرت می‌تواند ذهن او را به تعادل برساند. او در بخشی از بیانیه مجموعه‌اش می‌گوید: «... بر پایه‌ی تجربه شخصی، بر این باورم که زندگی در مکان‌های مختلف بر چگونگی ادراک‌مان از آن محیط‌ها تاثیر می‌گذارد و این تاثیرات نیز به نوبه خود بر برداشت‌ها و باورهای‌مان. پس از چندین بار جابجایی، حس در موطن بودن، دیگر به عوامل بیرونی بستگی ندارد، بلکه حسی عمیقا درونی است؛ حس و حالی است که نه با جا و مکان، بلکه با کیفیت زندگی و هستی تعریف می‌شود...».
در این مجموعه اغلب عناصر، زنانی هستند که در موقعیتی قرار گرفته‌اند، آنها همچون یک ناظر در گوشه کادر به تماشا و ارزیابی موقعیت جدید و پیش رو ایستاده‌اند. در این آثار محیط پیرامون، سوژه یگانه اثر هستند که بکر و گاه دست‌نیافتنی تصویر شده‌اند اما با کمی ظرافت به دو فضا در این آثار دست می‌یابیم، یک فضای بیرونی و واقعی طبیعت و دوم فضای درونی سوژه مهاجر. او برای خود و در درون خود دنیایی ساخته که بخش عمده آن برگرفته از گذشته او هستند، گذشته‌ای که او را رها نمی‌کند یا به شکل آگاهانه سوژه قصد دارد آن را به همراه خود در هر نقطه‌ای از دنیا ببرد.
مهاجرت از آن رخدادهای اجتماعی‌ای است که تجربه بسیار متفاوت و دور از ذهنی است؛ تجربه‌ای که بسیاری از هنرمندان را به خود آغشته و آنها برای رهایی از این نوع تجربه منحصر به فردی به شکل ناباورانه‌ای دست به تولید اثر می‌زنند تا با این آثار بخشی از ناباوری خود را تحت کنترل خود قرار دهند و بتوانند دنیای جدید را بهتر و بیشتر باور کنند.
نمایشگاه آثار نازنین افشار با عنوان «گمگشته در گذار» تا 17 مهر در گالری شیرین ادامه دارد. گالری شیرین در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، شماره 5 قرار دارد.
طبیعت دست‌بافته
نمایشگاه آثار افسانه مدیر امانی با عنوان «اندک جایی برای زیستن» در کانسبت استور اردیبهشت به نمایش دستبافته‌های این هنرمند اختصاص دارد. مدیر امانی طراح پارچه است که بخشی از آثارش را در نمایشگاه‌های مختلف در دهه اخیر به نمایش گذاشته است.
این مجموعه در گالری اُ، در طبقه دوم به نام کانسبت استور اردیبهشت برگزار شده است. آثار این مجموعه غالبا در ابعاد بزرگ و بر روی پارچه‌هایی با رنگ‌های یک دست و درشت بافت طراحی شده‌اند. او با نگاشتن و دوختن نقش‌هایی توسط نخ‌های ضخیم و رنگی مناظری از جزئیات و گاهی کلیات طبیعت را به تصویر کشیده است.
اما طبیعتی که افسانه مدیر امانی در نظر داشته طبیعتی از منظر یک شهر است. شهری منظم اما آشفته، شلوغ و درهم، این شهر از نظر هنرمند جایی است که باید از آن گریخت تا متهم نشوی. شهرهای آثار امانی گاهی رنگی و پرتحرک به واسطه بازی کودکان در نظر گرفته شده است.
اما آنچه که برای مخاطب می‌تواند مورد توجه باشد متریال و موادی است که هنرمند برای طرح زدن از یک شهر مورد استفاده قرار می‌دهد. به تصویر کشیدن یک شهر با نخ و پارچه می‌تواند بسیار جالب باشد، شاید پیش از این گلدوزی‌هایی با این شیوه صورت می‌گرفته اما تاریخ‌دانان هنر این نوع هنر را در دسته هنرهای کاربردی قرار می‌دادند، مدیر امانی امروز با همان متریال اثری خلق می‌کند که در رسته هنرهای زیبا قرار می‌گیرد.
نمایشگاه آثار افسانه مدیر امانی با عنوان «اندک جایی برای زیستن» تا 18 مهر در کانسبت استور اردیبهشت در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، خیابان خدری، شماره 8 برپاست.
