آش نیم‌پخت شهرداری برای هنرمند گاراژدارها!

نهمین سالگرد درگذشت «ژازه» هم رسید، اما وضعیت پرونده خرید خانه او توسط شهرداری و تبدیل شدنش به موزه همچنان مبهم است و معلوم نیست چه زمانی می‌توانیم شاهد گشایش موزه «شاعر زباله‌ها» باشیم.

به گزارش ایسنا، ۲۰ بهمن‌ماه ۹۵ نهمین سالگرد درگذشت ژازه تباتبایی، نقاش و مجسمه‌ساز، را پشت سر گذاشتیم، اما به‌نظر می‌رسد پرونده‌ای که شهرداری برای تبدیل کردن خانه این هنرمند به موزه‌ای برای علاقه‌مندان باز کرد، بعد از گذشت هشت سال هنوز در پیچ و خم‌های اداری گرفتار است.

یک سال پس از درگذشت ژازه و در مراسم بزرگداشت او، این موضوع مطرح شد که خانه این هنرمند به‌دلیل این‌که یک موزه کامل است، قابلیت این را دارد که به موزه‌ای برای نمایش و نگهداری آثارش تبدیل شود. شهرداری (و بخصوص سازمان زیباسازی) که سال‌هاست در زمینه برگزاری دوسالانه‌ها و سمپوزیوم‌ها و فراخوان‌های هنری فعالیت خود را آغاز کرده، متولی خرید خانه شد تا بتوان مقدمات لازم را برای تبدیل خانه ژازه به موزه فراهم کرد.

سال گذشته، مسئولان سازمان زیباسازی گفتند که پرونده خرید خانه ژازه همچنان در این سازمان باز است و آن‌ها تلاش می‌کنند بحث موزه به نتیجه برسد. بحث انحصار وراثت و حضور نداشتن خانواده ژازه در ایران از جمله مواردی بود که مسئولان این سازمان آن‌ها را به‌عنوان دلایل به تعویق افتادن راه‌اندازی موزه این هنرمند مطرح کردند.

آثار ژازه تباتبایی به‌دلیل خلاقیت این هنرمند در خلق آن‌ها جزو متفاوت‌ترین آثار معاصر هستند. ژازه را «شاعر زباله‌ها» می‌دانند، چون از مواد دورریختنی شاهکار خلق می‌کرد و نگاه متفاوتی به اشیای اطرافش داشت. با ادامه تعویق در تبدیل شدن خانه این هنرمند به موزه، مخاطبان و علاقه‌مندان به هنر معاصر از دیدن مجموعه‌ای ارزشمند و زیبا محروم مانده‌اند. مجموعه‌ای که به دلیل متفاوت بودنش خریدارهای خصوص هم دارد و معلوم نیست در نهایت، سرنوشتش چه خواهد شد.

در حال حاضر فقط برخی آثار این هنرمند که در اختیار مجموعه‌داران یا گالری‌دارهاست، در نمایشگاه‌های گروهی به‌نمایش درمی‌آید. ژازه در دورانی که گالری‌داری هنوز به رونق امروز نرسیده بود، به این موضوع توجه ویژه‌ای داشت.

سیدعلی طباطبایی معروف به «ژازه تباتبایی» سال ۱۳۰۹ در تهران متولد شد. او به هنرستان رفت، دیپلم نقاشی گرفت و نمایشگاه گذاشت، اما این‌ها تنها مسیر او در دنیای هنر نبود؛ ژازه به دانشکده‌ی ادبیات نیز رفت، در رشته کارگردانی و مبانی تئاتر هم شاگرد اول دانشکده شد، نمایشنامه نوشت و تئاتر کارگردانی کرد.

به کار بردن ایده‌های خلاقانه در مجسمه‌سازی باعث شد کارهای این هنرمند مورد توجه جامعه هنری آن زمان قرار گیرد. او برای ساخت مجسمه‌هایش از قطعات ماشین‌های اسقاطی استفاده می‌کرد. رفت‌وآمدش به گاراژهای تهران برای یافتن این قطعات باعث شده بود، گاراژدارها و اوراقچی‌های مناطق مولوی و شوش، او را خیلی خوب بشناسند.

آثار نقاشی و مجسمه‌های ژازه تباتبایی در موزه‌ها و کلکسیون‌های شخصی مانند موزه‌ی لوور در پاریس، موزه‌ی متروپولیتن در نیویورک، موزه هنرهای معاصر تهران، نگارخانه‌ی سیحون در تهران و پریوات کلکسیون در آلمان نگهداری می‌شوند. همچنین آثار این هنرمند در نمایشگاه‌های مختلفی در کشورهای بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، یونان، آلمان، ترکیه، هند، چین و آمریکا به‌نمایش گذاشته شده است.

ژازه تباتبایی ۲۰ بهمن‌ماه ۱۳۸۶ در بیمارستان آتیه تهران درگذشت.