|
با یک قلب/ و دو پلک دورپرواز/ کنار سایهات مینشینی و/ اندوه/ تکهتکهات میکند». این بند از شعر هوشنگ آزادیور، یکی از فرازهای مهم اجرای زیباییشناسی خشونت در شعر معاصر فارسی است
او حالا جایی در دوردست ایستاده و به ریش من و شما میخندد؛ به اینکه مدام به ما یادآوری کرد که در شعر، در سینما و در تئاتر از کدام دریچه باید به ذات هنر نگاه کنیم و نکردیم...