|
ویروس مجموعهداری آنطورکه پرویز تناولی در کتابی به همین نام میگوید شوربختانه هنگامی به جان آدم میافتد که نباید بیفتد. غالبا این ویروس جنونآمیز در دوران کمدستی مالی و مادی، آن زمانی که گاه برای مخارج اولیه زندگی نیز زور به قدر کفایت در کف نداری سراغ آدم میآید و آنچه هم آرام و رامَش میکند و هم آتشش را میافزاید داشتن اثر هنری است.
در میان هنرها اما هنرهای تجسمی می تواند بازار کار پررونق تری داشته باشد، اگر سینما، تئاتر و موسیقی وابستگی صد در صدی به مرزهای جغرافیایی و زبانی دارد و به جهت تنگناهای اقتصادی و کوچک شدن سفره مردم حال و روز مساعدی ندارند ،هنرهای تجسمی ذات و خاصیتی دارد که می تواند فرای جغرافیای مرزی بازار فروش داشته باشد.
تئوریسین های هنر معتقدند عنصر نخست بازاریابی هنری، رسانه و تولید محتوای رسانه ای هدفمند است، کافی ست در گوگل سرچ کنیم و ببینیم از هنرمندان و هنر ایران در روز چه میزان تولید محتوای فارسی و انگلیسی خلق می شود. پاسخش را همه می دانیم بسیار فقیریم !