سنتی‌ها و راک‌بازها با هم روی صحنه جشنواره موسیقی
آخرین برنامه تالار آزادی در سی و دومین جشنواره موسیقی فجر به اجرای آریا عظیمی‌نژاد اختصاص داشت.
ایران‌آرت: آخرین برنامه تالار آزادی در سی و دومین جشنواره موسیقی فجر به اجرای آریا عظیمی‌نژاد اختصاص داشت. این موزیسین صاحب سبک یکی از اولین هنرمندانی است که به استفاده از موسیقی نواحی در آثار گوناگونی مانند موسیقی فیلم یا کارهای مستقل روی آورد و به این وسیله توانست عده بیشتری را با موسیقی نواحی ایران آشنا کند. موسیقی سریال‌هایی مانند "پایتخت"، "چارخونه" و "چک برگشتی" و آلبوم "جادوی ایران زمین" از جمله این آثار هستند.
در این برنامه عظیمی‌نژاد به همراه نیما رمضان نوازنده گیتار الکتریک، آرش سعیدی نوازنده گیتار بیس و بردیا امیری نوازنده درامز به اجرای پروژه‌ای با نام "بوم و بر" پرداختند که بر اساس موسیقی نواحی ایران شکل گرفته است.
پیش از آمدن اعضای گروه به صحنه، آوازخوانی ماهیگیران جنوبی شنیده شد و تصویر آنها در حال ماهیگیری روی پرده پخش شد. همزمان نوازندگان نیز به صحنه آمدند و نواختن سازهای خود را بر روی همان آواز آغاز کردند.
با پایان این قطعه، عظیمی نژاد ضمن ابراز خوشحالی از اجرای این کنسرت، با اشاره به حادثه پلاسکو گفت: اتفاقی که امروز افتاد همه ما را دل‌شکسته کرد. از صمیم قلب به خاطر این حادثه ناراحتیم و امیدواریم ارزش جان آدمها بیشتر شود و قدر یکدیگر را بیشتر بدانیم.
پس از آن عظیمی نژاد سه تار خود را به دست گرفت و با فیگوری مشابه نوازندگان گیتار به نواختن پرداخت. در بیشتر مدت اجرای این کنسرت صدای سه تار لابه لای اصوات الکترونیک و سازهای دیگر محو شده بود و تنها گه‌گاهی صدای زخمه‌ها به گوش می‌رسید.
همه قطعات این برنامه بر اساس آواز‌های زیبای خوانندگان بومی کردستان، مازندران، هرمزگان، ترکمن صحرا و... شکل گرفته بود. عظیمی نژاد با ضبط صدای اساتید بومی، آنها را به بخشی از موسیقی خود تبدیل کرده است و سپس با اضافه کردن سازها و اصوات الکترونیک، نوعی از موسیقی را به وجود آورده که تلفیقی از موسیقی راک و امبینت است. در واقع آنچه در این اجرا شنیدیم به جز وجود این آوازها، هیچ ارتباطی به موسیقی نواحی نداشت و در بخش سازی، هیچ شباهتی به موسیقی آن نواحی دیده نمی‌شد.
این مجموعه نسبت به سایر کارهای عظیمی‌نژاد که در آنها از موسیقی نواحی استفاده شده بود، بیشتر به فضای موسیقی الکترونیک نزدیک شده است. شاید هدف عظیمی نژاد از اجرای این برنامه، معرفی موسیقی مقامی ایران و تلفیق آن با موسیقی الکترونیک به جهت آسان کردن شنیدن موسیقی محلی برای مردم باشد، اما آنچه در اجرای بوم و بر شاهد بودیم نقش بسیار پررنگ موسیقی الکترویک بود که بیشتر از آنکه علاقه‌مندان موسیقی نواحی را جذب کند، مورد توجه علاقه‌مندان موسیقی الکترونیک قرار می‌گیرد.
نوازندگان ماهر این گروه نقش مهمی در اجرایی یک‌دست داشتند. آرش سعیدی با حرکات نمایشی خود جلب توجه می‌کرد و نیما رمضان هم بارها مورد تشویق قرار گرفت. تنها قطعه بی‌کلام این برنامه به همه از دست رفتگان حادثه پلاسکو تقدیم شد و پس از آن در اجرای قطعه آخر حضور سه تار پر رنگ‌تر شد و علاوه بر بالارفتن صدای آن در گروه نوازی، کمی تک نوازی هم توسط عظیمی نژاد انجام شد.
