فرهاد مهراد، فرهاد
چرا خاص و عام فرهاد مهراد را دوست دارند؟/ روایت سه هنرمند از خواننده‌ای با سبک رمانتیک که به مسائل اجتماعی اعتراض می‌کرد
او به باور بسیارانی تنها خواننده نبود، بلکه ابعاد مختلفی از هنر را در ارایه اثرش متبلور می‌ساخت. هنرمندی که دانش و مطالعه به او جهان‌بینی و ایده‌هایی در باب موضوعات سیاسی و اجتماعی می‌داد و رد این ایده‌ها در اثرش کاملا پیدا بود
ایران آرت: اعتماد نوشت: درباره فرهاد مهرداد بسیار گفته و نوشته شده و نظرات متفاوت و متنوعی درباره او داده‌اند. او از زمره خوانندگانی بود که هم بین سلایق عمومی طرفدار داشت و هم خواص و دشوارپسندان از او به عنوان هنرمند محبوب خود یاد می‌کنند. او به باور بسیارانی تنها خواننده نبود، بلکه ابعاد مختلفی از هنر را در ارایه اثرش متبلور می‌ساخت. هنرمندی که دانش و مطالعه به او جهان‌بینی و ایده‌هایی در باب موضوعات سیاسی و اجتماعی می‌داد و رد این ایده‌ها در اثرش کاملا پیدا بود. شعر و ترانه برای فرهاد تنها برای تکمیل ملودی و آهنگ نبود بلکه کلام را پس از تامل و تعمق برمی‌گزید و به عبارتی آن را زندگی می‌کرد و سپس در هنرش جاری می‌ساخت. در ادامه گفتار بعضی از هنرمندان و اهالی فرهنگ را درباره فرهاد می‌خوانید.
تورج شعبانخانی، خواننده و آهنگساز درباره فرهاد گفته است: «عقاید فرهاد را خیلی می‌پسندیدم. فرهاد یک هنرمند بالفطره بود، اگر کسی ۱۰ دقیقه پیش او می‌نشست و با او حرف می‌زد، می‌فهمید که اصلا متعلق به این دنیا نیست. آدم خاصی بود، ساعت چهار نیمه شب گیتار دست می‌گرفت و آواز می‌خواند. بعد از مرگ فرهاد حس کردم که نوبت ما هم می‌رسد. فرهاد برای نسل ما الگوی شاخصی بود. پس از او دیگر بازگشت به شیوه‌های پیشین ممکن نبود.»
اسماعیل خویی نویسنده و شاعر نیز درباره فرهاد این‌طور گفته است: «فرهاد هاله‌ای بود از تفکری اجتماعی که در شخصیت و خوانندگی او شکل گرفته بود. همه ما او را به عنوان یک خواننده اجتماعی می‌شناسیم نه فردی که تنها برای سرگرم کردن و لذت هنری بخشیدن به مردم و کسب درآمد بیشتر خوانده باشد. صدای فرهاد از آن جنس صداهایی است که شما به هیچ عنوان نمی‌توانید آن را با صدای دیگری اشتباه بگیرید.»
فریدون شهبازیان آهنگساز و موسیقیدان هم درباره فرهاد عنوان کرده است: «باید سال‌ها بگذرد تا بتوان به تعریفی از سبک خوانندگی او دست پیدا کرد. ایشان به جز سلیقه خوبش در انتخاب اشعار، بسیار خوب و قابل تامل و تفکر در انتخاب موسیقی مناسب که حال و هوای صدای خودش را هم داشته باشد تبحر داشت. شاید بتوان گفت اجرای او به نوعی بود که خواننده دیگری نمی‌توانست مانند او آن ترانه‌ها را اجرا کند. از نظر دکلماسیون واقعا بی‌نظیر بود و شما وقتی صدایش را می‌شنیدید، می‌فهمیدید که هر واژه از شعرش و هر مصراعی که می‌خواند، کاملا با مفهوم بیان می‌شود. به شکلی که معنای تلفیقی آن بی‌اثر نبود. شاید سال‌ها بگذرد تا بتوانیم برای سبک او تعریفی داشته باشیم اما اگر از من بپرسید، می‌گویم سبک او سبک رمانتیک بود.»
