حالا نوبت آقای رئیس‌جمهور است
حسین هاشم پور
ایران آرت : حسین هاشم پور : ماه عسل آنها که در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مسندی تکیه می زنند به یک ساعت هم نمی رسد،
هستند وزارتخانه هایی که وزیر نو آمده دستکم یکی دو ماهی فرصت مزمزه کردن دارد اما اینجا همه چیز در اتاق شیشه ای می گذرد;
گذشته از شبکه های اجتماعی پر قدرت هنرمندان، فرهنگ و هنر در کنار سیاست و ورزش تنها موضوعی ست که همه روزنامه های کشور هر روز دستکم یکی دو صفحه به آن اختصاص می دهند و خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل.
یک: "هنرمندانی که روحانی داشت هیلاری نداشت" تیتر این ستون در دوم خرداد، چهار روز بعد از انتخابات بود
طرفی پیروز شد که جامعه هنری یک دست و مصمم پشتش ایستاد و حتی از انواع تهمت های رسانه های تندرو نهراسید.
روزنامه مخالف دولت که روزگانی فقط بزرگانی مانند گلشیری، دولت آبادی، تناولی، بیضایی، فرمان آرا... را می نواخت این بار به دختران جوانی مانند لیلی رشیدی و باران کوثری تاخت، شاید آنها را بترساند و به کمپین هنرمندان در حمایت "روحانی 1400" شکاف اندازد.
خبرگزاری اصولگرا دو روز قبل انتخابات توهین به هنرمندان را به درجه جوش رساند و با تیتر " چرا حنای هنرمندان نزد مردم کمرنگ شده است؟" نوشت میان هنرمندان و مردم فاصله افتاده و "آنها با دستمزد چندصد میلیونی‌شان خانه سگهایشان را زیباتر می کنند. "
گویا این خبرگزاری تصور می کرد همچنان که هنرمندان هالیوودی نتوانستند هیلاری کلینتون را از صندوق های رای درآورند و ترامپ بدون پشتیبانی هنرمندان به کاخ سفید رسید این نسخه در ایران هم پیچیده خواهد شد! از این رو این توهین را به عنوان آتش تهیه فردای پیروزی شان منتشر کردند.
با وجود همه این فشارها، هنرمندان ایستادند و اجازه ندادند پوپولیسم 150 هزار تومانی با طعم تتلوئیسم به قدرت برسد.
دو- حالا اما نوبتی هم باشد نوبت آقای دکتر حسن روحانی و دولت است که برای تحقق مطالبات جامعه هنری قدم بردارد ;
نطق رئیس‌جمهور در هنگام دفاع از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اگر چه مانند وزارت خارجه و نفت حماسی نبود اما اعتراضی در خود داشت که اگر همان هم اجرایی شود هنرمندان را بس است; ایشان گفت :" مسئله وزارت ارشاد از نظر فرهنگی برای ما بسیار مهم است، مهمترین حرف اینست که نگذاریم سلیقه در کشور ما حاکم شود، یک آقایی در جایی سلیقه‌ای دارد، برای خودش محترم است، ما باید قانون را اجرا کنیم. اگر هم وزارت ارشاد وظیفه‌ای بر عهده ندارد، این وظیفه مجلس است که آن وظیفه را از ارشاد بگیرد و به شخص دیگری واگذار کند، آن وقت معلوم باشد که ما وظیفه نداریم.اما زمانی که این وظیفه وزارت ارشاد و دولت است، دولت برکتاب و فیلم نظارت می‌کند، دولت بر اجرای مسائل هنری در کشور نظارت می‌کند، جای دیگر حق نظارت ندارد و اگر هم اینجور مداخلات باشد، بهتر است مجلس این کارها را به همان مداخله گران واگذار کند و مشخص شود ما وظیفه‌ای بر دوش نداریم."
آقای روحانی در دفاع پایانی اش از وزرا در آستانه اخذ رای مجلس به نکات جالب تری هم اشاره کرد:" در وزارت ارشاد خواست ما این است که هم خواست رهبری و هم خواست مردم محقق شود و این امکانپذیر است. مردم ما گله دارند. شما در مجلس این وظیفه را برعهده بگیرید که اگر مسئله‌ای به عهده وزیر است دیگران دخالت نکنند و اگر به عهده آنها است به ما بگویید که دخالت نکنیم.در جایی برای کاری از 10 جا مجوز صادر می‌شود ولی در شهرستانی آقایی می گوید که شکایت کرده و معلوم است شاکی و متشاکی کیست و درب را قفل می کنند. قفل کردن آسان است ولی باید کلید را بیابید و درب را باز کنید. امیدواریم با حضور آقای صالحی شاهد نشاط هنرمندان باشیم."
بله، حالا نوبتی هم باشد نوبت ادای دین دولت و شخص آقای رئیس‌جمهور به هنر ایران است; هنر ایران، نفت ماندگار با ارزش افزوده چند صد برابر و بهترین سفیر خارجی ست; این مقایسه ها شعر و شعار نیست کافی ست بهره برداری کشورهای توسعه یافته از فرهنگ و هنرشان را رصد کنیم تا روشن شود ما به چه فرصت سوزی تاریخی دچاریم.
این یادداشت سه شنبه در روزنامه شرق ص 14 به چاپ رسیده است.
