بانوان نوازنده به گالری گلستان آمدند

مجموعه نقاشی‌های مریم درویش با عنوان "مشاغل مردانه" در گالری گلستان به نمایش درآمد.

ایران آرت: مریم درویش که این روزها نمایشگاه نقاشی‌هایش با عنوان "مشاغل مردانه" در گالری گلستان برپاست گفت: این مجموعه با تفاوت‌هایی نسبت به مجموعه قبلی من با عنوان "زن‌ها و مبل‌ها" که در گالری والی به نمایش در آمده بود، خلق شده است. نکته‌ای که من می‌خواستم در مجموعه قبلی مطرح کنم تنها ایجاد یک حس بود.

او ادامه داد: ما در آن تابلوها دخترانی را می‌دیدیم که تنها در جایی نشسته بودند. من در آن مجموعه صورت‌ها را حذف کرده بودم چرا که صورت موجب آن می‌شود که ما یک آدم را بشناسیم و در حقیقت با حذف صورت به عنوان منبع درک و شناخت هویت، این نقاشی‌ها را به همه زن‌ها تعمیم دادم. در حقیقت موضوع کار من زن‌ها بودند و آن‌ها می‌توانستند خودشان را در هر تابلویی پیدا کنند و در آن لحظه‌های نقش بسته در تابلو خود را ببینند.

این هنرمند نقاش گفت: این لحظه‌ها می‌توانست یک لحظه خلاء و بیکاری باشد، یا لحظه‌ای قبل یا بعد از یک کار سخت  و یا نه لحظات لذت بردن از بیکاری یا آزادی و نوعی خالی بودن. در این مجموعه به دلیل آن که صورتی دیده نمی‌شد بازخوردهای متفاوتی وجود داشت و یک تابلو مشخص حس مشخصی نداشت و ممکن بود از یک تابلو هم برداشتی سراسر غم شکل بگیرد و یا برخی آن را پر از شادی و سر خوشی ببینند و این تصاویر بر اساس آن فیگورها شکل می‌گرفت. در واقع آثار آن نمایشگاه برای من خیلی درونی بود و وضعیتی که در آن روایت می‌شد کاملا وضعیتی حسی بود.

درویش درباره مجموعه جدیدش با عنوان "مشاغل مردانه" گفت: من در مجموعه جدید وارد فضاهای اجتماعی شدم و آدم‌های من نیز به طبع وارد این فضا شده‌اند و دارند کاری انجام می‌دهند.

او گفت: علاقه اصلی من حتی قبل از نقاشی، موسیقی بود. من در طی این سال‌ها در زمینه موسیقی آموزش‌هایی دیدم و نواختن چند سازها را فرا گرفتم. در این سال‌ها من دوستانی را در این عرصه داشتم که به صورت حرفه‌ای شغل‌شان وابسته به موسیقی بود و به عنوان نوازنده با گروه‌های معتبری همکاری داشتند.

این هنرمند گفت: چند سال قبل زمانی که هنوز فضای مجازی آن چنان به عنوان دریچه خبری مطرح نبود، یکی از دوستان من همراه با گروهی معتبر جهت انجام اجراهایی در شهرستان همراه شد و در آن زمان در آن شهرستان‌ها از حضور این زنان در اجرا جلوگیری کردند و در حقیقت آن کنسرت کنسل شد. این ماجرا در سال‌های بعد نیز تکرار شد. البته سال‌های بعد که رسانه‌های مجازی قوت گرفتند اخبار متعددی در این زمینه می‌شنیدم و همین منجر شد تا این مجموعه در ذهنم شکل بگیرد.

درویش اظهار داشت: من سعی کردم در این مجموعه آن محدودیتی که نانوشته است و البته قانونی هم برای آن نیست را به تصویر بکشم. البته زمانی سپری شد که این تصاویر به مرحله اجرایی برسد. در حقیقت آن چه مرا بیش از هر چیز دیگر برای کشیدن این مجموعه مجاب کرد آن بود که برخی از زنان این جامعه مرحله‌ای را برای تحصیل یک هنر یا فن گذرانده‌اند اما به دلیل زن بودن، نمی‌توانند چیزی را که یاد گرفته‌اند عملی کنند.

او بیان کرد: البته در این تابلوها هم برخوردها فرق می‌کند. ما در این تابلوها گاهی محدودیت را آشکارا می‌بینیم و گاهی نیز این محدودیت مثل پنبه سر بریدن است و با ظرافت به تصویر در آمده است. مانند میله‌هایی که با طرحی ظریف و دکوراتیو به صورتی نامحسوس در یکی از تابلوها وجود دارد و یا به واسطه وسیله‌هایی که در برخی آثار هست مانند شمشیری که به عنوان آرشه استفاده می‌شود و یا چنگی که به جای سیم، سیم خاردار در آن وجود دارد.

درویش در پایان گفت: آثار این مجموعه همگی با تکنیک رنگ و روغن هستند و مانند نمایشگاه قبلی‌ام در گالری والی، تعداد آثار این نمایشگاه نیز 10 اثر است.