ببینید: هنرمند زن عربستانی احساسات خود را به هنر تبدیل می‌کند

الریمی آرزو می‌کند که نور بیشتری به صحنه مجسمه‌سازی بتابد. او امیدوار است که روزی مجسمه‌هایش در میادین عربستان سعودی به نمایش گذاشته شود.

ایران آرت: ندی الریمی بیش از هفت ساعت در مقابل یک بلوک سفالی می‌ایستد و آن را به یک اثر هنری تبدیل می‌کند و جزئیات چشم‌ها، بینی و سایر اجزای صورت را حکاکی می‌کند. او متوقف نمی‌شود تا زمانی که کارش درست به نظر برسد.

به گزارش ایران آرت، این مجسمه‌ساز عربستانی کار خود را از روی کنجکاوی و میل به آزمودن چیزهای جدید آغاز کرد، استعداد خود را کشف کرد و در این راه مهارت های جدیدی را آموخت.

الریمی که مدام در دبی و جده در حال سفر است و در هر دو کشور عربستان و امارات زندگی می‌کند به عرب نیوز گفت: «وقتی اولین مجسمه‌ام را به پایان رساندم، احساس شادی و موفقیتی داشتم که بیشتر از احساسی بود که هنگام نقاشی کشیدن به من دست می‌داد. سپس مجسمه دیگری ساختم که نمایانگر خصوصیاتم بود و وقتی کارم تمام شد، می‌دانستم که می‌توانم هر چیزی را مجسمه سازی کنم.»

الریمی از زمانی که دختر کوچکی بود از نقاشی و خمیر بازی لذت می‌برد و مادرش به او یاد می داد که چگونه با آن اشیا بسازد.

الریمی گفت: «برای مرور روزهای کودکی‌ شروع به مجسمه‌سازی با خاک رس می‌کنم. من خیلی با خمیر بازی می‌کردم و هنوز یادم می‌آید که مادرم به من یاد داد چگونه گل درست کنم.»

او می‌گوید: «من شخصیتی را تصور کردم و مجسمه‌سازی کردم که به آن مرد عصبانی لقب دادم. او ویژگی‌های یک مرد عصبانی را دارد و نمادی از احساس من در آن زمان است. من او را به خاطر یک تجربه عصبانیت خاص نامیدم.»

الریمی آثار هنری غیرمتعارف خود را در بیش از هفت گالری به نمایش گذاشته است، اما معتقد است که این هنر هنوز یک هنر محبوب در میان مردم محلی نیست. «هنرمندان مجسمه‌ساز در عربستان نادر هستند و این امر مستحق شناخت بیشتر مردم محلی است. خوشبختانه این هنر توسط پادشاهی عربستان پشتیبانی می‌شود، اما هنوز در بین مردم محلی محبوبیت ندارد.»

ندی الریمی آرزو می‌کند که نور بیشتری به صحنه مجسمه‌سازی بتابد. او امیدوار است که روزی مجسمه‌هایش در میادین عربستان سعودی به نمایش گذاشته شود.

به گفته الریمی، هنر دارای پتانسیل عجیبی است که به افراد اجازه می‌دهد با خود تعامل داشته باشند و بر موانع روانی ناشی از تفکر بیش از حد غلبه کنند. به همین دلیل، او احساس می‌کند که هنر و سلامت روان با هم مرتبط هستند و اغلب احساسات خود را در مجسمه‌هایش می‌ریزد.