شاهکار مربعی ونگوگ پیدا شد/ بزرگترین کشف قرن
پیوار پیدا شدن این تابلو را یکی از بزرگترین اکتشافات هنری در ۱۰۰ سال گذشته می‌داند و می‌گوید: این تابلو بزرگترین نقاشی‌ای است که ونگوگ در طول حیات خود کشید و تنها تابلوی او در قاب مربع شکل.
ایران آرت: استوارت پیوار مجموعه‌دار آمریکایی که در سال ۱۹۷۹ همراه اندی وارهول آکادمی هنر نیویورک را تاسیس کرد، ادعا می‌کند شاهکاری از ونسان ونگوگ نقاش سرشناس هلندی را که سالها پیش مفقود شده بود، در یک حراجی بی نام و نشان محلی کشف کرده است.
این نقاشی که اُوِر، ۱۸۹۰ (Auvers, ۱۸۹۰) نام دارد، یک پاناروما یا سراسرنمای مربع شکل از دره‌های روستای اورز است که مزارع گندم این روستا را نشان می‌دهد، مزارعی که با یک خط آهن به دو نیم تقسیم شده‌اند. به گفته پیوار، این تابلو با گذشت این همه سال همچنان دست نخورده و در شکل اولیه خود باقی مانده و امضای ونگوگ پشت بوم آن حک شده است.
موزه ونگوگ در آمستردام از پیوار خواسته فورا این نقاشی را برایشان بفرستد تا اصالت آن را تایید کنند. اگر اصل بودن این تابلوی نقاشی تایید شود، می‌توان گفت این تابلو یکی از ۷۰ نقاشی‌ای است که ونگوگ در دو ماه آخر حیات خود در روستای اُوِر سور اوآز در حوالی پاریس کشید. این هنرمند پرآوازه هلندی در ژوئیه سال ۱۸۹۰ میلادی در یک مزرعه گندم با شلیک یک گلوله جان خود را گرفت.
ایرنا نوشت پیوار پیدا شدن این تابلو را یکی از بزرگترین اکتشافات هنری در ۱۰۰ سال گذشته می‌داند و می‌گوید: این تابلو بزرگترین نقاشی‌ای است که ونگوگ در طول حیات خود کشید و تنها تابلوی او در قاب مربع شکل.
"پیدا شدن این نقاشی را اکتشاف قرن می‌دانیم. نکته خارق العاده‌ای که درباره این تابلو وجود دارد این است که تا به حال دست نخورده و در شکل اورجینال خود باقی مانده است. (این روزها) نمیتوانید تابلویی از این دوره پیدا کنید که تا به حال به هیچ وجه مرمت و بازسازی نشده باشد."
به گزارش ایرنا، ونسان ونگوگ یک نقاش پسادریافت‌گر هلندی در سده نوزدهم بود که از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر دهه دوم زندگی‌اش دست به قلم نشد. او بسیاری از کارهای شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر عمرش تکمیل کرد و در یک دهه بیش از دو هزار و ۱۰۰ کار هنری شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با آبرنگ، طراحی و چاپ تولید کرد.
این هنرمند پرآوازه در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی اختلال دوقطبی و فشار روحی رنج می‌برد. افسردگی و مشکلات روانی او روز به روز وخیم‌تر می‌شد تا این که در نهایت در ۳۷ سالگی به زندگی خود پایان داد.
