هنرمندان ، روزنامه نگاران راننده تاکسی های اینترنتی شدند/ حسین هاشم پور: چرا هیچ مسئولی عذرخواهی نمی کند؟
پاییز امسال هر هنرمندی را می بینید چندین دوست هنرمند را سراغ دارد که در یکی از تاکسی های اینترنتی دنده می زند!
ایران آرت: حسین هاشم پور، روزنامه نگار و سردبیر ایران آرت می گوید:" فقط و فقط استعداد ذاتی و خلاقیت هنری هنرمندان امیدوار کننده است، غیر از این، سال هاست هنر ایران از مسیر توسعه دور مانده و زنگ خطر به صدا درآمده است.
زیرا زیرساخت ها و امکانات درجا می زند، حتی رو به استهلاک،تخریب و به طبع کم شدن می رود اما به موازات آن دانشگاهها و آموزشگاهها به سرعت با تکنیک سری دوزی، فرت و فرت فارغ التحصیل هنر بیرون می دهند."
او افزود:" برخی آمار می گویند سالانه از دانشگاههای رسمی ۴۵۰۰ کارشناس تئاتر، سینما، تجسمی،موسیقی ... با هزاران امید و آرزو وارد بازار کار می شوند و برخی این را به علاوه خروجی های آموزشگاههای آزاد که می کنند می شود عدد شگفت آوری که اگر در دیگر ممالک فرصت است، اینجا ،این سال ها و این روزها بوی تهدید به خود گرفته است.
طبق آمار منتشر شده در ۱۳۹۵ از منظر وضعیت بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهها، ۲۷ درصد کارشناسان رشته‌های هنر گرفتار بیکاری می شوند و از این نظر جایگاه دوم را دارند؛ از ۷۳ درصد باقی‌مانده کمتر از ۵ درصد در بازار کار مرتبط با رشته درسی خود فعالیت دارند."
هاشم پور یادآوری می کند: " آمار سازمان سنجش نشان می دهد در کنکور سراسری سال ۹۹ رشته های هنر ۱۱۳ هزار و ۷۳۲ داوطلب داشته: ۸۰ هزار و ۸۵۶ داوطلب زن و ۳۲ هزار و ۸۷۶ داوطلب مرد!
این در حالی ست که متقاضیان شرکت در کنکور سال ۹۵ رشته های هنری ۵۴ هزار و ۶۹۷ نفر بوده است؛ این رشد فزاینده علاقه به تحصیل در هنر در روزگاری است که بازار فعالیت‌های هنری در ایران بسیار کساد و نا به سامان ارزیابی می شود."
سردبیر ایران آرت تاکید می کند:" مسئله بسیار ساده است دولت به عنوان متولی اصلی توسعه هنر از خیل علاقمندان به هنر عقب مانده و این عقب ماندگی هر روز خود را بیشتر نشان می دهد."
او گفت:" شاهد مثالش گفته های معاون هنری سابق وزارت ارشاد که شهریور ۱۳۹۳ اعلام کرد: "طی چند سال اخیر سالانه بیش از هزار و ۴۰۰ نفر در رشته تئاتر فارغ التحصیل شده اند که این تعداد در حال افزایش است؛ حتی اگر ۲۰ درصد از این شمار نیز بخواهند به طوری جدی در این عرصه فعالیت کنند امکانات لازم برای آنان مهیا نیست."
آمار به روزتر می خواهید، رئیس انجمن مدرسان خانه تئاتر به تازگی گفته است در کشور ما ۶۵ واحد دانشگاه تئاتری وجود دارد که بیشترشان علمی کاربردی و آزاد هستند و سالانه حدود ۲۰۰۰ فارغ‌التحصیل تئاتر داریم."
هاشم پور خاطر نشان کرد: " راستش کافی ست به حافظه شهری تان مراجعه کنید، آیا به موازات این همه هنرمند تحصیل کرده مدعی پرانرژی، سازه های فرهنگی هنری هم زیاد شده است؟ آیا بودجه های هنری رشد کرده اند؟ آیا دولت و مجلس، هوشمندی،تعقل و تعهد به خرج داده بخش های خصوصی را پای کار آورده اند؟ بله ، با شما موافقم مطلقن نه."
او یادآوری کرد: "پیش تر همین دوم تیرماه نوشتم : کرونا کار ناتمام همه دولت های این چهل سال را به اتمام رساند که یک یک شان با انتخاب دورترین گزینه ها برای وزارت فرهنگ، سهم بودجه هنر را به شش دهم درصد کل بودجه کشور تنزل دادند؛ یعنی حتی یک درصد کل بودجه مملکت هم سهم فرهنگ و هنر نیست هیچ، همین شش دهم درصد را هم هنر با خیلی دیگر موضوعات شریک است!!
و تازه کیست که نداند بودجه بخور نمیر فعلی هم محقق نمی شود، کما اینکه گفته می شود سال گذشته فقط نزدیک ۷۰درصد بودجه مصوب هنر تخصیص یافته است."
این روزنامه نگار افزود: "جالب اینجاست که دولت از کم کاری در تخصیص تمام و کمال بودجه هنر عذرخواهی نمی کند ، زیرا از اساس چنین رسمی در کشورمان نهادینه نشده و انجمن ها و خانه های هنر هیچگاه در خصوص بودجه هنر مطالبه گری جدی نکرده اند. به موازاتش معمولا وزارت ارشاد و معاونت ها هم به روی مبارک نمی آورند، فقط کمر جامعه هنری است که زیر بار روزافزون گرانی و تورم خم تر می شود."
او تاکید می کند: " تازه گلایه مختص امروز کرونا زده نیست که دولت در تثبیت قیمت نان و پنیر مردم درمانده است، گلایه اساسی مربوط به روزهایی ست که قیمت نفت سه رقمی بود یا هنوز قیمت دلار چهار رقمی نشده بود و می شد آب رفته را به جوی هنر بازگرداند و برخی معتقدند آگاهانه جلوی این کار گرفته شد.
بی جهت نیست این روزها رسانه ها مملو شده از مصاحبه های انتقادی هنرمندان عرصه های مختلف هنر که هر روز تیزتر و تندتر می شود."
او گفت:" طنز ماجرا اینجاست که حتی این روزها نیز دست از سر کچل هنر و هنرمندان بر نمی دارند، کرونا در مترو ، هواپیما، اتوبوس ، پاساژها، سفرها ... با جان آدم ها یه قول دو قول بازی می کند، آن وقت تنها اماکنی که تعطیل می شوند تئاتر و سینماست !!
راستش حق دارند هنرمندان این تبعیض را پدر کشتگی با هنر تعبیر می کنند. کار همه کار است، کار هنرمندان عار. مسئولی هم پاسخ نمی دهد هنرمندان از کجا بیاورند بخورند؟"
او گفت: " پاییز سال گذشته، غلامرضا صنعتگر خواننده قدیمی پاپ خبر داده بود: "من بسیاری از خوانندگان باسابقه را می شناسم که این روزها خانه نشین شدند. حتی یکی از خوانندگان سرشناس متاسفانه در اسنپ مشغول فعالیت شده است."
هاشم پور افزود: " اما پاییز امسال هر هنرمندی را می بینید چندین دوست هنرمند را سراغ دارد که در یکی از تاکسی های اینترنتی دنده می زند، یکی می گفت شانس آوردیم ماسک اجباری شده تا حریم خصوصی مان حفظ شود.
دیروز دوستی کامنتی تراژیک را به من نشان داد: دو جوان "روزنامه نگار" مشکل شان این بود که از به کارگیری راننده‌های زیر ۲۳ سال و دارای گواهینامه با عمر کمتر از دو سال در ناوگان حمل و نقل عمومی از جمله اسنپ و تپسی جلوگیری می شود و آنها از دوستان شان تقاضای آشنا و پارتی داشتند!
بله شوربختانه روزگار همه اهالی فرهنگ و هنر صعب العبور شده و رنگی به رخسار نویسنده تا موزیسین نمانده است."
هاشم پور در پایان گفت: "حتمن راننده تاکسی بودن، از هر نوعش، شغل شریف و بسیار حائز اهمیتی برای جامعه است اما رانندگان محترم هم دوست ندارند هر کس بیکار شد، فرمان اتومبیل را بچرخاند و مسافر کشی کند؛ امری که این روزها هنرمندان برای امرار معاش بدان مجبورند و در حیرت اند که چرا مسئولان ساکت اند، این سکوت از رضایت است؟ "
