احمدرضا احمدی در 79 سالگی مشغول شعر و نقاشی/ درد حریف دغدغه‌هایم نمی‌شود
احمدرضا احمدی در زادروز 79 سالگی‌اش از انتشار دو مجموعه شعر و برگزاری نمایشگاه آثار نقاشی خود در سال جاری خبر داد.
ایران آرت: شهاب دارابیان در ایبنا نوشت: بیش از سال‌های عمرش کتاب نوشته است و با وجود بیماری‌های متعدد، هنوز بهانه‌ای برای کار نکردن ندارد. خودش می‌گوید بیکاری کلافه‌اش می‌کند. هنر برای او چهارچوبی ندارد و خودش را متعهد به کار کردن در یک شاخه نمی‌داند و اصرار ندارد تا دغدغه‌هایش را در ظرف شعر به مخاطبانش تحویل دهد. این یعنی گاهی دغدغه‌هایش را شعر می‌کند، گاهی داستان، حس و حالش را داشته باشد، کودک درونش فعال می‌شود و برای کودکان می‌نویسد؛ با این حال دغدغه این روزهای شاعر شمعدانی‌ها نقاشی است و اندیشه‌هایش را روی کاغذ و بوم نقاشی می‌کشد. از این رو در زادروز 79 سالگی احمدرضا احمدی به سراغ او رفتیم و با او درباره فعالیت‌های این روزهایش گفت‌وگو کردیم.
احمدرضا احمدی در توضیح وضعیت این روزهایش گفت: به تازگی مراحل نهایی دو مجموعه شعر جدیدم به پایان رسیده است که یکی از آن‌ها را به نشر چشمه و دیگری به نشر کارگاه‌اتفاق تحویل داده‌ام. به احتمال زیاد این دو کتاب امسال منتشر خواهد شد؛ اما هنوز هیچ کدام از آن‌ها نامی ندارند و بعد از حروف‌چینی و در مرحله آخر نام‌شان را انتخاب خواهم کرد.
وی ادامه داد: یک کتاب کودکان هم دارم که نامش "دخترک، آیینه‌ها، مادر" است و آن هم از سوی نشر کارگاه‌اتفاق منتشر خواهد شد. درباره آثار داستانی بزرگسال هم باید بگویم که رمانی نیمه‌تمام دارم که امیدوارم بتوانم هرچه سریع‌تر تمامش کنم. البته این روزها بیشتر مشغول نقاشی هستم و خودم را برای نمایشگاه جدید آماده می‌کنم.
این شاعر که نخستین نمایشگاه نقاشی‌هایش با استقبال خوب مخاطبان در اردیبهشت‌ماه پارسال برگزار شد، گفت: نمایشگاه جدیدم 17 مهرماه سال جاری در گالری کاما برگزار خواهد شد. این روزها به شدت مشغول نقاشی هستم؛ نقاشی‌هایی که در سه دسته آبرنگ، گواش و رنگ روغن تقسیم می‌شوند. یادتان باشد در نمایشگاه قبلی همه کارها در روز نخست به فروش رسید و امیدوارم که در این دوره نیز شاهد استقبال علاقه‌مندان باشم.
وی افزود: در این دوره کارم سخت‌تر شده است و همین موضوع من را نگران می‌کند؛ چراکه توقعم بالا رفته؛ اما از آن طرف کمردرد بسیار اذیتم می‌کند. این روزها بعد از کمی کار کردن، کمردرد می‌گیرم و مجبور می‌شوم دراز بکشم. البته با همه این شرایط، کمردرد حریف دغدغه‌هایم نمی‌شود، کار را رها نمی‌کنم.
شاعر شمعدانی‌ها در توضیح تغییر سبک نقاشی‌های خود گفت: من هر بار به دنبال تجربه‌ای جدید هستم؛ از این رو در ابتدا به سراغ آبرنگ رفتم، بعد کار را با گواش ادامه دادم و این روزها نقاشی‌هایم را با رنگ روغن روی بوم می‌کشم. به نظرم کار روی بوم گسترده‌تر و سخت‌تر است؛ چراکه اندازه بوم بزرگ بوده و نقاشی روی آن زمان بیشتری از آدم می‌گیرد.
نامزد دریافت جایزه هانس کریستین اندرسن در توضیح ویژگی‌های آثار جدیدش اظهار کرد: در کتاب‌های جدید همان مسیر آثار قبلی را ادامه داده‌ام و طبیعی است که بعد از دهه‌ها فعالیت در حوزه شعر مسیرم را پیدا کرده باشم. یک بار از پل سزان پرسیدند که "این روزها چکار می‌کنی؟" او گفت: "من یک عمر است که سیب می‌کشم." من هم همان مسیر گذشته را ادامه می‌دهم و تغییری در آن نداده‌ام. در این مجموعه نیز همان دغدغه‌های گذشته را دنبال کرده‌ام؛ درست مانند "تابستان و غم".
