نامه اعتراضی دو هزار موزیسین به وزیر ارشاد: پس از ۴۰ سال باید دخالت‌های امنیتی در حوزه‌هنر پایان رسد
هنرمندان خواهان عزل مسببان تصویب قانون اخذ ده درصد از درآمد کنسرت ها شده اند و این در حالی ست که قانون مزبور با وجود مخالفت معاونت هنری و به طبع دفتر موسیقی به مصوب شده است.
ایران آرت : نامه اعتراضی دو هزار نفر از هنرمندان موسیقی درباره وضعیت حاکم بر موسیقی ایران منتشر شد. این شکواییه که صبح امروز چهارشنبه هشتم خرداد ماه با عنوان «خطاب به وکیلان و وزیران ایران» به همراه متن نامه و اسامی امضاکننده نامه در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته و منتشر شده است، به عنوان یک حرکت صنفی اعتراضی در برابر عملکردهای اخیر وزارت ارشاد، دولت و در اعتراض به شرایط نابسامان مدیریتی و چندگانگی تصمیم‌گیری در حوزه موسیقی کشور تهیه و تنظیم شده است.
شرایط و تصمیم‌گیری‌هایی که به واسطه تصویب قانون اخذ 10 درصد از درآمد بلیت‌فروشی کنسرت‌ها، استعفای رییس دفتر موسیقی را در پی داشته است. تصویب ماده قانونی موسوم به برداشت 10 درصد از تمام کنسرت‌های موسیقی در کلانشهر‌ها که به پیشنهاد معاون حقوقی وزیر ارشاد و با وجود مخالفت معاونت هنری و مدیر دفتر موسیقی به تصویب مجلس رسیده، در طی چند ماه گذشته، اعتراضات صنفی و بازتاب‌های گسترده‌یی را در میان هنرمندان، رسانه‌ها و انجمن‌ها و محافل هنری کشور داشته است.
بیانیه اعتراضی فعالان عرصه موسیقی به امضای بیش از 2هزار نفر از هنرمندان موسیقی از سرتاسر ایران و چهره‌های شاخص موسیقی ایران رسیده است که از آن جمله می‌توان به حسین علیزاده، رافائل میناسکانیان، علی‌اکبر شکارچی، ساسان فاطمی، حمید متبسم، ابراهیم لطفی، فردین خلعتبری، مهدی آذرسینا، فریدون شهبازیان، آروین صداقت‌کیش، کیوان ساکت، شهرام صارمی، عین‌اله کیوان‌شکوه، مسعود شعاری، بهداد بابایی، شاهرخ خواجه‌نوری، بهرام دهقانیار، احسان ذبیحی‌فر، رضا پرویززاده، وحید تاج، لیلا رمضان، سیامک جهانگیری، فرشاد رمضانی، مانی جعفرزاده، بهروز مبصری و تعدادی از روسا و اعضای هیات مدیره شعب انجمن موسیقی کشور اشاره کرد.
در بخشی از این نامه آمده است: «چرا امروز در هر گوشه‌‌‌ی این سرزمین، هرکس رأساً خود را مُحق می‌پندارد تا به اختیار خود برای موسیقی تعیین تکلیف نماید؟ آیا هنوز آسیب این تشتت و پراکندگیِ ملوک الطوایفی را درنیافته‌اید؟ فرهنگ و هنر کشورمان رو به قهقرا نهاده است. اسفبارتر آنکه آیندگانی که در برساختِ این هنر و فرهنگِ سست و در حال زوال هیچ نقشی نداشتند، وارثان آن خواهند بود. بترسید از روزی که برای آیندگان این سرزمین نه هویتی مانده باشد و نه فرهنگی. روزی که از معنای هنر ایرانی، بیش از برگ‌هایی در کتاب‌های تاریخ هنر نشانی باقی نباشد. ما برای پیشگیری از گسستِ کامل ارتباط هنرمندان با دولت و بازسازی جایگاه هنر و هنرمند در سازوکار مدیریت فرهنگی، در نخستین گام، ابتدایی‌ترین خواسته‌هایمان را در میان می‌گذاریم و منتظر قدم‌های بعدی از سوی شما هستیم.»
بخش دیگری از نامه مذکور به این شرح است: «طرحِ دست‌اندازی 10 درصدی به جیب هنرمندانِ موسیقی را که به تازگی در وزارتخانه فرهنگ و ارشاد تهیه شده است، اگرچه با تمهیداتی درخور تأسف به تصویب نمایندگان رسیده، با کمک همان نمایندگان که عمدتاً مخالف آن بودند، لغو کنید. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اگر روسفیدی و سربلندی وزارتخانه‌ی متبوع خویش را خواهان است، به جای حذف مخالفانِ آن طرح ضدِ فرهنگ و ضدِ هنر، طراحان چنین طرح‌هایی را عزل نموده. پس از ۴۰ سال باید زمان آن رسیده باشد که به دخالت‌های امنیتی در حوزه‌ی هنر، لغو کنسرت‌ها و اجرای هنرمندانی که نان و جان و آبرویشان وابسته به هنر شریفشان است، پایان ببخشید.»
