فریدون آسرایی از پینک فلوید تا جان لنون

فریدون آسرایی گفت دوست دارد اثری مثل "دیوار" (The Wall) از گروه راک "پینک فلوید" در ایران تولید شود.

ایران آرت: فریدون آسرایی امروز 62 ساله شد. فریدون موسیقی را دیر شروع کرد ولی خیلی زود با آهنگ "آهای خوشگل عاشق" دیده و شنیده شد. این خواننده در سالروز تولدش می‌گوید که هنوز آن‌چه که دوست دارد را نخوانده است. او از علاقه‌اش به پینک فلوید و جان لنون می‌گوید. بخش‌هایی از گفت‌وگوی آسرایی با ایرنا را بخوانید. 

آلبوم جدیدی در دست تهیه دارید؟ 

بله. آلبوم جدیدم قرار است شروع شود، پخش آن هم پس از محرم و صفر و احتمالا آذرماه خواهد بود. البته تهیه کننده به قدری آرام و دقیق روی آلبوم کار می کند که پخش آن احتمالا تا دی ماه هم طول می کشد. هر چند خواننده دق مرگ می شود (با لبخند) اما در نهایت خروجی آن، اثر خوب و ماندگار است. بین آلبوم هایم دست کم سه سال فاصله است که در این آلبوم یک فاصله چهار ساله را شاهد بودیم؛ هرچند در این چهار سال با همکاری تهیه کننده، آهنگ تهیه می کنیم. 

نام آلبوم جدیدتان چیست؟

هنوز نامی ندارد؛ معمولا نام بیشتر آهنگ ها باران است؛ ترانه سراها مدام راجع به باران می نویسند و چیزهایی می نویسند که وجود ندارد (با لبخند همراه با تفکر)، معمولا شاعران و ترانه سراها همراه با مسائل روز ترانه سرایی نمی کنند و با زمان پیش نمی رویم.

وضعیت موسیقی کشور چطور است؟ 

آسرایی: یک رهبر ارکستر می گفت در موسیقی ایران یا باید مردم را به گریه بیندازی و یا باید برقصانی، حد وسطی وجود ندارد. زمانی بود که مداحان از ملودی پاپ استفاده می کردند اما اکنون برعکس شد، خوانندگان پاپ با آهنگ مداحی می خوانند. یک سری خواننده هایی که روی بورس هستند آهنگ های شاد و ریتمیک می خوانند . برای نخستین بار در موسیقی پاپ، چند چهره همزمان روی کار آمدند که قبلا اینطور نبود. یعنی چندسالی همه چیز در دست یک خواننده بود.چند خواننده با هم مطرح می شوند، آیا کارهایشان به هم شبیه است؟

قصد برگزاری کنسرت در کشورهای خارجی را ندارید و اصلا کنسرتی در این کشورها برگزار کرده اید؟

نه نداشتم. کنسرت هایم همیشه داخل ایران بود. خارج از کشور سفر می کنم ولی کنسرت و اجرا ندارم، اما پس از این آلبوم قصد دارم کنسرت اجرا کنم.

آیا از وقتی که وارد موسیقی شده اید تاکنون، آن کاری که دوست داشتید، ساختید یا نه؟

نه. ایده های بسیاری دارم که نمی توانم آنها را پیاده کنم . آنچه را می خواهم می دانم چیست و تنها آقای صفاریان می تواند این کار را انجام دهد؛ ایشان سرش خیلی شلوغ است و من هم مانند قبل حوصله ندارم.

دوست دارم اثری مانند دِ وال پینک فلوید (the Wall by Pink Floyd) تولید شود. متاسفانه نگرش ما به موسیقی غرب خوب نیست و همیشه فکر می کنیم موسیقی غرب، رپ یا ابتذال است درحالی که برخی خواننده های «بیتلز» می خوانند یا وقتی موسیقی «ایمجین» (تصور کن) اثر «جان لنون» را می شنویم درمی یابیم که این اثری جاودانه و ماندنی است؛ به امید دنیای بدون مرز، به امید دنیایی که درآن یکدیگر را نکشند و به امید دنیایی که انسان ها بتوانند آزادانه در کنار هم زندگی کنند و این همان چیزی است که می گویند «رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند» و این یعنی نهایت آدمیت.

آنچه آهنگ «تصویرگر» جان لنون انتقال می دهد، بهشت است. یعنی بهشت یک چنین جایی است که انسان ها به قدری به تکامل می رسند که به دنیای معنوی دست می یابند و دنیای معنوی با این دنیای مادی فرق می کند. 

یک اینچنین آثاری اگر در ایران تولید کنیم مانند دیوار پینک فلوید که همه راجع به جنگ و زورگویی است که برای منافع شان دنیا را می چاپند و همه کشورهای مدافع آزادی با شعارهایی که دارند، بسیار خوب است.

ما تمام فکر و ذهنیت ما در تولید آثارمان در کشور، فدای چشم و ابرو شدن و تو بیای من زنده میشم است. دوست داشتم تیمی می داشتیم که چنین آثار فاخری تولید می کرد.

پس معتقدید که موسیقی امروز همسو با وضعیت اجتماعی کشور نیست.

اینکه خواننده ها با این وضعیت مردم را شاد کنند خوب است اما کمتر درباره مسائل روز می خوانند و پرسش من این است که رسالت هنرمند بودنشان کجا می رود. شاید بگویند اگر انتقادی بکنم از نان خوردن می افتم که باید گفت بهتر است هرگز این نان را نخورم. همین اخیرا خودم درباره برنامه پخش رقص دختر جوان در صدا و سیما انتقاد کردم با این مضمون که این راهش نیست، حتی اگر کارش درست نبوده باشد. به او می گفتیم سعی کن هنرهای بهتری از خود به نمایش بگذاری به جای اینکه از او بخواهیم توبه نامه بنویسد.