نامه باور نکردنی امام جمعه رامسر درباره ممنوعیت کنسرت پاپ و آزادی جنگ شادی/عکس

حسین هاشم پور:

یک:

واقعا استقلال دولت و تعهدش به اجرای قانون دستکم در ساحت فرهنگ و هنر زیر سئوال است؛ گفتار درمانی ها رئیس‌جمهور تا به امروز مثمر ثمر نبوده و بارها دیده شده مجوزهای دولت ضمانت اجرایی قدرتمند ندارد؛ 

اگر تا دیروز عدم نمایش فیلم" عصبانی نیستم" شاهد مثالی بود که هنرمندان به شخص رئیس‌جمهور گلایه برند، اتفاقاتی از این دست ثابت می کند سمبه دولت نه تنها در پایتخت بلکه در شهرستان ها هم زوری ندارد. 

دو:

انتظار بدیهی اینست که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با مراکز حساسی نظیر شورای سیاستگذاری ائمه جمعه وارد مذاکره شود که اخیرا با حضور یک چهره جوان روحانی امیدهایی را برانگیخته است؛ اینکه یک امام جمعه کنسرتی که بنا به همه موازین شرعی و عرفی زیر پرچم جمهوری اسلامی مجوز می گیرد را ممنوع می خواند به هیچ وجه به صلاح و مصلحت جایگاه معنوی نماز جمعه نیست. 

به گمانم یک بار برای همیشه باید روشن شود چرا برخی چهره های مذهبی صاحب تریبون با کنسرت مخالفت می کنند؟ مگر در کنسرت چه خبر است؟ آیا مشکل با چهار تا جیغ و دست و هورای جمعیتی ست که به صندلی چسبیده اند؟

به نظرم وزارت فرهنگ باید تیمی را مسئول ساماندهی به این دغدغه های تریبون های مهمی چون نماز جمعه کند زیرا هنرمندان اعتقاد دارند " شهری که در آن فراوان کنسرت برگزار می شود، دهها گالری تجسمی،  سالن تئاتر و سینمای فعال دارد کمتر دچار آسیب اجتماعی و گناه می شود" 

سه:

امام جمعه باید پرچم دار حفظ حقوق شهروندی باشد؛ چنین احکامی از دو سو این مهم را خدشه دار می کند:

نخست حق عموم شهروندانی که خواهان تماشای کنسرتی با مجوزهای قانونی هستند

و دیگری همه موزیسین های فرهیخته ای که سالهاست با رعایت همه قوانین جمهوری اسلامی ایران در زمینه موسیقی وقت و انرژی گذاشته اند و به طبع اکنون حق شان است با مجوزهای لازم از این راه امرار معاش کنند. 

چهار:

توریستی بودن جزیی از هویت ذاتی رامسر است؛ تلاش برای حذف کنسرت، مخالفت با روح این شهر و کاستن از روزی سفره مردم است؛ شهرهایی از این دست بدون موسیقی هویت خود را از دست می دهند؛  در عین حال چنین نامه هایی به سرمایه هایی که در پی هزینه کردن در رامسر هستند پیام می فرستد این شهر خواهان توسعه نیست زیرا یکی از جلوه های پیشرفت فراوانی رویدادهای هنری است...