خبرهای تازه از تاسیس بنیاد خودنویس/ مهدی قائمی: یک نماد رسمی برای گردهمایی علاقمندان و کلکسیونرهای خودنویس

نیمه تیر ماه هم زمان با روز قلم، بنیاد خودنویس با ابتکار فابرکاستل، گراف فون فابرکاستل، کاوِکو ، پارکر، مونته‌گراپا و واترمن در تهران و ایران اعلام موجودیت کرد.

ایران آرت: به همین مناسبت با مهدی قائمی، رئیس هیئت مدیره بنیاد خودنویس گفتگویی انجام شده است که می خوانید:

ضرورت شکل گیری بنیاد خودنویس چیست؟

قائمی: بنیاد خودنویس یک ارگان غیر تجاری است که برای ترویج فرهنگ استفاده از خودنویس در نگارش های روزمره شکل گرفته است. برندهای عضو این بنیاد ، با اینکه در بازار با هم رقیب هستند و از همه نظر با هم رقابت می کنند، ولی با هدف مشترک ترویج فرهنگ نگارش با خودنویس، بنیاد را تاسیس کردند. برندهای عضو بنیاد احساس کردند که ایجاد یک نماد رسمی برای گردهمایی علاقمندان به خودنویس و کلکسیونرهای خودنویس، جهت تبادل نظر و نمایش محصولات و کلکسیون های خود، ضرورت دارد. در اصل این دو هدف درهم ادغام شد و ایجاد چنین بنیادی را ضروری کرد.

بنیاد خودنویس چه برنامه هایی خواهد داشت؟

قائمی: سال گذشته بنیاد خودنویس درحال شکل گیری بود و نمایشگاهی با نام گذر قلم در موسسه صبا فرهنگستان هنر را برگزار کرد.  ما در این نمایشگاه با همکاری و همیاری ماهنامه نگاه نو، دو مسابقه  داستان کوتاه و ترجمه های کوتاه رو برگزار کردیم  و به شش برنده، جوائز و لوح تقدیر تقدیم کردیم.  تشویق جوانان به نویسندگی، بخصوص نویسندگی با خودنویس، یکی دیگر از اهداف این بنیاد هست.

آیا عدم تمایل به استفاده از خونویس و قلم که شما در ویدئو  گفتید یک پدیده ایرانی است یا جهانی؟

قائمی: استفاده از واژه "عدم تمایل" شاید در اینجا صحیح نباشد. الان سالهاست که در ایران و در بسیاری از کشورهای غربی استفاده ازخودنویس، که در سیکل دوم دبستان بسیار معمول بود، دیگر اجباری نیست . یکی از راههای نهادینه کردن استفاده از خودنویس ، حتی بهتر است بگم : انس گرفتن با نوشتن با خودنویس ، اجبار دانش آموزان به استفاده از خودنویس در سالهای پایه است.

حالا در جواب سوال شما که این عدم استفاده ایرانی هست یا جهانی ، باید بگویم که متاسفانه جهانی است. با پیشرفت تکنولوژی همه به سوی نگارش الکترونیکی رفته اند و دیگر کسی به هم نامه نمی دهد، کارت پستال ارسال نمی کند، دل نوشته ای در کار نیست!  با اینکه خودنویس در سالهای اخیر برای امضاء استفاده می شد. اخیرا امکان امضاء الکترونیکی مدارک آنلاین نیز مهیا شده.  ولی در طی پاندامیک شاهد آن بودیم که برخی افراد با فرهنگ، از خانه نشینی و مکالمه الکترونیک خسته شده بودند و به هم نامه می نوشتند و از طریق پست به آدرس دوستشان یا دلبند شان ارسال می کردند و یا خودشان نامه را به منزل دوستشان یا اقوامشان می بردند و داخل صندوق پستی می انداختند. این خود نمایانگر این است که تکنولوژی هرگز نخواهد توانست جایگزین رابطه های دوستی و انسانی شود.  همچنین خودنویس رابطه مستقیم با خوش نویسی و خوش خطی دارد. الان شاهدیم که بسیاری از مدیران آنقدر بدخط هستند که واقعا نمی توانیم دستخط شان را بخوانیم،  آنقدر با روان نویس و خودکار ژل نوشته اند که براشون دیگه خوش نوشتن وخوش خطی بی معناست. خوش که ننویسی ... خوب هم نمی نویسی ... در زندگیت هم نظم نداری!

آیا آماری در خصوص استفاده ایرانیان از خودنویس وجود دارد؟

قائمی: واقعا آماری در دست نیست! ولی باید اضافه کنم که اگر آماری در کار باشد، نشان دهنده آمار واقعی نیست، چرا که خودنویس درایران بیشتر به عنوان کادو استفاده میشود و کمتر مورد استفاده عملی در امر نگارش روزمره قرار می گیرد.  هدف ما تلاش برای تغییر این رفتار است!  البته همچنین لازم به ذکر است که تعلق خاطر ایرانیان به خطاطی از سده های قبل ، ایرانیان را مشتاق به استفاده  از خودنویس نگاه داشته است . ایران ، کره و ژاپن از آخرین فرهنگ هائی هستند که از خودنویس استفاده می کنند.

گویا شش برند هسته مرکزی بنیاد خودنویس را شکل داده است آیا احتمال همراهی دیگر برندها وجود دارد یا اینکه بنیاد خودنویس منحصر به این جمع است؟

در زمان شکل گیری بنیاد از همه برندهای اصیل و هویت دار دعوت به عمل آمد و هنوز هم درهای بنیاد برای برندهای اصیل و هویت دار همیشه باز هست. برندهای فابرکاستل، گراف فون فابرکاستل، کاوِکو ، پارکر، مونته‌گراپا و واترمن موسسان بنیاد خودنویس هستند.

شرایط تحریم و محدودیت های ماههای اخیر چه تاثیری بر فروش وعرضه خودنویس در ایران گذاشته است؟

متاسفانه تاثیر بسیار بدی داشته است. تحریم های غیر عادلانه علیه ایران ضربه سختی به اقتصاد ایران زده و عواقب این ضربه در صنعت نوشت افزار نیز بسیار مشهود بوده است.  بیشتر شرکتها از فروش به ایران سر باز زده اند و حتی زمانی که امکان های واردات بود، آنها با ایران کار نمی کردند. در حال حاضر محدودیت ها امکانات ما را بیشتر تحت فشار قرار داده است.