انتشار اثری از نویسنده ایرانی نامزد بوکر
کتاب جدید آتوسا مشفق، نویسنده ایرانی-آمریکایی تحت عنوان "سال استراحت و آرامش من" وارد بازار کتاب آمریکا میشود.
ایران آرت: آتوسا مشفق، نویسنده ایرانی-آمریکایی هفته آینده با کتابی جدید وارد بازار کتاب جهان خواهد شد. نویسنده جوان آمریکایی، که در سال 2016 در فهرست نهایی جایزه بوکر نیز قرار داشت، با داستانی تحت عنوان «سال استراحت و آرامش من» بار دیگر اخبار مجلات مختلف را به خود اختصاص داده است.
به گزارش ایبنا، مجله نیویورکتایمز مطلبی بلند را به اثر جدید مشفق اختصاص داد و نوشت: «از آنجا که این کتاب نوشتهیِ آتوسا مشفق، نویسنده آمریکایی که مادرش اهل کرواسی و پدرش اهل ایران است، به نگارش درآمده پیش از خواندن کتاب میدانیم که بسیار خواندنی خواهد بود.
کتاب پیشین مشفق تحت عنوان «دلتنگ جهانی دیگر» در سال 2017 منتشر شد و جایگاه او را به عنوان صدایی جدید و پرانرژی در ادبیات آمریکا تثبیت کرد.
«سال استراحت و آرامش من» خانمی 24 ساله را به عنوان راوی معرفی میکند که به قرصهای ضدافسردگی و البته خواب فراوان اعتیاد دارد و دوست ندارد بیدار بماند و از خود میپرسد چرا باید در شرایط بسیار بد دنیا از رختخوابم بیرون بیایم؟
داستان جدید مشفق در سال 2000 و 2001 رخ میدهد. دوره ریاستجمهوری بیل کلینتون رو به پایان است و شخصیت اصلی نگران شرایط است پس نتیجه میگیرد بهتر است همیشه در حالت خماری و خواب باشد.
برای رسیدن به این هدف دارویی مییابد که قدرت ایجاد خوابآلودگی بالایی دارد. راوی داستان مشفق تصمیم میگیرد 40 قرص را پشت سر هم بخورد تا چهار ماه بدون بیدار شدن به خواب فرو رود. او قصد خودکشی ندارد و فقط نمیخواهد شاهد اتفاقات بد دنیا باشد.
مشفق در بخشی از داستان مینویسد: «فکر میکردم اگر به این کار ادامه دهم به طور کل نابود میشوم و به شکل جدیدی وارد دنیا میشوم. این امید من بود، آرزوی من بود.»
با اینکه «سال استراحت و آرامش من» در 20 سال گذشته رخ میدهد اما به نظر میرسد اتفاقاتش آینه دنیای امروز بشر است. بیشک خوابیدن در این لحظه از تاریخِ دنیا رویایی دلنشین است.»
آتوسا مشفق، نویسنده آمریکایی در سال 1981 (1360) از مادری کروات و پدری ایرانی در بوستون به دنیا آمد. نویسنده جوان از سال 2012 تاکنون با مجله پاریس ریویو همکاری و بسیاری از داستانهای کوتاهش را در این مجله منتشر میکند. او در سال 2013 کمکهزینه تحصیلی دانشگاه استنفورد را به دست آورد و در سال 2014 برای کتاب «مکگلو» در فهرست نهایی جایزه بوکر قرار گرفت. در سال 2016 و برای کتاب «ایلین» موفق به دریافت جایزه بنیاد همینگوی شد. از این نویسنده چندین مقاله در مجله «نیویورکر» منتشر شده است.