استودیوهای دوبله به انباری تبدیل شدند/ فاتحه این هنر را بخوانید

خسرو خسروشاهی از اساتید دوبله ایران که مدت هاست از فعالیت در این عرصه دور است، با ابراز تاسف از وضعیت دوبله، خالی بودن جای هنرمندان حرفه ای را علت اصلی وضعیت نابسامان این هنر می داند.

ایران آرت: خسرو خسروشاهی در گفت و گویی با ایسنا با یادآوری اینکه یک سال و نیم است در عرصه دوبله فعالیتی ندارد، درباره علت این اتفاق، می گوید: متاسفانه کار کم شده است و اغلب، همه بیکار هستند. کارهایی هم انجام می شود اما نه به دست حرفه ای ها.

خسروشاهی وضعیت دوبله در کشور را نامتعادل می خواند و اظهار می کند: همه چیز از جایش در رفته است! سرپرستی هم وجود ندارد که بعد از ۵۰ سال کار، حالا بپرسد حالتان چطور است. می توانید از همکارانمان هم آمار بگیرید؛ آنها هم  ۱۰۰ درصد همین حرف را می زنند؛ اینکه باید فاتحه این کار را بخوانیم.

استودیوهایی که به انباری تبدیل شده اند

خسروشاهی با انتقاد از وضعیت فرهنگ و هنر در کشور و همچنین ذائقه مخاطب، تصریح می کند: فکر نمی کنم دیگر یک تماشاگر فیلم سراغ یک دوبله خوب را بگیرد. کمی ذائقه ها فرق کرده است. دیگر کسی دنبال کار خوب نیست. بهترین فیلم ها را معلوم نیست چه افرادی دوبله می کنند؟ زمانی ما ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفر در عرصه دوبله فعال بودیم اما حالا تهران هشت هزار دوبلور دارد! هر فردی یک دستگاه خریداری کرده و با آن روی فیلم ها صدا ضبط می کند و به وی او دی ها می دهد و آنها هم نمایش می دهند. یک عده جوان بیکار اما باسواد و علاقه مند، هم هستند که کار را زیرنویس می کنند و به عنوان مترجم استفاده می شوند. خود مترجم ها هم حالا بیکارند. پیش از این در تهران حدود ۱۶ الی ۲۰ استودیو فعال بود که حالا یکی دوتا از آن آنها باقی مانده و مابقی گویا تبدیل به انباری و باربری شده و دیگر استودیوی نمانده است.

برای دوبله فیلم ها در صداوسیما شرط می گذاشتیم

این پیشکسوت دوبله درباره آخرین همکاری اش با صدا و سیما، یادآور می کند: با صداوسیما هیچگاه همکاری مستمری نداشتم اما زمانی بود که به تشخیص خودشان فیلم هایی را انتخاب می کردند و ما هم برای دوبله شرایط می گذاشتیم، آنها هم می پذیرفتند و همکاری مان شکل می گرفت؛ اینگونه نبود که سرمان را پایین بیندازیم و هر کاری که دلشان می خواهد با دوبله بکنند.

او تاکید می کند: در آن دوره فیلم هایی که از طرف صداوسیما می آوردند را با شرایط می پذیرفتیم؛ شرایطی از جمله اینکه حق دخالت در کار را نداشته باشند، در نهایت شرایط را می پذیرفتند و ما هم کار را صحیح و سالم انجام می دادیم و در انتها تشکر و تمجید می کردند. ما هم می گفتیم همیشه می تواند اینطور باشد. شما که این اندازه پول و بودجه دارید، چرا کار خوب نمی کنید.

کارهای خیلی خوبی برای تلویزیون انجام دادم

خسروشاهی درباره ی همکاری اش با صدا و سیما خاطرنشان می کند: من کارهای خیلی خوبی برای تلویزیون انجام دادم. تلویزیون زمانی به دوبله توجه داشت و کارشناسانی بودند که فیلم شناس بودند و نمی توانستند فیلم های خوب را دست مدیردوبلاژ صفر کیلومتر یا مدیردوبلاژی که سینک نزند و موارد دیگر بدهند. آن موقع با صداوسیما همکاری می کردیم و رضایت هم داشتیم چون هیچگاه دخالتی در کار ما نمی کردند و این یک اتفاق پنهانی نیست. اما فعلا نزدیک به هشت سال است که هیچ همکاری با صداوسیما نداشته ام. آخرین کار من برای صداوسیما «در جست و جوی ریچارد» بود.

توصیف نسل ماندگار و نسل جدید دوبله در کلام خسروشاهی

خسروشاهی درباره نسل طلایی دوبله این توصیف را به کار می برد: یک معدنی از طلا بود که تمام شد. یک مقدار دیگر از این خاک طلا باقی مانده که تمام می شود و دوبله دربست برای آنهایی می شود که دوست دارند و کسی نظارت و توجه نمی کند.

وی درباره‌ی نسل جدید دوبله نیز اینچنین می گوید: مثل کسی می ماند که تاکنون در عمرش دوچرخه هم سوار نشده اما به او بگویند ماشین سوار شو و ۲۰ نفر مسافر هم با خودت ببر. کسی که بلد نیست باید برود و شغل دیگری پیدا کند. این حرف را ۲۰ سال است می زنم. به نظر من کار دوبله تمام شده است. دوبله سه چهار سال است، به طور کامل نابود شده و مدام می‌خواهیم سرقبرش برویم و بگوییم بلند شو و دوی صد متر برو! فاتحه‌ی این کار خوانده شده.

کسی نمی گوید چرا حال دوبله بد شده

این پیشکسوت دوبله نسبت به وضعیت دوبله ناامید است، و درباره علت آن می گوید: شما فیلم هایی را که وی او دی ها و کانال های مختلف نشان می دهند تماشا کنید، نیازی به گفتن نیست. تلویزیون هم که فعالیت دوبله اش کم است به دلیل اینکه فیلم ندارند یا کم دارند، اگر هم دارند فیلم های عجیب و غریب من درآوردی است و به هر حال به درد نمی خورد و آن شکل و فرم و عشق و اشتیاقی که وجود داشت خاموش شده و کسی هم نمی گوید چرا دوبله بد شده.