مارگو رابی: یک مازوخیسم هستم

بازیگر نامزد اسکار می‌گوید فیلم جدید دیمین شزل، مازوخیست بودن او را ثابت کرده است.

ایران آرت: مارگو رابی بی‌وقفه در سه فیلم «آمستردام» (Amsterdam)، «بابل» (Babylon) و «باربی» (Barbie) مقابل دوربین دیوید او. راسل، دیمین شزل و گرتا گرویگ رفت و به قول خودش «در هم شکست.» این بازیگر استرالیایی در مصاحبه با «وال استریت ژورنال» فاش می‌کند که فیلمبرداری «بابل» که داستانی در دهه ۱۹۲۰ هالیوود روایت می‌کند یکی از دشوارترین نقش‌های او تا امروز بوده است.

رابی می‌گوید: «هیچ‌وقت به این سختی در زندگی‌ام کار نکرده بودم. در پایان فیلم در هم شکسته بودم.» او در این فیلم نقش «نلی لاروی» را بازی می‌کند که بازیگری جویای نام در هالیوود است. او این شخصیت را به دو جانور تشبیه می‌کند: یک اختاپوس، به این دلیل که «می‌تواند شنا کند و تغییر شکل دهد» و یک گورکن عسل‌خوار چرا که «آماده نبرد است – دائماً. خیلی پوست-کلفت‌اند.»

رابی که سابقه بازی در فیلم ابرقهرمانی «جوخه انتحار» (The Suicide Squad) در نقش «هارلی کویین» و «من، تانیا» (I, Tonya) را دارد، اضافه می‌کند: «من یک مازوخیست هستم. همیشه می‌توانم دنده پنج را پیدا کنم.»

به گزارش ۳۰نما، شزل رابی را «کاملاً بی‌باک» توصیف می‌کند و می‌گوید شخصیت او در فیلم «یکسره حیوان‌صفت» است: «یک نوع شهامت جسمانی پرولع دارد. از سوی دیگر، ماهرترین هنرپیشه‌ از نظر فنی است که می‌توانید با او به عنوان کارگردان همکاری کنید.»

شزل می‌گوید فرایند انتخاب بازیگران «بابل» طولانی بوده است: «فرایند کستینگ خیلی خیلی طول کشید. بخش‌های زیادی از فیلم خیالی است و شخصیت‌ها خیالی‌اند اما از ترکیب آدم‌های واقعی الهام گرفته شده. در حین نگارش، از بسیاری از آن منابع واقعی الهام گرفتم، اما وقتی به فاز انتخاب بازیگر می‌رسید آدم‌هایی را جست‌وجو می‌کنید که شما را غافلگیر کنند.»

شزل اضافه می‌کند: «اولین باری بود که یک فیلم پرستاره واقعی و گسترده می‌ساختم. سعی داشتم به رمان‌ها و فیلم‌هایی چون آثار فلینی از جمله «زندگی شییرین» (La Dolce Vita)، فیلم‌های آلتمن مثل «نش‌ویل» (Nashville)، و فیلم‌های «پدرخوانده» نگاه کنم.»