هت‌تریک پیمان معادی در جایزه نگرفتن/ هیچ‌کس بر سر پیمان نیست!
پیمان معادی در هشت ماه گذشته در چهار رقابت مهم سینمایی نامزد دریافت جایزه بوده است که بجز یک جایزه مشترک با نوید محمدزاده، در سه جایزه دیگر رقابت را به رقبا باخته است.
ایران آرت: مسعود میر در همشهری نوشت: جایزه گرفتن یا نگرفتن در جشن‌ها و جشنواره‌های سینمایی مثل هر رقابت دیگری امری طبیعی است. حواشی اما زمانی ظهور و بروز می‌یابند که بی‌توجهی‌ها در قامت جایزه نگرفتن‌ها خودنمایی می‌کند و انباشت توجه و تمرکز در سیاهه جایزه باران‌ها توی ذوق می‌زند.
مصداق این موضوع لااقل در 8ماه گذشته و در قالب 4 رقابت مهم سینمایی کشور که در آن جوایز مختلف سینمایی به‌دست اهالی سینما چسبیده است برای یکی از سرشناس‌های سینمایی قابل ردیابی است. البته بحث کثرت توجه به بعضی‌ها در این چند رقابت، خود نکته‌ای مجزاست اما بنای ما مروری است بر شعله‌های امیدوارانه نامزدشدن برای جوایز مختلف در جشنواره و جشن‌هایی که همه‌شان با بیتوجهی و شاید کمی سردرگمی در داوری به خاموشی کشیده شد.
حرف از پیمان معادی است که در جشنواره فیلم فجر، جشن حافظ، آکادمی سینما سینما و دست آخر جشن خانه سینما در رشته‌های مختلفی نامزد شد اما دستش به شاخسار برآورده شدن هیچ آرزویی نرسید.
دردسر روستایی و ماه کامل
سی‌و‌هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر که تمام شد خیلی‌ها گفتند که حق بازیگران فیلم‌های متری شیشونیم و سرخ‌پوست از سیمرغ‌های بازیگری به جا آورده نشده است. سعید روستایی در ایام جشنواره هم با فیلمش کم دردسر نکشید و بعد هم که سیمرغ‌های بازیگری بر دوش بازیگران فیلم شبی که‌ماه کامل شد نشست. بیتوجهی به 2 فیلم سرخ‌پوست و قصر‌شیرین هم معنای واضح‌تری یافت. پیمان معادی یکی از جاماندگان از قافله سیمرغ سی و هفتم بود و به‌عنوان نامزد بازیگر اصلی مرد، دست خالی فجر را به پایان برد.
دلجویی حافظانه
نوزدهمین جشن حافظ فرصت خوبی بود برای اینکه تندیس‌های یادگار علی معلم به‌دست آنهایی برسد که در جشنواره فیلم فجر چندان به چشم نیامدند. البته بازه زمانی داوری آثار و تأکید بر پخش و دیده شدن آثار مورد داوری سبب می‌شود که بعضی انتخاب‌ها با توجه به تعدد رقبای قدرتمند چندان منطقی نباشد. به هر تقدیر پیمان معادی با 2 نامزدی در جشن حافظ، شب بیستم تیرماه امسال را با امیدواری بسیار آغاز کرد. او برای بازیگری در متری شیش و نیم و برای فیلمنامه «بمب»، نامزد دریافت 2 تندیس حافظ بود اما سرانجام تنها در یک بخش، یک جایزه مشترک گرفت. او به‌طور مشترک با نوید محمدزاده عنوان بهترین بازیگر را در جشن نوزدهم دنیای تصویر از آن خود کرد و رقابت برای تندیس بهترین فیلمنامه را به هومن سیدی واگذار کرد. خیلی‌ها گفتند که نوید محمدزاده به‌خاطر انبوه هوادارانش باید در فهرست جایزه‌بگیرها باشد چون خیلی‌ها بلیت می‌خرند که نه‌تنها در فیلم‌ها، بلکه در جشن‌ها هم او را ببینند و این استدلال برای جشنی در بخش خصوصی منطقی به‌نظر می‌آمد. با همین استدلال قاچاقچی و پلیس فیلم متری شیشونیم هر دو جایزه گرفتند.
بمب از آن تو
آکادمی سینما سینما، کلا تکلیفش را با فیلم‌های اکران شده در سال 98مشخص کرده و داوری آثار سال گذشته را برای اهدای جایزه مورد توجه قرار داده بود. براساس همین دستورالعمل بود که نام پیمان معادی نه به‌عنوان بازیگر اصلی یا مکمل در متری شیش و نیم بلکه به‌عنوان فیلمنامه‌نویس و کارگردان فیلم بمب در میان نامزدها اعلام شد. نوید محمدزاده هم برای مغزهای کوچک زنگ زده نامزد گرفتن جایزه بهترین بازیگر مرد بود که البته آن را دریافت هم کرد.
معادی در همان مرحله نامزدی برای بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه‌نویس باقی ماند و رقابت را به هومن سیدی و محسن امیر یوسفی واگذار کرد تا در فصل جوایز سینما، برای حرفه‌ای غیر از بازیگری هم مورد بیتوجهی قرار گیرد.
دوباره شکست
جشن خانه سینما می‌توانست همه این بدبیاری‌ها را برای پیمان پاک کند و ببرد اما باز هم اینگونه نشد. او برای فیلمنامه فیلم خودش؛ «بمب»، نامزد دریافت جایزه بهترین فیلمنامه‌نویس بود و باز هم برای متری شیشونیم بر سر دریافت این جایزه رقابت کرد، اما تندیس آکادمی سینمایی خانه سینما برای فیلمنامه به نویسنده آشغال‌های دوست‌داشتنی تعلق گرفت و تندیس بازیگری به محمدزاده و سرخ‌پوست بازی‌اش رسید.
جالب اینجاست که هنوز هم این اختلاف میان گروه‌های مختلف داوران و اعضای هیأت‌های انتخاب جشن‌ها و جشنواره‌ها ی سینمایی وجود دارد که بالاخره پیمان معادی نقش اول فیلم متری شیش و نیم را بر عهده دارد یا نوید محمدزاده. در حوزه کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی هم معادی امسال با رهاسازی آشغال‌های دوست‌داشتنی و البته ذوق‌زدگی‌های ناشی از این اتفاق مواجه بود و دست خالی ماند.
