افشاگری تهیه کننده معروف سینما درباره سینما

ایران آرت : افشاگری تهیه کننده معروف سینما درباره سینما گفته چندان عجیبی نیست اما دلواپسان نمی خواهند این گزاره بدیهی را باور کنند:" پول نباشد از سینما، از هنر، خبری نیست!"

وقتی فیلم "متری شیش و نیم" عنوان بهترین فیلم از نگاه مردم را از آن خود کرد و هر روز جشنواره، برای تماشای این فیلم صف های طولانی و سانس های ویژه دو صبح گذاشته شد، سید جمال ساداتیان، تهیه کننده فیلم، خیلی صریح و شفاف اعلام کرد:" من از جناب محمد صادق رنجکشان، دوست عزیزم تشکر می کنم  بدون کمک او این فیلم تولید نمی شد."

او در نشست خبری این فیلم در سینمای اصحاب رسانه اعلام کرد:" این فیلم بالای ده هزار نفر هنرور داشت. دو و نیم برابر یک فیلم معمولی هزینه برداشته است. برای من تمام کردن این فیلم به تنهایی سخت بود. دوستی را برای سرمایه‌گذاری دعوت کردیم و این فیلم راحت‌تر جمع شد. من از جناب محمد صادق رنجکشان، دوست عزیزم تشکر می کنم بدون کمک او این کار به انجام نمی رسید."

او با یادآوری این نکته که" موج تورم را در کشور می‌بینید و هزینه تولید فیلم به شدت افزایش پیدا کرده است" خاطر نشان کرد:" جنگ که تمام شد، دولت اعلام کرد که هر کسی می‌خواهد کاری انجام دهد 20 درصدش را خودش بیاورد هشتاد درصد را دولت وام می دهد، روحانی می‌خواست صنعت توریسم را با همین فرمول راه بیاندازد که راه انداخت. شما ببینید آیا بانکی در کشور امر سینما را به رسمیت می‌شناسد. که هشتاد درصد پروژه ساخت فیلم  را وام بدهد؟ "

او در آیین اختتامیه فیلم فجر پس از دریافت سیمرغ بهترین فیلم از نگاه مردم خطاب به وزیر ارشاد که روی سن بود گفت:" چرا ما سینما را در استانداردی قرار دادیم که اگر 2 تریلیون نقدینگی است گردش مالی سینما 200 میلیارد باشد؟"

او گفت که سینما با این کارکرد فوق العاده تاثیرگذارش نیازمند پول و سرمایه است.

مردمی که تاج و تخت می بینند

روی گردانی مردم از سینما در سال های پیش را باید واقع بینانه بررسی کرد؛ همه صاحب نظران معتقدند وقتی فیلم های هالیوودی در هفته اول اکران شان در اروپا و آمریکا سر از تهران و ایران در می آورد، مردمی که سریال های روز دنیا در تراز "بازی تاج و تخت" می بینند محال است تن به فیلم هایی با پرداخت های ضعیف پرداکشن های ضعیف  و سمبل کاری … دهند.

بخشی از توجه افکارعمومی به فیلم متری شیش و نیم را باید به فضای متفاوت فیلم در ساخت دانست، چنانکه گفته می شود پانزده ماه هزینه و وقت صرف پیش تولید و پنج ماه، صرف فیلمبرداری آن شده است و تمامی لوکیشن ها برای این فیلم ساخته شده اند که در بضاعت های بخش خصوصی ما یک اتفاق خوشایند و امیدبخش است. مردم هم با حمایت از این فیلم نشان دادند قدردان زحمات و سرمایه گذاری های درست هستند.

جیب دولت در این سال‌ها در عرصه فرهنگ و هنر کوچک و کوچک تر شده است و راستش از اساس بعید است بتواند در پروژه‌ای اجتماعی منتقدانه ای از جنس متری شیش و نیم سرمایه گذاری کند، از این منظر فقط می ماند سرمایه گذاری بخش خصوصی.

ورود سرمایه های بخش خصوصی به سینما در چند ماه اخیر آبشخور حوادث غریبی شده است، پیداست هنر به خصوص سینما، حیات خلوت چند تهیه کننده بوده که سال هاست در آن با فیلم های شانه تخم مرغی هم سطح انتظار مردم از سینمای ایران را به پایین ترین نقطه ممکن رساندند هم در قامت پدرخوانده های دروغین سینما، سفره آن را کوچک کردند.

از این رو با پشتیبانی چند رسانه تندرو با کلیدواژه "ورود پول های کثیف به هنر" و اتهام پولشویی به سرمایه گذاران، در تلاش اند سرمایه های تازه را از سینما فراری دهند.

واکنش سید جمال ساداتیان در نشست خبری فیلم متری شیش و نیم به چنین شبیخون هایی ست، آنجا که گفت:" گاهی حرف‌هایی زده می‌شود که پشت سر آن تحقیقی نیست. ما حق نداریم کالبدشناسی کنیم و در زندگی شخصی افراد دخالت کنیم.

متاسفم برخی رسانه ها بدون تحقیق درباره افراد حرف می زنند. اگر کسی مسئله مالی داشته باشد دستگاه‌های نظارتی در صحنه هستند."

این ارجاع به مراجع ذیصلاح و ارائه سند در برابر اتهام های وارده، ترجیع بند حامیان ورود سرمایه های تازه به سینما است که هیچگاه رسانه های تندرو و آن چند تهیه کننده نه آن را می بینند و نه آن را می شنوند.

فراری دادن سرمایه از هنر به چه قیمتی؟

شاید اتاق فکر دلواپسان با کلیدواژه های پول کثیف و پولشویی بتوانند با ناامن جلوه دادن فضای هنر، سرمایه های مشتاق برای ورود به این وادی را فراری دهند یا دست‌کم دچار تردید کنند. اما هسته اصلی این اتاق که دغدغه واقعی اش سیاسی است لابد متوجه هست در فقدان سرمایه، چراغ هنر رو به خاموشی می گذارد و کاهش نشاط عمومی و هل دادن جامعه به سوی افسردگی مضاعف از عوارض اولیه آن خواهد بود.

آنها خیلی خوب می دانند خزانه دولت زمین گیر مایحتاج عمومی مردم است و سال آینده عایدی سینما و هنر از بودجه های دولتی اندک تر از این خواهد شد، اکنون آنها با غوغا سالاری و ناامن جلوه دادن فضای هنر برای سرمایه گذاری، دقیقا به دنبال چه هستند؟! تعطیلی هنر؟ تعطیلی سینما؟ درجا زدن سینما در همان فیلم هایی که مردم دوست ندارند؟ ادامه ساخت فیلم های شانه تخم مرغی که سالن های سینما را خالی از مردم کرد؟

کاش هسته اصلی اتاق فکر ورود پول کثیف به سینما به این پرسش ها پاسخ دهند و نسبت شان با منافع ملی و منافع سینماگران و سینما دوستان را روشن کنند.