کپی رایت، نابود باید گردد
عباس غفاری
ایران آرت: من دوباره برگشتم. البته جایی نبودم، یعنی همین‌جا بودم، مگه میشه آدم جایی نباشه؟! (واقعاً عجب اصطلاح مسخره اما دهن‌پرکنی). از تو سؤال می‌کنن کجا بودی؟ و تومیگی هیچ جا !!! مگه میشه؟! مگه داریم؟!! بالاخره یک جایی بودی دیگه، سرِکار، توی پارک، کافی‌شاپ، نعوذاباالله تو سینما، تئاتر، کنسرت، گوش شیطون کَر تو کتاب‌فروشی، کتابخونه، سر کلاس، تو فروشگاه، رستوران، سوپرمارکت، داروخانه، بیمارستان، مطبِ دکتر، توخونه، روتخت خواب، پذیرایی، آشپزخانه، حموم، خلاصه جایی بودی دیگه، حتی اگر گاز هم باشی یه جایی رو اشغال می‌کنی، پس هستی، نگو هیچ جا، آفرین. گفتم خونه، یاد این شبکه‌های نامرد، بی‌ظرفیت، بی‌خاصیت، بی‌تأثیر، بی‌اثر، بی‌فرهنگ و بی‌های متعدد و فراوانِ دیگرِ غیرِ ایرانی افتادم! کافیه یک‌بار به دیدارشون برید تا ببینید چه خدمتی می‌کنند عزیزان جان به سرمایه‌های این مملکت. البته سرمایه از نوع کاملاً مادی. این شبکه‌های نازنین با پخش به‌موقع و سریع همه سریال‌ها، مجموعه‌ها و فیلم‌های ایرانی، نیاز مخاطب را از خرید و ابتیاء این نوع کالاهای بی‌معنی، بی‌خاصیت، بی‌جهت، بی‌مصرف و بی‌های بسیار دیگر کاملاً و قطعاً راحت کرده و نموده‌اند. این دوستان به‌قدری سرعتشون بالاست که اوسین بولت که هیچ، یوزپلنگ توانمند ایرانی هم به پاشون نمی‌رسه!
dvd از دستگاه تکثیر درنیومده، در حال پخش از این شبکه‌های فرهنگ دوستِ فرهنگ‌پرورِ فرهنگ رواج دِه است! گاهی شنیده‌شده هنوز ایده در مغز فیلم‌نامه‌نویس بوده، که فیلمش یا مجموعه‌اش یا سریالش از این شبکه‌های نام‌آور پخش‌شده، یعنی می‌خوام بگم، یه چنین پدیده‌های هستن این دوستان شفیق. به والله که هدف این نوگلان نوشکفته، فقط و فقط نشر همه‌جانبه فرهنگ بوده و هست و خواهد بود. این عزیزان فقط و فقط به فکر جیب مخاطبان خودشون هستن. آخه چه معنی داره پاشی، بلندشی، برخیزی، قیام کنی، بری دمِ مغازه، یا سوپری محل، اونوقت 10 هزار تومنِ نازنین رو بدی تا یه فیلم بخری؟! واقعاً چه معنی و مفهومی داره؟! 10 هزار تومن رو میدی 10 نخ سیگار، با نوش جان دود می‌کنی، یا میدی دوتا فلافل فرد اعلاء میل می‌کنی، یه سه چهارتا پفک برای کودکت می‌خری، یا 10 تا دونه پسته خام می‌خری به افزایش انرژی‌ات کمک می‌کنی، یا 10 لیتر بنزین می‌زنی همچین درست‌وحسابی هوا رو آلوده می‌کنی، اینا که بهتره. عوضش می‌شینی یا دراز می‌کشی جلوی تلویزیون و یکی از این شبکه‌های بسیار محترم رو باز می‌کنی و به همراه دوستان و آشنایان و اقوام و همسایگان، همون فیلم یا مجموعه یا سریال رو تماشا می‌کنی. تازه اینم کافی نیست، دانلود کرده و منتشرش می‌کنی، هم فال هم تماشا. نه‌تنها 10هزارتومن خرج نکردی بلکه ده‌ها هزار تومن هم درآمد داشتی.
اصلاً هم به این فکر نیستی که چه بر سر عوامل اون فیلم یا مجموعه یا سریال میاد. اصلاً هم به این فکر نکنیم که چند نفر با این شنگولیِ ما از کار بی‌کار می شن.
اصلاً هم مگه فضولیم، بگذار سینما کلاً بخوابه و کن فیکون شه، به ماچه؟ نهایتش، فیلم خارجی می‌بینیم، جکی جان، آمیتا باچان و راکی و آرنولد و امیرخان و آیش واریا رای و یانگوم و شاهرخ خان و فاطمه گُل و اِزل و سلطان احمدو کوزِی و گونِی و بِرَن ساعت و اینا.
گورِ پدرِ سینما و سریال وطنی هم کرده. چه معنی داره اصلاً این هنرپیشه‌ها این‌قدر پول‌دار باشن و فیس و افاده هم بیان تازه فیلمشونم 10 هزارتومن بفروشن؟! بگذار با خاک سیاه روبه‌رو بشن، اصلاً بخورن ،تا دیگه نرن سراغ این قرطی بازیا. والله. اصلا یعنی چی که دو تا جوون عاشق هم بشن؟! فقط هندیا و ترکا و خارجیا می‌تونن عاشق هم بشن. اصلاً همه سینماها تعطیل بشن، تمام سالن‌های تئاتر بسته بشن، کنسرتا کَنسل بشن، کَکِ کی میگزه؟!!! آقا اصلاً مقصر خودشونن که میرن سراغ فیلم و تئاتر و این چیزای بی‌خود، بیان دکتر، مهندس، دانلودکار، آجیل‌فروش، میوه صادرکن، ماشین واردکن، دلاربالابر، سکه پخش‌کن، راننده آژانس، سبزی فروش، زورگیر، حتی سیگار اهداء کُن بِشَن تا عاقبت به خیری سراغشون بیاد و محتاج این 10 تومن ما هم نشن. اصلاً نابود باد قانون کپی‌رایت، زنده‌باد شبکه‌های دزدی پخش‌کن. تازه شَم، ما که دزد نیستیم، ما که دزدی نمی‌کنیم، حق مردم رو نمی‌خوریم، شبکه‌های عزیزتر از جان، البته دزدی که نه، سرقتم نه، یواشکی فیلم و مجموعه و سریالا رو برای ماپخش می‌کنن، ما هم از زور بی‌کاری می‌بینیم وگرنه، ما خوبیم، بقیه بَدَن یعنی بدهستن. دزدی فقط از دیوارِخونه‌ی مردم بالا رفتنه، اگه نمی‌دونی بدان آگاه باش، ای اَبله. میلیون میلیون پول روبردن، هاپولی کردن، اونوقت گیر دادید به ما که چرا DVD نمی‌خَریم ؟! بی‌خیال بابا. تازه شم از این شبکه‌های نازنین یاد می‌گیریم چطوری با خوردن یه قرص یا کپسول در عرضِ چندروزه 30 ،40 کیلو لاغر بشیم اونم بی‌ورزش. ورزش هم که کار ورزشکاراست و بس! بله، اینه‌که هست. حرفی هست؟!
وقتی تلویزیون با اون همه دَبدَبه کَبکَبه فیلم و فوتبال و والیبال و کارتون و سریال و مجموعه نشون میده بی‌اینکه پول حق پخش بده، خب ما چی‌مون کمه؟! وقتی میشه کتاب چاپ کرد مفت و مجانی، وقتی میشه از رادیو موسیقی پخش کرد بی‌مُزد و مَواجب پس چرا ما بی‌پرداخت پول، فیلم نبینیم؟! حرف حقَم که جواب نداره. دوستان مسئول عزیزتر از جان، اصلاً قانون کپی‌رایت رو تصویب نکنید، بگذارید همین چند تا تهیه‌کننده بخش خصوصی هم با خاک یکسان بشن. چشمشون کور، دَندشونم نرم، نَرَن فیلم و سریال و مجموعه بسازن، برن برج بسازن، پاساژ تاسیس کنن، زعفران صادر کنن، آجیل شب یلدا بفروشن، خرس برقصونن، کارشناس بشَن، مدرسه فوتبال افتتاح کنن، اصلا سَرِ چهارراه شیشه پاک کنن، چه میدونم، خلاصه یه کار دیگه پیشه سازند. اصلا یعنی چه؟! این قانون ضد وطنی نباید تصویب گردد. نابود باد حق کپی رایت، زنده‌باد کپی‌رایت مفتی، زنده‌باد شبکه‌های محبوب و توانمند ماهواره‌ای، اصلاً زنده‌باد دز....، زنده‌باد سر...، زنده‌باد یواشکی. والله
