آرزوهای هنری که دور و دورتر می شوند/ آشتی ملی را از هنر آغاز کنید
حسین هاشم پور
ایران آرت : حسین هاشم پور: پیشنهاد آتش بس توسط یکی از منتقدان دولت و استقبال از آن، این امیدواری را شکل داده که سرانجام فضای کشور از التهاب های به جای مانده از انتخابات رهایی یابد.
به حتم جامعه هنری حتی بیش از سایر اقشار، خواهان آرامش در کشور است زیرا تجربه ثابت کرده هرگاه هیجان بگو مگوهای سیاسی بالا می گیرد، پیش از آنکه مسئله مناقشه برانگیز دستخوش گزندی شود، بلافاصله حوزه های عمومی در دسترسی مانند فرهنگ و هنر آسیب می بینند؛
تا دلواپس هایی درباره دولت رسانه ای می شود، ناگهان دومینوی لغو کنسرت ها به راه می افتد یا یک جشن سینمایی ساده به خاطر لباس چند هنرپیشه روی سر اهالی هنر آوار می شود... و حتی دیده شده دست نهادهای نظارتی خود دولت برای صدور مجوز فلان فیلم و تئاتر به لرزش می افتد!
اگر این آشتی ملی جنبه عملیاتی یابد شاید مثلا حوزه هنری از تحریم فرا قانونی فیلم ها دست بردارد؛ و بپذیرد زیر عنوان "فیلم های مسئله دار" ، سینمای ایران را دو قطبی می کند؛ اگر حوزه هنری بخش خصوصی بود به طبع حق انتخاب داشت اما در شرایط کنونی و با این میزان سرمایه از بیت المال نمی تواند به مجوزهای دولت بی توجه بماند؛ به خصوص اینکه در برخی شهرهای ایران فقط حوزه هنری سالن سینما دارد و تحریم یک فیلم از طریق این نهاد، در واقع تحریم مردم آن شهرها از فیلم های روز سینمای ایران است.
شاید با رخ نشان دادن این آشتی، زمینه بازگشت نوازندگان زن به صحنه های موسیقی سراسر کشور فراهم آید و دهها و صدها شاید زیبای دیگر که خیلی معمولی و ساده اند اما به آرزویی دور، خیلی دور بدل شده اند.
