سرامیک مدیوم کهن با خوانش معاصر / نرگس فراهانی از دومین نمایشگاه زمان گل در گالری ویستا می گوید
دومین دور نمایشگاه زمان گل متمایز بود: در دوره اول بیشتر تمرکز و رویکرد نمایشگاه بر روی سرامیک کاربردی و سرامیک دیزاین بود ولی در این دوره ایده محور بودن آثار بیشترین اهمیت را داشت فارغ از این که ما یک ظرف کاربردی سرامیکی داشته باشیم که یک ایده ای را بیان می کند و یا یک مجسمه و یا چیدمان.
ایران آرت: گالری ویستا سال ۱۴۰۰ را با دومین نمایشگاه گروهی سرامیک « زمان گل » به انتخاب بهنام کامرانی و نرگس فراهانی به پایان برد.
نمایشگاهی ایده محور که مخاطبان مشتاق سرامیک را متوجه خوانش های تازه از این مدیوم کهن کرد.
به بهانه این رویداد با نرگس فراهانی گپ زدیم.
خانم فراهانی هنرمند چند رسانه ای و متولد تهران است. تحصیلات دانشگاهی او در مقطع کارشناسی و رشته گرافیک بوده و از سال ۱۳۹۴ به صورت تجربی کار با سفال و سرامیک را آغاز کرده است. او بیشتر با تمرکز بر روی رسانه سرامیک و با رویکردی معاصر نسبت به این مدیوم به خلق اثر می پردازد. همچنین علاوه بر سفال و سرامیک با رسانه های دیگر از جمله نقاشی و ویدیوآرت نیز کار می کند. هم چنین وی سردبیر و بنیان گذار نخستین نشریه الکترونیکی در زمینه سرامیک معاصر با عنوان "هنر سرامیک معاصر" در ایران است.
نرگس فراهانی علاوه بر برگزاری نمایشگاه های مختلف، در زمینه آموزشِ تکنیک های تخصصی چاپ در سرامیک هنری نیز فعالیت می کند.
گفتنی ست در این نمایش آثاری از علی اعتبار، الهه امینی، زهرا امانی ، اشکان بهجو، منصوره باغ گرایی، زیبا پشنگ، لاله ثریا ، مریم جعفری، ندا چینی فروش، نادیا حسن زاده ، زهرا سادات حکیم، زهره حسین آبادی ( ملک ), فاطمه ریاضتی، مهدیه رخصت طلب ، لیلا شوقی، نرگس فراهانی و علی محمدی ارائه شده بود.
ایده برپایی نمایشگاه زمان گُِل با متریال سرامیک چگونه شکل گرفت؟
ایده و فکر اولیه این نمایشگاه میان گفت و گوهای ما(من و آقای دکتر بهنام کامرانی) با گالری ویستا به دلیل بسترهای موجود و فعلی در سرامیک شروع شد و شکل گرفت. در واقع این روزها ما بیشتر از قبل شاهد این هستیم که هنرمندان جذب کار کردن با متریال سرامیک می شوند و وجود این پتانسیل و اشتیاقی که نسل جدید در پرداختن و خلق کردن با این رسانه دارند قابل توجه هست. همین طور فراگیری که در این سال ها شاهدش هستیم که حتی هنرمندان از رشته ها و گرایش های مختلف به حیطه سرامیک ورود می کنند و جذب کار با این مدیوم می شوند، همه این ها در کنار هم ایده اولیه برپایی این نمایشگاه را تشکیل داد.
دومین نمایشگاه زمان گُِل نسبت به دوره نخست آن چه ویژگی هایی دارد؟
در دوره اول بیشتر تمرکز و رویکرد نمایشگاه بر روی سرامیک کاربردی و سرامیک دیزاین بود ولی در این دوره ایده محور بودن آثار بیشترین اهمیت را داشت فارغ از این که ما یک ظرف کاربردی سرامیکی داشته باشیم که یک ایده ای را بیان می کند و یا یک مجسمه و یا چیدمان.
تجربه کیوریتوری دو نفره چگونه است؟
من فکر می کنم این بستگی دارد به این که ما با چه اشخاصی همکاری کنیم و اگر این همکاری با افراد حرفه ای و متخصص صورت بگیرد قطعا همفکری و کار گروهی می تواند نتیجه بهتری داشته باشد. و این تجربه کیوریتوری دونفره تجربه خوبی بود و همفکری و تقسیم کار نقش کلیدی داشت.
انتخاب این ۱۷ هنرمند چگونه بود؟
هنرمندان بر اساس پیشینه هنری که از آن ها دیده بودیم انتخاب شدند و در واقع ما از هنرمندانی دعوت کردیم که با رویکرد کلی نمایشگاه ما، آثارشان هماهنگ بود.
نمایشگاه رویکرد موضوعی خاصی رو دنبال می کرد؟
بله در واقع این نمایشگاه به دنبال ایده ها و فکرهای نویی هست که در سال های اخیر در سرامیک دارد اتفاق می افتد و سعی بر معرفی هنرمندان جوانی دارد که با فکرهای تازه با این رسانه در حال کار هستند.
در این نمایشگاه از هر هنرمند چند اثر به تماشاست و سویه موضوعی کارها چیست؟
در این نمایشگاه اغلب اثار به صورت مجموعه هستند و حتی برخی به صورت چیدمانی ارایه شدند و ما شاهد بیانگری های متفاوت از جمله مسایل زیست محیطی، اجتماعی و دغدغه های شخصی در اکثر آثار هستیم.
خیلی ها تصور می کنند سرامیک مدیوم محدودی هست و دست هنرمند را برای افرینش هنری می بندد، نظر شما چیست؟
نه من این طور فکر نمی کنم. به نظر من این نوع نگاه شاید برمی گردد به این که کار کردن با سفال و سرامیک ویژگی های خاص خودش را دارد و اگر بخوام مثالی بزنم، خیلی لازم هست که ما در کار با سرامیک صبور باشیم که خب من به شخصه این را یک محدودیت نمی بینم و اتفاقا به نظرم خیلی کمک می کند به هنرمند که در جریان خلق اثر بتواند روی کار تمرکز داشته باشد و به وجوه مختلف اثر فکر کند و آن را پخته تر کند ولی خب برخی این گونه نگاه نمی کنند.
نگاهی وجود دارد که مانایی این مدیوم را صرفا در هنر کاربردی می دانند؟
شاید این عقیده که ما فکر می کنیم سرامیک فقط در جنبه کاربردی قابل اهمیت هست برمیگردد به قدمت و پیشینه تاریخی که ما در سرامیک داریم. که بیشتر آن را در قالب کاربرد دیده ایم. هرچند که در برخی از همان آثار تاریخی هم ما نمی توانیم به طور قطع بگوییم که ایا آنها یک شی کاربردی بوده اند و یا یک مجسمه!
البته من به شخصه کاربردی بودن را هم یک ضعف نمی دانم و معتقدم حتی یک ظرف کاربردی سرامیکی هم می تواند با نوع برخوردی که خالق اثر در ساختش انجام می دهد، یک ایده یا یک مفهوم را ارائه کند.
بازار فروش اثار هنری سرامیکی چگونه است؟
به صورت کلی توجه و فروش نسبت به سرامیک از سال های قبلی بهتر شده و همین طور ما میبینیم که تعداد گالری هایی که به سمت نمایش اثار سرامیکی میروند هم دارد بیشتر می شود و این ها همه اتفاقات خوبی هست که در حال انجام است و به بازار فروش این آثار کمک می کند.
ایا این نمایشگاه ادامه خواهد داشت؟
بله ما امیدواریم که بتوانیم این نمایشگاه را برای دوره های بعدی هم برگزار کنیم و بتوانیم بیشتر از قبل دیدگاه های معاصر در سرامیک را به نمایش بگذاریم.
