لاله اسکندری و ماجرای یک دهه نقاشی دیواری در شهر تهران
اواسط دهه ۸۰ با مسئولان شهری به توافق رسیدیم. اولین پروژه من در منطقه ۵ تهران و مجموعه پل‌های شهیدستاری بود؛ شامل چندین هزار متر کار. در آن زمان یک شروع خوبی بود و بعد از این پروژه، خانم‌های هنرمند زیادی به این فضا آمدند
ایران آرت: لاله اسکندری درباره نقاشی دیواری هایی که در تهران کار کرده است به همشهری گفت: چون در رشته تجسمی و طراحی و گرافیک تحصیل کرده‌ام از تأثیرات رنگ‌ها و نقش‌ها بر روحیه شهروندان مطلع بودم. اما از طرف دیگر نقاشی‌های دیواری در معرض آسیب در طی زمان قرار داشت به همین دلیل به سمت آموزش کاشیکاری و کشف متریال‌های بهتر به این منظور رفتم. در اواسط دهه 80 با مسئولان شهری به توافق رسیدیم. اولین پروژه من در منطقه ۵ تهران و مجموعه پل‌های شهیدستاری بود؛ شامل چندین هزار متر کار. در آن زمان یک شروع خوبی بود و بعد از این پروژه، خانم‌های هنرمند زیادی به این فضا آمدند. در ابتدای کار خیلی‌ها مرا ترساندند که این کار عمرانی یک فضای مردانه است و ممکن است از پس آن برنیایی، اما من آنها را متقاعد کردم که نگاه شما اشتباه است و ما داریم یک تابلوی هنری در ابعاد بزرگ در سطح شهر ایجاد می‌کنیم. غالب اعضای تیم ما هم خانم بودند. در طی یک دهه‌ای که با شهرداری همکاری داشتم، چند هزار متر کار هنری در مناطق مختلف انجام دادم.
اسکندری افزود: اولین کاری که به این منظور انتخاب کردم، اتوبان همت در تقاطع ستاری بود؛ چرا که روزانه جمعیت زیادی از این اتوبان می‌آمدند و می‌رفتند. طبیعی است که آنها وقتی وارد تهران شده و از آن خارج می‌شدند، مدام چشم‌شان به تصاویر پل و آسفالت و سازه‌های بتنی می‌افتاد و بر روحیه‌شان بسیار اثر می‌گذاشت. من به این فکر می‌کردم که در این مسیر، تابلوی هنری بزرگی خلق کنم که همه ببینند؛ تابلویی پر از نقش و طرح و رنگ و زیبایی. طوری که وقتی از مقابل آن عبور می‌کنند، آرامش پیدا کنند و حال خوبی داشته باشند. به همین دلیل بود که اساساً به سمت این کار رفتم. البته به نحوه نگهداری از این آثار و حتی آثار دیگری که در این حوزه شکل گرفته، معترضم. ما پیشنهاد دادیم که حتی نگهداری از این آثار را به ما بسپارند که عملیاتی نشد. به همین دلیل است که شاهدیم به مرور زمان دچار اشکال شده‌اند و دیگر مثل اوایل نیستند. امیدوارم فرصتی دست بدهد که بتوانیم این آثار را احیا و نوسازی کنیم.
