برفاب فروزان سلیمانی وارسی می کند/ گزارش تصویری از ایسو

آنچه می خوانید، گزارش ایران آرت از نمایشگاه نقاشی "فروزان سلیمانی" در گالری ایسو است.

ایران آرت: نمایشگاه «برفاب» که مروری بر سه مجموعه اثر نقاشی "فروزان سلیمانی" می باشد؛ از 14 اردیبهشت در گالری ایسو آمل گشایش یافته است.

در این نمایشگاه 28 اثر نقاشی از سه مجموعه آثار پیشین  فروزان سلیمانی  با عناوین «وارسی» ، «کشند» و «برفاب» در قالب یک مجموعه و به صورت تقکیک شده، درکنار هم قرار داده شده اند. که از یک سو به قصد برداشت و طرح اندیشه هایی نو و از سوی دیگر به منظور نگاهی دقیق تر به تحولات سبکی و بازنگری های تـﺋوریک این هنرمند در سیر زمان، نسبت به مضمونی خاص محقق گشته است. از این رو و همزمان با روز پایانی این نمایشگاه  ایران آرت  گزارشی  را ارائه کرده است؛ که با ذکر مقدمه ای در چهار بخش بدان خواهیم پرداخت.

آنچه در اراﺋـه نمایشگاهی آثار تجسمی، در قالب یک مجموعه، همچون هر نظامی در شاخه های دیگر علوم از اهمیت بالایی برخوردار بوده و از دلایل اصلی قوت، ضعف و موفقیت آن در عینیت نیات هنرمند به شمار می رود؛ وحدت و همراستایی اجزا با وجود کثرت آن ها می باشد. هرچند که زبان هنر، قطعا مجال و گریز از قطعیت ها و چهارچوب های تثبیت شده را کاملا باز می گذارد و ترادف ها و تضاد هنری پدید می آورد؛ لیکن با این وجود هم هرگز نمی توان عامل انسجام و همبستگی را در یک قالب هنری نادیده انگاشت. در مجموعه «برفاب» همانطور که ذکر شد؛ با نقاشی هایی از سه مجموعه آثار  فروزان سلیمانی  روبرو هستیم؛ که در یک بازه زمانی نسبتا بلند و در جریان کشمکش های ذهنی و روحی، منطق و احساس، وفاداری و یا گریز از طبیعت و... شکل گرفته و تجسم یافته اند. به همین سبب، مخاطب در این مجموعه خاص، به جای تقویت میل و غریزه وحدت یاب خود، که طبعا اندیشه ای کلی نگر و از بالا به هر اثر را می طلبد؛ می بایست با نگاهی عمودی به آثار و با سعی شکستن ظرف زمان، نسبت به درک تحولات و مسیر طی شده، به نتیجه گیری مطلوب مبادرت ورزد. به طور ضمنی؛ برای کاوشی صحیح در آثار این نمایشگاه؛ عنصر وحدت و یکپارچگی مجموعه را آگاهانه رها کرده تا با سیر در زمان و دیدگاه های تغییر شکل یافته هنرمند، به نشانی از دریافت های تجربی او نایل آییم.

1- مجموعه «وارسی» بر اساس تقویم و زمان شکل گیری این سه مجموعه، گذشته ای دورتر دارد. آثار «وارسی» در ابعادی با قطر 5/5 سانتیمتر و با تکنیک رنگ و روغن روی پارچه تجسم یافته اند. نقاشی های این مجموعه به آن مقدار از ویژگی صراحت و ایجاز برخوردار هستند که به نوعی خصیصه های مدیکال فوتوگرافی (عکاسی پزشکی) را با خود همراه دارد. این آثار درشت ترین نماها را از اعضا، زخم ها و نقص های بدن انسان در قابی دایره شکل و بر روی جسمی طبیعی (پارچه) نشان می دهد. با توجه به سوژه، تکنیک و شکل اراﺋـه آثار، هنرمند پیوند گنگ و مبهمی را از تاثیرات متقابل انسان و طبیعت پیرامونش بروز می دهد. این موضوع، یعنی عدم نشانه سازی، بیش از آنکه خشم، خشونت یا حتی تاثیرات مازوسادیسمی را در قبال سوژه بر ما برانگیزاند، بیشتر گواه این است؛ که هنرمند می کوشد تا با تزریق نیروی دافعه بر مزاج مخاطب از طریق شکافتن و عریان نمودن نقصان های انسانی، به نشانه هایی از دغدغه اصلی خود، یعنی سرمنشا آلام و دردهای بشری دست یابد. تامل و تمرکز بر این مسـﺋله در مجموعه های بعدی روشن تر بیان خواهد شد.

2- «کشند» دومین مجموعه هنرمند از حیث زمان است که در آن آثاری اسمبلاژی با تکنیک رنگ و روغن و ترکیبات صنعتی روی بوم شکل گرفته و در باکس چوبی اراﺋـه شده اند. اسمبلاژ یا هنر جفت و جور کاری (سر هم کردن) پیام نزدیک شدن به هنر مجسمه سازی را می رساند که تفاوت عمده اش با این حوزه در استفاده از موادی غیر متعارف در کنار هم و به طور کلی اشیای زندگی روزمره است. اسمبلاژ از جمله هنرهای مدرن می باشد که در مقابل هنر اکسپرسیونیستی انتزاعی قرار می گیرد که اساس آن در ساده و خلاصه کردن است؛ و برعکس اسمبلاژ از طریق اضافه کردن و ترکیب مواد در کنار هم به وجود می آید. همانطور که از سوژه های این مجموعه برمی آید، نسبت به آثار مجموعه قبل عنصر صراحت و ایجاز را کمتر و یا به شکلی دیگر با خود به همراه دارند. در مجموعه «کشند» شاهد جاذبه میان انسان(به ویژه زن) و طبیعت و تاثیرات متقابل آن ها هستیم. به شکلی که محیط و طبیعت پیرامون انسان را در جایگاه قدرت و پرتره ها را دستمایه ای برای قضاوت می توان جستجو نمود. در مقایسه ای دیگرِ مجموعه «وارسی» با آثار این بخش، حرکتی کاملا ملموس و شجاعانه تری را به سوی تجسم بخشیدن نشانه های طبیعی شاهد هستیم. به طوری که این بار هنرمند نه تنها از ابزار برای برخورد با طبیعت سود جسته؛ بلکه سعی نموده تا بوم نقاشی را با رویکرد اسمبلاژی به وادی مجسمه سازی نزدیک کند. این در حالی است که هنوز هم بدون در نظر گرفتن همه آثار این سه مجموعه در کنار هم، آثار «کشند» به طور جداگانه، بیشتر جنبه ساختاری دارند تا مفهومی. و این خود یکی از ویژگی ها و از مبانی هنر اسمبلاژ است.

- مجموعه آخر با عنوان «برفاب» خاستگاه این نمایشگاه می باشد، که نیات اصلی هنرمند هم بیش از پیش در آن، به سبب تثبیت دیدگاه و اندیشه او در عمل، قابل جستجو است. نقاشی های مجموعه «برفاب» با تکنیک رنگ و روغن روی بوم و در ابعاد بزرگ 160 در 140 اراﺋـه شده اند. هنرمند در این مجموعه دیگر از ابزار و تکنیک های ایجاز برای مواجهه با مضمون طبیعتِ زیستی انسان استفاده نکرده است. بلکه مستقیم و بی واسطه در پی تجسم آن و ثبت دقیق تر ذهنیات خویش می باشد. در «برفاب» قدرت تاثیر طبیعت بر روح انسان و به ویژه زن، به وضوح مشاهده می شود. تنالینه های آبی، که رنگ غالب آثار این مجموعه است؛ یا آنقدر به سوی روشنایی می روند که احساسی از افسردگی و تنهایی را متبادر می سازند و یا آنقدر به تیرگی متمایل، که به نمادی از انتظار و رویا تبدیل می شوند. از سوی دیگر فضای تنگ و خفقان آور اسمبلاژها هم به نوعی دیگر نمود پیدا می کند. آنگونه که در آثار «برفاب» دیده می شود؛ نوعی خودداری و درونگرایی در تقابل انسان با پیرامونش موج می زند. اما همچون ذات اسمبلاژها نه با سویه ای اکسپرسیونیستی مواجهیم و نه در این بخش با افراط گرایی آثار رومانتیک. حمید اسدزاده هنرمند نقاش در شرح خود از «برفاب» نوشته است:" در آستانه اتفاق همه چیز مکث می کند؛ همه آن چیزهایی که برانگیزاننده است. عاطفه ای عمیق، انبساط و انقباض بشریت در یک لحظه در چشم مؤلف متوقف شده و مورد وارسی قرار می گیرد. و آنگونه که در نمودار ذهن می بیند؛ آن ها را تجسم می بخشد... مخاطب در آثار «برفاب» با برشی هدفمند از یک لحظه دراماتیزه شده روبروست. برشی که گویای چندلایگی عاطفیست. و به واسطه روابط میان اشکال نمادین و ملموس طبیعت،  ما را به جاذبه خیال زیست شده یک زن دعوت می کند..."

 4- در مسیر طی شده، بیان تاثیرات غیر قابل انکار اتمسفر و فضای زیست انسان امروز، بر روحیه حساس یک هنرمند، که با محوریت زمان از انقباض، انسداد و تاویل ناپذیری، به انبساط و گستردگی در آثار او تبدیل شده؛ نمایان می گردد. به عبارتی دیگر؛ فروزان سلیمانی در نمایشگاه «برفاب» به تدریج و آگاهانه عبور کردن از وجوه ساختاری به جنبه های مفهومی تر هنر نقاشی را برای نزدیکی بیشتر به باورهای عمیق خود تجربه کرده و نشان داده است.

  فروزان سلیمانی هنرمند نقاش و مدیر گالری ایسوی آمل است. سلیمانی تاکنون در بیش از پنجاه نمایشگاه انفرادی و گروهی در نقاط مختلف کشور به اراﺋـه آثار خود پرداخته و پرفورمنس ها و ورکشاپ هایی هم در استان مازندران برگزار کرده است.