یادداشت سردبیر/ اگر دهه ٦٠ مى‌گفتید فیلمسازى براى اعتراض دوید وسط بازى فوتبال
حسین عبدالهاشم پور - ... اعتراض او از هنجارهاى شناخته شده ایران دور است، بر شیوه اکران فیلمى مى آشوبد که براى برخى تابوشکنى‌ست ...
١- ایرانى تغییر کرده و لذا آفرینش هاى هنرى اش هم تغییرات معنادارى کرده است، این مهم را بخشى از تصمیم سازان عرصه فرهنگ و هنر نمى خواهند درک کنند و یا دستکم بپذیرند؛ زیرا درک کردن اتفاق مبارک ترى ست؛
هنوز طیف موثرى از تصمیم گیران فرهنگ و هنر با عینک دهه ٦٠ خورشیدى به هنر مى نگرند، حال أنکه اگر به کنش هنرمندان امروز بنگرند هم درمیابند که این نگاه با مولفه هاى امروز همخوانى ندارد؛ صد افسوس که حتى نمى خواهند بپذیرند ایثار، راست گویى، احترام به حقوق دیگران، امانتدارى ... را نباید منحصر به خاکریزها دانست که مرز دوست و دشمن در آن پیداتر از آفتاب بود، نشانى دادن چنین گوهرهایى در ایران امروز ، هنر مى خواهد.
٢- شاید اگر دهه ٦٠ خورشیدى مى گفتید: روزى مى رسد که یک کارگردان براى حمایت از فیلم اش و رساندن صداى اعتراضش مى پرد وسط یک بازى فوتبال در استادیوم آزادى، لابد یقه تان را مى گرفتند و به جرم سیاه نمایى از آینده کشور و ناکارآمد جلوه دادن أموزه هاى ایدئولوژیک ، باید به زمین و زمان جواب پس مى دادید؛ تازه اگر پیشگویى مى کردید این کارگردان در مواجهه با اکران فیلم "محمد(ص)" چنین خواهد کرد حتما انگ هاى دیگرى هم مى خوردید!
بله، ایرانى ها تغییر کرده اند، جهان بینى شان تغییر کرده است، از این روست که قالب هاى سنتى یک چهره فرهنگى را نمى پذیرند، ابایى هم ندارند در شبکه هاى به اصطلاح مجازى، متن زندگى یا سفره دل شان عیان باشد ...
اما پیداست انتظارات از آنها تغییرى نکرده است. ٣- "قندون جهیزه" فیلم ساده و صمیمى‌ست؛ و براى نخستین فیلم یک کارگردان جوان و نیز هزینه اندکش، به نسبت خوب هم از کار درآمده،چنین اثرى براى کارگردانش سرنوشت ساز و به مثابه آینده حرفه اى اوست؛ غریب است که از او توقع دارند به جهت اکران فیلم دیگرى، از حق خود بگذرد! او آگاهانه براى اعتراض در نقشى حاضر مى شود که از هنجارهاى شناخته شده ایران دور است، بر شیوه اکران فیلمى مى آشوبد که شاید براى برخى تابوشکنى ست؛ اما این بخش واقعى از ایران امروز است، کمااینکه بسیارى با او همذات پندارى هم مى کنند.
4- غیر از همه اینها، واقعا وقتش رسیده به حداقل ترین ترازهاى حرفه اى بودن برسیم؛ گمانم این است که براى هوش ایرانى دشوار نیست فیلمى مانند "محمد(ص)" را طورى اکران کند که أب در دل کسى تکان نخورد و حلقه وصل باشد نه فصل؛
حالا هم اداى حق یک فیلمساز نوپا که احساس اجحاف مى کند بهترین تبلیغ براى فیلمى ست که تلاش دارد رسول مهربانى را به تصویر کشد.
- بخشى از این یادداشت امروز دهم شهریور در روزنامه شرق صفحه ١٦ به چاپ رسیده است.
