بازآفرینی مفرغ‌های تاریخی/ توضیحات خواندنی درباره حضور "نگاه بانان" در گالری ویستا
ایران آرت : نمایشگاه مجسمه‌های سمیرا دریا و میثم نژادرسولی با عنوان "نگاه‌بانان" در گالری ویستا برپاست.
میثم نژادرسولی در گفت‌وگو با هنرآنلاین گفت: ما در این مجموعه نگاه تصویری به دوره تاریخی ایلام و مفرغ‌های لرستان داشتیم. البته در این مجموعه از موتیف‌های موجود در مفرغ‌ها کپی نکردیم و فقط از آنها تاثیر گرفتیم.
او با اشاره به اینکه این مجسمه‌ها با تکنیک پاپیه ماشه ساخته شده‌اند افزود: ما به دوره‌های تاریخی مختلف توجه داریم و با نگاه پژوهشی روی آنها کار می‌کنیم. مفرغ‌های لرستان آثار کاربردی و تزیینی در قطعات کوچکی هستند که به عنوان زیور آلات، سوزن، سنجاق و همچنین ادوات و ساز و برگ اسب و غیره استفاده می‌شوند. ما از فرم آنها و حالت قرینه‌ای که در بسیاری از آنها هست، استفاده کردیم و مجسمه‌ها یا دیوارکوب‌هایی را ساختیم. البته آثار ما دیگر آن کارکرد معنایی را ندارند و بیشتر به فرم توجه داشته و با یک نگرش آزاد به کار پرداختیم.
نژادرسولی درباره تغییر ابعاد آثار گفت: مفرغ‌های لرستان که در ابعاد کوچک ساخته می‌شدند تکنیک خاصی داشتند و ظرافت زیادی در آنها وجود داشت ولی ما تکنیک پاپیه ماشه را انتخاب کردیم و ابعاد بزرگتری را با توجه به تکنیک برای کارها در نظر گرفتیم که مناسب با کارکرد تزیینی در دکوراسیون محیط یا فضای نمایشگاه باشد.
او ادامه داد: متریال یا مدیایی که استفاده می‌کنیم در آثار دوره‌های مختلف تفاوت دارد. در مجموعه تاریخی قبلی که به دوره قاجار اختصاص داشت و به همراه دوستان هنرمند دیگر در قالب مجموعه‌های تاریخی به آن پرداختیم، هر یک از هنرمندان با تکنیک و مدیای خاصی با آن دوره مراجعه کردند، مثل لعاب، نقاشی، جواهر سازی، چاپ دستی و.... اما در مجموعه اخیر ما فقط از پاپیه ماشه استفاده کردیم.
نژادرسولی با بیان اینکه برای نمایشگاه آینده به اتفاق هنرمندان دیگر روی همین دوره تاریخی کار بیشتری خواهند کرد و در نمایشگاه‌های آتی رویکرد به دوره‌های دیگر تاریخی نظیر دوره ساسانی را در نظر گرفته‌اند افزود: بعضی از آثار ما بار پژوهشی قوی‌تری دارند و صرفا نگاه فرمالیستی نداریم. در مجموعه قبلی که به دوره قاجار می‌پرداختیم به مسائل حاشیه‌ای دربار قاجار، دوره مشروطه و... توجه کردیم، ولی در مجموعه مفرغ‌های ایلام با توجه به اینکه اطلاعات ما نسبت به دوره قاجار محدودتر است، رویکرد ما بیشتر توجه به فرم آثار تاریخی است تا به نمادها و ویژگی‌های جامعه آن دوران. طبیعی است که در دوره‌های نزدیک‌تر به دوره معاصر با توجه به دسترسی به منابع جامعه‌شناسی و فرهنگی بیشتر می‌توانیم با نگاه پژوهشی دقیق‌تری به این دوره‌ها بپردازیم.
