آقای وزیر فرهنگ دقیقا کجایی؟
حسین هاشم پور
ایران آرت : حسین هاشم پور :این روزها کانال های تلگرام دلواپسان می نویسند وزیر فرهنگ به کنسرت موسیقی نمی رود چون به آن اعتقادی ندارد...
یک : سید عباس صالحی ،چهارم شهریور در آیین معارفه اش گفته بود: " فرهنگ، معاشرت است، همدلی و هم‌نفسی است..." اما او این روزها در همه فرصت های خوب معاشرت غیبت دارد!
او که گفته بود :" دولتمردان به شنیدن، بیشتر نیاز دارند تا گفتن" در روز سینما در جمع سینماگران حاضر نشد تا دغدغه های شان را بشنود؛ تصور می کردم حتما برای شنیدن زخمه کمانچه استاد کیهان کلهر خواهد رفت، شاید حتی رنج سفر به خود هموار کند و برای خانه تنبور همنشین استاد حسین علیزاده میهمان کرمانشاه شود؛ یا دستکم در میان دولتمردانی که به دیدار کنسرت-نمایش "سی" رفتند او هم به فردوسی خوانی امروزی خواهد نشست؛
اگر راه کرمان دور است و نمی تواند به جشنواره تجسمی جوانان برود، حتما به جشنواره موسیقی جوان که دو سه خیابان آنطرف تر از دفتر وزارتش است سرزده سرکی می زند و احوالپرس فردای موسیقی می شود، همه این ها نشد، انبوه نمایشگاه های تجسمی و شبانه های پرشور تئاتر را درمیابد ...
اما یک به یک این فرصت ها گذشتند، برخی شان تکرار نشدنی هستند و برخی شان هم رفتند تا سال بعد و وزیر فرهنگ از آنها جا ماند.
دو: آفتاب پس فردا طلوع کند، ردای وزارت آقای سید عباس صالحی یک ماهه می شود
شاید سین جیم کردن بابت چنین زمانی، غریب به نظر رسد اما سی و یکم مرداد در همین ستون نوشتم :" ماه‌عسل آنها که در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مسندی تکیه می‌زنند، به یک ساعت هم نمی‌رسد" ، هنرمندان نسل انقلاب مانند پیشکسوتان، حوصله صبوری ندارند، حتی این جمله که جامعه هنری باید اعتماد حاکمیت را جلب کند برنمی تابند و آن را ناسپاسی می پندارند، می گویند" چرا نباید به ما اعتماد داشته باشند؟! "
ایفای نقش تعیین کننده هنرمندان در انتخابات ریاست جمهوری یک پیام روشن دارد:" استیفای حق شهروندی هنرمندان تمام و کمال"؛ دولت باید بدون لکنت زبان، همه حقوق قانونی هنرمندان را محقق سازد، ویترین این اتفاق نه گفتار بلکه رفتار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ست، حضور کم رنگ او میان هنرمندان پالس هایی خلاف انتظارات جامعه هنری ست.
سه: دور از انصاف است اشاره نکنم همه شنیدهایم حاکی از حسن خلق و روحیه فرهنگی آقای صالحی ست،
حتی یادداشتی از همکار صاحب قلم مان مهرزاد دانش در مجله وزین فیلم خواندم که چهار سال گذشته در معاونت فرهنگی با جناب صالحی کار کرده اند و به سجایای اخلاقی، منش معتدلانه حتی نزدیک به اصلاح طلبانه او شهادت داده اند،
اما راستش اینجا در دولتی که روزهایش به برق و بادی سپری می شود هر وقت ماهی را از آب بگیری، تازه نیست؛ توقعات تلمبار شده هنرمندان همان معاشرتی که وزیر بدو ورودش به درستی تشخیص داد را به ضرورت نیاز دارد؛ جامعه هنری درد دارد و شبکه های مجازی که نفرت را پمپاژ می کنند، عدم حضور وزیر فرهنگ در یک رویداد را بهانه می کنند و روی همین اعصاب دردناک راه می روند،
از این روست که بهتر بود 21 اردیبهشت به جای دیدار با ناشران که لابد این چهار سال حسابی با وزیر نو آمده معاشرت داشته اند، در روز ملی سینما رخی نشان می داد و حضور مستمر در رویدادهای هنری را الزامی می دانست.
