|
بسیاری از منتقدان و شعرا، شعر شیموس هینی را مصداق شعر پُستمدرن میدانند.
آرای متفکرین پساساختارگرایی از قبیل ژاک دریدا نشان می دهد که زبان اساسا سامانه ای است از تمایزهای که در آن واژه ها ( نشانه ها) معنای را ثبت یا بازنمایی نمی کنند،بلکه تنها آن ها را در زنجیره ای از تمایزهای نامحدود معنایی، با سایر نشانه ها مقایسه می کنند.