یک مدیر دولتی: هنرمندان ترجیح می دهند فعلن کاری اجرا نکنند/ کمک هزینه نمایش ها از ۸ میلیون به ۱۶ میلیون افزایش یابد!
همشهری از قول سید محمد جواد طاهری ، مدیر تئاتر شهر تیتر زد: هنرمندان ترجیح می دهند فعلن کاری اجرا نکنند
ایران آرت: سید محمد جواد طاهری ، مدیر تئاتر شهر در گفتگو با ایسنا که همشهری آنلاین آن را بازتاب داده است، گفته است: « با رصد سالن‌های تئاتر، عمدتا می‌بینیم نمایش‌ها شاید کیفیت مورد نظر مخاطبان را ندارند. به این دلیل که بسیاری از دوستان هنرمند و کسانی که در حوزه اقتصادی تئاتر کار می‌کنند، در شرایط فعلی، ترجیح می‌دهند نمایشی روی صحنه نبرند ولی بررسی‌ها، نشان می‌دهد که اتفاقا امروز تماشاگر، تشنه دیدن تئاتر است. استقبال تماشاگران از نمایش «پرده خانه» خانم آدینه که در هر اجرای آن ظرفیت سالن پر می‌شود، نشان می‌دهد تماشاگر به تماشای تئاتر می‌آید. امروز یکی از معضلات ما اطلاع‌رسانی به مخاطبان است و در وهله بعدی، اجرای کار خوب برای جذب آنان. از گذشته این موضوع برای همه ما به قطعیت رسیده که هنگام اجرای یک نمایش خوب، تماشاگر است که تماشاگر می‌آورد و همچنان تبلیغات اصلی نمایش‌ها دهن به دهن است. امروز هم اگر کار خوبی روی صحنه برود، خود مردم موج تبلیغاتی را ایجاد می‌کنند. هرچند در شروع به تبلیغات اولیه‌ای برای جذب تماشاگر نیاز داریم و بعد این چرخه خود به خود ایجاد می‌شود.
طاهری هشدار داد که اگر تماشاگری از دست برود، بازگرداندن او به سالن تئاتر کار سختی است و تصریح کرد: آنچه در آینده ایجاد خطر می‌کند و من نگران این موضوع هستم، این است که برای برگرداندن تماشاگری که امروز از دست برود، باید انرژی زیادی صرف کنیم و این را خطاب به تمام گروه‌های نمایشی می‌گویم که غافل از این نباشیم که تصور کنیم اگر امروز به هر دلیلی اجرا نکنیم، این تعداد تماشاگران، ثابت می‌مانند. استمرار اجرای تئاتر در سال‌های اخیر باعث افزایش تماشاگران شده و از دست دادن این تماشاگران، خطرناک و جذب دوباره آنان، نیازمند انرژی مضاعفی است. امیدوارم گروه‌های تئاتری از این موضوع غافل نشوند.
مدیر مجموعه تئاتر شهر درباره میزان اندک کمک هزینه گروه‌های نمایشی و در پاسخ به این پرسش که آیا در این زمینه با مرکز هنرهای نمایشی تبادل نظری داشته، توضیح داد: مرکز اعلام کرده که در شورای حمایت، به کارهایی که امروز اجرا می‌شوند، توجه ویژه‌ای داشته باشیم. شاید این حرف من به مذاق بسیاری از دوستانم خوش نیاید، اما باید یادآوری کنم، پیش از اتفاقات اجتماعی فعلی و از روزی که به شورای حمایت آمدم، اولین پرسشم این بود که چقدر بودجه برای حمایت از گروه‌های نمایشی داریم. به عنوان نمونه گفتند مثلا حدود ۵ میلیارد تومان که قرار است به ۶۰۰ گروه تعلق بگیرد. میانگین این کمک‌هزینه ۸ میلون تومان می‌شود که در برابر هزینه تولید تئاتر در شرایط فعلی بسیار ناچیز است.
اینها موضوعاتی زیرساختی است که باید خیلی قبل‌تر به آن فکر می‌شد. شاید یک راه حل این باشد که در وضعیت فعلی که برخی از گروه‌ها از اجرای کارهایشان انصراف داده‌اند و تعداد اجراها کمتر شده، رقم کمک هزینه را دو برابر کنیم که قابل توجیه باشد. هرچند که باز هم کفاف هزینه تولید یک اثر نمایشی را نمی‌دهد. بنابراین باید راهکاری برایش اندیشیده شود که برای انجام آن ایده‌ای را به شورای حمایت ارایه کرده‌ام. بدین صورت که شورای حمایت را به شورای حمایت از تولید و ساخت آثار نمایشی برگردانیم. در حال حاضر مشغول نوشتن طرح اولیه هستم و امیدوارم بعد از مشورت گرفتن از تمام هنرمندان صاحب‌نظر و کارشناسان و دوستان خانه تئاتر بتوانیم به طرح جامعی برسیم که تا سال‌ها مورد استفاده باشد.
طاهری در بخش دیگری از این گفتگو درباره گله‌های هنرمندان تئاتر از شورای نظارت و ارزشیابی که سبب شده بسیاری از آنان پیش از شرایط اجتماعی فعلی هم فرصتی برای اجرای نمایش پیدا نکنند و یکی از دلایل اجرای آثار کم کیفیت، منعطف نبودن شورای نظارت است، توضیح داد: با بسیاری از دوستان کارگردان که این نقدها را در رابطه با شورای نظارت یا شیوه نظارتی دارند، گفتگو کرده‌ام و خیلی از نظرات‌شان هم درست است. البته بعضی نظرات هم برآمده از زیاده‌خواهی است که از واقعیت فاصله دارد. اما به عنوان عضوی از جامعه تئاتری و نه مدیر تئاتر شهر معتقدم که قطعا در شورای نظارت، نگاه نو و شیوه جدیدی نیاز است و حتما درباره یکسری خطوط قرمز که طی سال‌ها به صورت سلیقه‌ای افزایش پیدا کرده و باعث تنگ شدن عرصه فعالیت برای هنرمندان شده، نیازمند تجدید نظر و بازگشت به اصل مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی هستیم که به روشنی در رابطه با موضوعات نظارتی به صورت شفاف توضیح داده شده و خوب است مصوبه شورا را به عنوان قانون اجرایی کنیم و از اعمال سلیقه‌های شخصی بپرهیزیم.
اما از سوی دیگر باید تعادل هم ایجاد شود. یعنی زیاده‌خواهی‌هایی که شاید با واقعیت جامعه امروز سازگار نیست، هم نباید مطرح شود. به هر حال باید انعطاف دو طرفه‌ای وجود داشته باشد چون انعطاف یک طرفه به نتیجه نمی‌رسد و قطعا نظام چارچوب‌ها و اصول خود را دارد و هنرمندان هم خواسته‌ها و نکات خود را دارند. اگر واقع‌بین باشیم، نمایش‌هایی دیده‌ایم که حرف‌ها و موضوعاتی را مطرح کرده‌اند که زمانی قابل طرح نبوده و حتی خود جامعه هنری گاهی از این موضوع شگفت‌زده شده است. هرچند معتقدم در برابر نقد سازنده و درست و علمی نباید موضع گرفت. یکی از انتقادات شخصی من به شورای نظارت همین است که اگر نمایشی موضوعی را به صورت علمی نقد می‌کند که نتیجه آن، آگاهی بخشی است، شورا نباید آن را در نطفه خفه کند بلکه باید اجازه نقد سازنده و علمی را به گروه‌های نمایشی بدهد.
