هنرمندی که بنیانگذار بداهه‌نوازی و اجراهای نامتعارف شد
او به سیم‌های پیانو، پاک‌کن، مو و چیزهای دیگری که پیوندی با موسیقی نداشتند چسباند و صداهای ناآشنایی از پیانو درآورد و آثاری برای این پیانو دستکاری‌شده ساخت.
ایران آرت: ۱۰۷ سال پیش در چنین روزی جان کِیج در لسآنجلس زاده شد. می‌گفت: «هنرمند باید از مرزها و قاعده ها درگذرد و آزادانه خود را به تصادف‌ها واگذارد».
پدر جان کیج، مهندس و مخترع دستگاه‌های الکتریکی و مادرش گزارشگر روزنامه "لسآنجلس تایمز" بود. شاگرد ممتاز بود و از هشت سالگی آموزش پیانو را نزد خاله‌اش آغاز کرد و ۱۰ ساله بود که یک روزنامه فرانسوی‌زبان در دبستانی که در آن درس می‌خواند منتشر می‌کرد.
۱۶ ساله بود که در دانشگاهی در لسآنجلس ادبیات خواند و می‌خواست کشیش شود ولی بعد به شعر و نقاشی رو کرد. ۱۸ ساله بود که به پاریس رفت و در کنار تحصیل تاریخ هنر باستان، آموزش موسیقی را ادامه داد. ۱۹ ساله بود که نخستین آثار موسیقی اش را آفرید ولی آنها را مشقی می‌دانست و منتشر نکرد.
۲۳ ساله بود که نزد آرنولد شونبِرگ پایه‌گذار موسیقی نوین "۱۲ آوایی" به آموزش هارمونی و چم و خم آهنگسازی مدرن پرداخت و از آن پس به ساختن و نواختن موسیقی نامتعارف رو آورد.
او به سیم‌های پیانو، پاک‌کن، مو و چیزهای دیگری که پیوندی با موسیقی نداشتند چسباند و صداهای ناآشنایی از پیانو درآورد و آثاری برای این پیانو دستکاری‌شده ساخت.
به گزارش دویچه‌وله، جان کیج ۴۰ ساله بود که از این هم فراتر رفت و در اثر "چهار و نیم دقیقه موسیقی" از حاضران در کنسرت خواست به جای ارکستری که روی صحنه آماده اجرا بود، اثر را با پیشنهادها، نواها، خنده‌ها و حتا سرفه‌های خود بیافرینند و اجرا کنند.
او نام این کار را "هاپِنینگ" (Happening) رویداد گذاشت و از آن‌پس تماشاچیان را در اجرای برخی از آثارش مستیما شرکت داد. بخش دیگر کار او جنبش فلوکسوس (Fluxus) بود که آنهم اجرای بداهه و تصادفی آثار موسیقی بود.
هدف او از این کارهای نامتعارف، بیرون آوردن هنر از دست "فرد نابغه و برگزیده" و سپردن آن به دست همگان بود.
او به جز رشته موسیقی به نوشتن درباره نقاشی، ادبیات، گیاهان به ویژه قارچ‌ها و خوراکی‌ها پرداخته است.
جان کیج در ۷۹ سالگی در نیویورک درگذشت.
