قتل به شیوه هنرمند ممنوع‌الکار و هنر زیرزمینی/دیالوگ‌های گلشیفته‌وشادمهر
حسین هاشم پور
دوستانش می گویند "حامد هاکان" از بس منتظر مجوز آلبومش ماند و نیامد دق کرد.
پیش تر هم لابد شنیدین اگه حبیب، حبیب محبیان، اجازه کنسرت می گرفت شاید جان دوباره ای در کالبدش می دمید و امروز هم " مادر" را با آن صدای خاص و گیتارش می خواند.
تراژدی حمید صفت که دیگر شهره خاص و عام است؛ رپر دید صحنه کنسرت وصالش نمی دهد، به صحنه نمایش قناعت کرده بود اما شاید این جنگ اعصاب مجوز و تهمت خواننده غیر مجاز سوهانی شد تا وقت فرو خوردن خشم، عصیان کند و از کوره در رود و...
یک : گفته های من زیره به کرمان بردن است؛ یازده سال پیش داریوش مهرجویی در فیلم به اصطلاح توقیف شده اش "علی سنتوری"، دیالوگ تکان دهنده ای درباره معتاد شدن یک موزیسین دارد که گلشیفته فراهانی با ناله محزون و عاشقانه ای آن را ادا می کند:" کی فکرش رو می کرد علی سنتوری که از اون خانی آباد تا همین شمرون کوفتی همه عاشقش بودن به این روز بیفته، مجوز همه کنسرت هاش رو لغو کردن، کاستش رو نذاشتن بده بیرون، واسه چندر غاز پول مجبور شد بره خونه هر ننه قمری بخونه..."
دو: و قبل ترش، شانزده سال پیش خسرو معصومی در فیلم" پر پرواز " که کیانوش عیاری هم در نگارش فیلمنامه اش مشارکت داشت، دیالوگ کوبنده ای برای شادمهر عقیلی نوشتند که هنوز هم شرح حال همه آنهایی ست که در به در گرفتن مجوزند:" شما میدان انقلاب و ولی عصر رفتین، میدونین که نوارهای ابی، اندی، سندی همه دست این و اونه، چطور مردم اونا رو گوش بدن اما منی که پام رو از مملکت بیرون نذاشتم، صدام ممنوعه!"
سه: روزگاری ست که نیازی نیست قسم بخورید پنهان کردن، غیرممکن شده است؛ ماهواره بدون هیچ دیشی در جیب بغل شهروندان است و مرغ از پشت بام خانه ها پریده؛ ممنوع الکار کردن هنرمند، عنوان هنرمند غیر مجاز و تبعید گونه هنری به زیر زمین، تاریخ مصرفش گذشته است؛
آنها که در گلوگاههای تصمیم سازی برای نهادهای فرهنگی باید نباید تعیین می کنند کلاه خود را قاضی کنند کدام فیلم از توقیف درآمده جامعه را به اغتشاش کشیده است؟ کدام هنرمند غیر مجازی که مجاز شد، اخلاق جامعه را به انحطاط سوق داده است؟
این روزها فقط عنوان هایی مانند توقیف، غیر مجاز، ممنوع التصویر و ممنوع الصداست که به جامعه پالس های منفی می فرستد و سرمایه های فکری و هنری ما را به هدر می دهد، بهتر است به جای عریض کردن خط قرمزها که تنها آورده اش تقویت رسانه های آن سوی مرزهاست به شعور و سلیقه مردم اطمینان و اتکا کنیم.
