شش معمار برتر ژاپنی و شاهکارهایی که ساختند/ عکسها

ژاپن از جمله کشورهایی است که همواره معماران خوبی داشته است. در سال 2019 آراتا ایسوزاکی به هفتمین ژاپنی برنده جایزه پریتزکر تبدیل شد.

ایران آرت: معماران معاصر ژاپنی، مناظر جهان را با خانه‌های حیرت‌انگیز خود، موزه‌ها، موسسات فرهنگی و فضاهای مکاشفه رویایی، شاعرانه و در ارتباط قدرتمند با طبیعت، نقاشی کرده‌اند.

در سال 2019 آراتا ایسوزاکی برنده جایزه پریتزکر معماری شد تا هفتمین معمار ژاپنی برنده این جایزه که مهمترین جایزه معماری در جهان است لقب بگیرد.

ما در اینجا به معرفی شش معمار ژاپنی می پردازیم که شهرت جهانی دارند.

Toyo Ito .1

موزه بین المللی بل باراکو در پوئبلا مکزیک، توسط معمار معتبر ژاپنی تویو آیتو طراحی شده است.

به گزارش وبسایت مانستان، در سال 2013 هنگام اعطای جایزه پریتزکر به آیتو، توسط هیئت ژوری در وصف او گفته شد: او به دنبال رهایی از صلبیت شبکه، به ایجاد رابطه بین اتاق ها، فضای بیرونی و داخلی ساختمان و محیط اطرافش علاقه مند است". در آستانه 50 ساله شدن فعالیت حرفه ای وی، این معمار معتبر بین المللی، پروژه‌های متنوعی از کتابخانه و خانه تشییع جنازه گرفته تا خانه‌ خصوصی، اقامتگاه، موزه و پاویلیون‌ را با نهایت ابتکار و دقت و ظرافت طراحی کرده است. آیتو در آغاز، با پروژه هایی مانند خانه White U مورد توجه قرار گرفت که از بتن مسلح ساخته  شده است و در واقع خانه ای بود که برای خواهرش در سال 1976 به دنبال درگذشت همسرش ساخته بود.

در دهه 2000 با طراحی سندای مدیاتک در میاجی ژاپن (که به خاطر 13 ساختار لوله ای درخت مانند مشخص از پشت نمای باز آن متمایز شده بود) و پاویلیون گالری سرپنتین در سال 2002، در سطح بین المللی شناخته شد. این دو پروژه به دنبال طراحی ساختمان اوموتساندو تاد (2004)، که دارای نمای درخت مانند است و خانه White O او در 2009 در شیلی ساخته شدند. موزه معماری تویو آیو با طراحی ایتو که در ایماباری در جزیره امیشیما قرار گرفته است، فضایی برای برگذاری ورکشاپ برای معماران جوان شده که شامل دو ساختمان از جمله مدل خانه قبلی آیتو در توکیو است. اما این فضاهای عمومی Home-for-All  است که در قلب وی محبوبیت ویژه ای دارند که آن را پس از زمین لرزه و سونامی ژاپن در سال 2011 طراحی کرد.

Kengo Kuma .2

V&A Dundee، طراحی شناخته شده کنگو کوما در اسکاتلند در سپتامبر 2018 افتتاح شد و بخاطر معماری جسورانه اش جایزه هایی بدست آورد. 

کنگو کوما برنده جایزه 1997 معمار برتر ژاپن به خاطر استفاده از چوب در جدیدترین پروژه های خود از جمله V&A Dundee در اسکاتلند و NIWA یک پروژه مسکونی برجسته در فرانسه، مشهور است. ریتم و نور از مشخصه های اصلی پروژه های او هستند ضمن رویکرد وی به استفاده از چوب، که با هدف ترکیب بومی هر پروژه با محیط طبیعی از معماری سنتی ژاپن الهام گرفته است. این معمار برنده جایزه با داشتن دفاتری در توکیو و پاریس و استادی در دانشگاه توکیو (دانشگاهی که در آن درس خوانده)، در سال 1990 به دنبال عضویت در دانشگاه کلمبیا، شرکت کنگو کوما و شرکا را تاسیس کرد.

نوارهای چوب به طول 20000متر در اطراف Exchange که در میدان دارلینگ ، سیدنی ، استرالیا افتتاح شده است توسط Kengo Kuma طراحی شده است، وی در زمان رونمایی از این بنا این ساختمان به عنوان نقطه عطفی می دانست که به عنوان یک نشانه شهری از همه زوایا قابل تشخیص است.

استادیوم طراحی شده برای المپیک 2020 ژاپن توسط Kengo Kuma طراحی شده است.

امروزه کارهای وی در سراسر جهان از جمله مرکز فرهنگی و گردشگری آزاکوزا در توکیو، هتلCommune by the Great Wall  در چین، کمپ بیس مونت بلان در فرانسه، موزه پل چوبی در یوسوهارا و یک دهکده فرهنگی در باغ ژاپنی پورتلند در ایالات متحده است. پروژه آتی او طراحی استادیوم ملی برای بازی های المپیک 2020 در توکیو است. جالب است بدانید که ورزشگاه ملی طراحی شده توسط معمار ژاپنی کنزو تانگه یویوگ، برای بازی های المپیک 1964 در توکیو الهام بخش او برای معمار شدن بود.

Tadao Ando .3

تئاتر بزرگ پلی شانگهای - یکی از نهادهای فرهنگی برجسته شهر - توسط معمار ژاپنی تادائو آندو طراحی شده است. این اثر به شکل تونل های بزرگ نیم دایره ای و دایره ای به عنوان سکوهای تماشا طراحی شده و نور زیادی از طریق آنها وارد می شود. 

تادائو آندو در مستند از خلا تا بیکران در سال 2013 می گوید: "ماهیت معماری این است که قلب‌های مردم را گشوده کند و آنها را به جهتی سوق دهد که آنها خوشحال باشند که در کره زمین هستند." آندو، بوکسور سابق و تنها معماری است که موفق به کسب چهار جایزه معتبر حرفه‌ای از جمله  جایزه پریتزکر  شده است. این معمار خودآموز (حین تمرین مداوم در دفتر اسکیس خود، او با حضور در دفاتر معماری، مطالعات زیاد و سفرهای تحصیلی به خارج از کشور، یادگیری معماری را آغاز کرد) به خاطر طراحی خانه های آرام و دنج، کلیساها، موزه ها و ساختمانهایی  با بتن آرمه در سراسر جهان مورد احترام است و این طراحی ها به قدری دقیق‌ و منظم اند که گویی شعراند.

موزه He Art در چین به طراحی اندو که در اواخر سال 2020 افتتاح خواهد شد.

کلیسای نور تادائو اندو که باعث شد وی برنده جایزه پریتزکر در سال 1995 شود.

آندو که به عنوان یک سازنده و آرشیتکت شناخته شده است، با دیدن استادکاری که خانه دوران کودکیش در اوزاکا که هنوز هم در آن ساکن است را بازسازی می کرد، به معماری علاقمند شد و این حرفه را انتخاب کرد. آندو با شروع فعالیت خود درسال 1969 با پروژه های مسکونی از جمله خانه آزوما 1976 آغاز به کار کرد که جایزه برتر انستیتوی معماری ژاپن را به دست آورد. وی در ادامه به طراحی خانه روکو، یک پروژه مسکونی در تپه ای با شیب شصت درجه، کلیسای نور سال 1989 در شهر کوچک ایباراکی خارج از اوزاکا، بنیاد هنری پولیتزر در سنت لوئیس میسوری و بسیاری از سفارشات ساخت خانه‌های خصوصی از جمله خانه ای در سریلانکا و مزرعه‌ای برای طراح مد، تام فورد در نیومکزیکو پرداخت. مروری از کارهای آندو از آوریل تا 28 ژوییه 2019 تحت عنوان چالش — تادائو آندو، در آرمانی/سیلوس در میلان ایتالیا به نمایش در آمده است.

Katsutoshi Sasaki .4

پارتیشن‌های چوبی طبقه پایین منجر به تقسیم طبقه بالای خانه در هانکیتا، یک محل اقامت طراحی شده توسط کاتسوتوشی ساساکی در اوکازاکی ژاپن می شوند.

کاتسوتوشی ساساکی 43 ساله، از نسل جدید معماران ژاپنی با طراحی تعدادی اقامتگاه خصوصی مورد توجه بین‌المللی قرار گرفته و اسم و رسمی برای خود به پا کرده است.او در سال 2019 برنده جایزه خانه شهری سال 2019 برای طراحی خانه 102 مترمربعی که خانه شخصی اوست که در تویوتا ساخته شده است (زادگاهش و جایی که او شرکت خود کاتسوتوشی ساساکی و شرکا را در سال 2008 تاسیس کرد)شد. قضات هیئت معماری این پروژه را بخاطر "سادگی ، استفاده از سازمان های مادی و مکانی" به عنوان پروژه برتر سال 2019 انتخاب کردند.به گفته آنها: "این خانه نگرش فوق العاده قوی نسبت به زمینه خود دارد." این خانه Tشکل تقابل نمای تیره‌ی سدری رنگ با فضای داخلی روشن از جنس تخته سه‌لای فاکالتا است. اتاق‌ها روی سکوهای متناوب قرار گرفته و نور از طریق پنجره‌های بام، وارد و در امتداد لبه‌های فوقانی خانه بلند و باریک جاری می‌شود.

خانه ای به شکل T که از بیرون به نظر می رسد ساختمانی بلند و باریک دارای پنجره های بسیار کم است و نمایی سراسر از تخته های چوبی رنگ شده دارد

هرچند که او معتقد است نور معانی یسیاری دارد اما هدف نهایی ساساکی با هر پروژه، معماری‌ای است که تبدیل به نور می‌شود.  " من می‌خواهم ساختاری پیدا کنم که از این ایده پشتیبانی کند." خانه شخصی وی در یامانوت، با تمایل به ایجاد فضایی برای نور طبیعی ساخته شده است. (خانه در سایه یک بلوک آپارتمان بلند قرار دارد.) دیوارهای روزنه‌دار و پله های شکاف دار منجر به فیلتر کردن نور شمالی به داخل خانه می‌شوند و احساس گشودگی را ایجاد می‌کنند. در خانه کورو، یک مجسمه مشبک مانند معلق، ساخته شده از تخته‌ الوار، الگویی از نور و سایه را در خانه شش ضلعی ایجاد می‌کند. ساساکی می‌گوید: "هیچ معماری کاملی وجود ندارد. اگر ما در خانه‌ای احساس راحتی می‌کنیم، این یک معماری خوب است."

SANAA .5

موزه هنرهای معاصر نیویورک ، که در سال 1977 توسط مارسیا تاکر تأسیس شد، توسط معماران سانا طراحی شده است.

شرکت سانا در توکیو که در سال 1995 توسط سجیما و نیشیزاوا تأسیس شده است یکی از تحسین برانگیزترین دفاتر معماری جهان است. سجیما و نیشیزاوا از معدود برندگان مشترک جایزه پریتزکر (در سال 2010)، همدیگر را ملاقات کردند و نیشیوازا پس از فارغ التحصیلی در سال 1990 در کازیو سجیما و شرکا مشغول به کار شد. هیئت ژوری پریتزکر درباره این دو اینگونه می‌گوید: "ساختمان‌های سجیما و نیشیزاوا به طور فریبنده‌ای ساده به نظر می‌رسند. "آن‌ها کل ساختمان را یکپارچه می‌بینند، جایی که حضور فیزیکی عقب می‌نشیند و زمینه‌ای لذتبخش را برای افراد، اشیاء، فعالیت‌ها و مناظر تشکیل می‌دهد. آنها مانند معدود افراد دیگر ویژگیهای فوق‌العاده تداوم فضایی، سبکی، شفافیت و مادی بودن را برای خلق یک ترکیب ظریف کشف می‌کنند. "

در میان ساختمانهای این شرکت که غالباً به رنگ سفیدند، می‌توان از مزارع Grace در نیکانا کانکتیکات، موزه جدید هنرهای معاصر در نیویورک و موزه هنرهای معاصر قرن بیست و یکم در کانازاوا  ژاپن نام برد. همچنین این دو نفر، ضمن حفظ شیوه‌ طراحی خود، سهم نسبتاً برابری در طراحی اقامتگاه‌ها از جمله خانه موریامای نیشیزاوا را دارند، که شامل 12 اتاقک سفید با فضای سبز بین آن است.

Sou Fujimoto .6

خانه O، ژاپن، توسط معمار سو فوجیموتو، بر روی یک سازه سنگی آتشفشانی چشمگیر قرار دارد. 

برنده جایزه شیر طلایی در سال 2012 نمایشگاه معماری ونیز، سو فوجیموتو بود. او دوران کودکی خود را در حومه شهر هوکایدو، با بازی در جنگل گذراند و بزرگ شد. بنابراین تعجبی ندارد که کارهای ارزشمند او اغلب از درختان الهام گرفته شده است. او می‌گوید "هدف من در هر پروژه ایجاد هماهنگی‌ای زیبا بین طبیعت، معماری و بشریت است." فوجیموتو در سال 2000 شرکت خود را در توکیو و پاریس تاسیس کرد و در سال 2013 با طراحی گالری پاویلیون سرپنتین – به شکل یک ساختار شبکه‌ای شفاف از جنس فولاد سفید (ساختاری که به امضاء رسیده است) به شهرت رسید.

این طرح به عنوان یک "تلاش متقابل فرهنگی" توصیف می شود ، سبک های ژاپنی و مدیترانه ای را در هم می آمیزد.

امروزه فوجیموتو در سراسر جهان، پروژه‌هایی از جمله خانه موسیقی مجارستان در پارک شهر بوداپست، یک برج چند کاربری در مونپلیه و یک دهکده عمودی در پاریس را دارد. طرح‌های مسکونی خصوصی وی از جمله خانه N، مجموعه‌ای از اتاقک‌های سفید است که در داخل یکدیگر قرار دارند. فوجیموتو می‌گوید: "من فکر می‌کنم خانه‌ای را می‌توان تمام و کمال دانست که در هماهنگی به هم پیوسته باشد"، با داشتن فضای متنوعی که این امکان را فراهم می‌کند که همگام با تغییر مداوم فصول و سبک‌های مختلف زندگی تعادل حفظ شود. معماری به خودی خود تغییر نمی‌کند، اما زندگی انسان، آب و هوا و فصول همیشه تغییر می‌کنند. وقتی همین فضا در پاسخ به این تغییرات نمودهای مختلفی را نشان می‌دهد، خانه مرتباً ارزش‌های جدیدی را به ما ارائه می‌دهد.