چاپ دوم «ادبیات و شر» توسط نشر جغد منتشر شد

چاپ دوم "ادبیات و شر" نوشته ژرژ باتای در خردادماه 1400 و در 188 صفحه با ترجمه ی فرزام کریمی و به همت نشر جغد منتشر شد.

ایران آرت: فرزام کریمی(مترجم) از انتشار چاپ دوم ادبیات و شر (سری کلاسیک و مدرن) در 188 صفحه توسط نشر جغد خبر داد، این مترجم افزود:تئوریسین نام آشنای شر (ژرژ باتای) در این کتاب به بررسی مضمون شر در آثار امیلی برونته،مارسل پروست،مارکی دوساد،فرانتس کافکا،ویلیام بلیک،شارل بودلر،ژول میشله پرداخته است باتای در سری مدرن رویکردش را در باب بودلر و بلیک با اتکا به سنت دیرینه ی ضدشعر آغاز میکند شعر به مثابه تخیل و بازنمایی وضعیتی مطلوب که هیچ شکلی از روشن زیستن را با خود به همراه ندارد و آنچه که مدنظر باتای در قبال شعر است تا به سر حد لجن کشیدن تمامیت شعر است تا بلکه بتوان حقیقتی را از آن دریافت،باتای در در بخشی از ادبیات و شر میگوید:

پشیمانی دروغی شاعرانه است و این وقفه سبب به بار نشستن حقیقت میشود زیرا گذشته بی اهمیت تر از آنست که برایش اظهار پشیمانی کنیم،این گفته ها ما را به سوی تحلیل های سارتر سوق می دهد،اگر این گفته ها درست باشد پس شعر به دنبال آنست که ابژه را به سوژه بدل کند و بالعکس،بنابراین ما در یک بازی گرفتار هستیم،آیا این یک بازی درخشان است؟شعر وجود دارد اما آیا تاریخ شعر موفقیت تلاش های پوچ است؟ما به سختی می توانیم این قاعده ی کلی را انکار کنیم چرا که شاعران فریب کار و دروغگو هستند،همانگونه که زرتشت میگوید و اینگونه ادامه میدهد که او هم شاعر است.

ژرژ باتای که در دهم سپتامبر ۱۸۹۷ در برلین زاده شد در سال ۱۹۸۹ خانواده‌اش به ریمس تغییر مکان دادند؛ جایی که او غسل تعمید یافت دوران نحصیلش را در ریمس و سپس اپرنای گذراند. اگرچه بدون رعایت آداب مذهبی بالیده شد اما در سال ۱۹۱۴ به مذهب کاتولیک پیوست و حدود نه سال یک کاتولیک متدین بود. وی تصمیم گرفت یک کشیش کاتولیک شود و برای مدتی به یک مدرسه‌ی کاتولیکی رفت اما در نهایت از آن انصراف داد تا بتواند شغلی پیدا کند و از مادرش حمایت کند.وی سرانجام در اوایل ۱۹۲۰، مسیحیت را کنار گذاشت. باتای، بنیان‌گذار چندین مجله و گروه ادبی و نویسنده‌ی آثار متنوع و بزرگی است وی گاهی با نام مستعار کارهایش را منتشر می‌کرد و بعضی از آنها توقیف می‌شدند. وی پس از مرگش تاثیر قابل ملاحظه‌ای روی نویسندگانی از جمله میشل فوکو، فیلیپ سولر و ژاک دریدا گذاشت. تاثیر او به صراحت در آثار پدیدارشناسی ژان لوک نانسی دیده می‌شود. این تاثیر همچنین بر آثار ژان بودریار، نظریه‌های روانکاوی ژاک لاکان و ژولیا کریستوا و کارهای اخیر انسان‌شناسانی از جمله مایکل توسیگ نیز قابل توجه است.