آل پاچینو شهرتش را به صاعقه تشبیه کرد/ روایت جالب آل پاچینو از نقش پدرخوانده در زندگی‌اش

آل پاچینو بازیگر نقش مایکل کورلئونه در سه‌گانه «پدرخوانده» گفته این فیلم هویت جدیدی به من داد که کنار آمدن با آن برایم سخت بود.

ایران آرت: پدرخوانده در سوق دادن آل پاچینو به صف بهترین بازیگران تمام دوران نقشی به یادماندنی ایفا کرد. بازی در نقش مایکل کورلئونه - شخصیت پیچیده و متضاد که از یک وارث بی‌میل به یک رئیس مافیای بی‌رحم تبدیل می‌شود- استعداد استثنایی آل پاچینو و قدرت بازیگری او را به نمایش گذاشت.

او در گفت وگو با نیویورک تایمز، نتوانست همه چیز را در قالب کلمات بیان کند. آل پاچینو در این گفت وگو تصریح کرد: توضیح دادن در دنیای امروز سخت است - توضیح اینکه من در آن زمان چه کسی بودم و صاعقه‌ای که زده شد - احساس کردم که به‌یکباره تا حدودی پرده‌ها کنار زده و همه نگاه ها به من دوخته شد.

آل پاچینو به این که نگاه تهیه‌کنندگان درخصوص این نقش روی دیگران و نه او، بود اشاره کرده و گفته اما پدرخوانده هویت جدیدی به من داد که کنار آمدن با آن برایم سخت بود.

فرانسیس فورد کاپولا کارگردان فیلم درام جنایی حماسی ۲۷۰ میلیون دلاری به خاطر عجیب‌ترین دلیلی که در قمار بر روی بازی آل پاچینو در مقابل فهرستی از بازیگران مطرح سینمای هالیوود داشت، از بازی رابرت ردفورد برنده اسکار ستاره مارول در نقش مایکل کورلئونه خودداری کرد.

انتخابی که می‌توانست مسیر تاریخ را بازنویسی کند

پدرخوانده در یک دنیای موازی می‌توانست جلوه‌ای کاملا متفاوت به خود گرفته و رابرت ردفورد نقش اصلی فیلم فرانسیس فورد کاپولا را به جای آل پاچینو که در آن زمان هنوز شناخته شده نبود، بر عهده بگیرد. اما چنین نشد و ردفورد در دوران اوج خود در دهه ۱۹۷۰ به عنوان یکی از مدعیان برای این نقش انتخاب نشد؛ انتخابی که می‌توانست مسیر تاریخ را بازنویسی کند.

کارگردان در تصمیم خود برای انتخاب فردی که تا آن زمان هنوز اثری از خود در سینمای هالیوود به جا نگذاشته بود، قاطعیت داشت که این قاطعیت در نهایت منجر به ظهور آل پاچینو به عنوان یک چهره نامی در سینما شد.

فورد کاپولا که به اندازه کافی جرات داشت تا بر سر آل پاچینو قمار کند، ثابت کرد که در تصمیم خود کاملا درست عمل کرده و این، راه را برای خلق یک شاهکار تاریخی هموار کرد.

باختی که تبدیل به سود ردفورد شد

فورد کاپولا در مقابل فشار استودیو ایستاد و آل پاچینو را برای نقش مایکل انتخاب کرد. البته این تصمیم، باخت ردفورد را به یک سود تبدیل کرد و در حالی که بازی آل پاچینو او را به سوپراستار شدن سوق داد، رابرت در فیلم تحسین‌شده نیش - The Sting (۱۹۷۳)به کارگردانی جورج روی هیل با بازی پل نیومن درخشید.

سرمایه گذاری بر روی ردفورد در این فیلم بسیار موفقیت آمیز بود و نه تنها تحسین منتقدان بلکه پیروزی تجاری را هم به دست آورد.

نیش در چهل و ششمین دوره جوایز اسکار، ۱۰ نامزدی قابل توجه را به دست آورد و برنده هفت جایزه شد.