گفت‌وگو با بازیگر فیلم «ماحی»
آنا نعمتی: برای اختلاس‌ها سند داشتیم
اگرچه طی این سال‌ها این بازیگر در فیلم‌های بسیاری از جمله «پارک‌وی»، «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه»، «زن دوم» و «انارهای نارس» بازی کرده، اما هنوز خیلی‌ها او را با نقش خانم دکتری که دلباخته یک معتاد می‌شود، می‌شناسند
ایران‌آرت: با گذشت چندین سال، هنوز خاطره بازی آنا نعمتی در سریال مسافر، ساخته سیروس مقدم در ذهن مردم باقی مانده و اگرچه طی این سال‌ها این بازیگر در فیلم‌های بسیاری از جمله «پارک‌وی»، «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه»، «زن دوم» و «انارهای نارس» بازی کرده، اما هنوز خیلی‌ها او را با نقش خانم دکتری که دلباخته یک معتاد می‌شود، می‌شناسند. نعمتی از معدود بازیگران سینما و تلویزیون است که هیچ‌گاه چهره خاصش، مانعی برای ایفای نقش‌های متفاوت نشده و همواره سعی کرده با بازی در نقش زن‌هایی از طبقات مختلف اجتماع، قالبی غیرکلیشه‌ای طراحی کند. نعمتی این روزها فیلم سینمایی «ماحی» به کارگردانی داوود خیام را در حال اکران در سینماها دارد فیلمی با مضمون فساد اقتصادی که در تعداد محدودی سالن به روی پرده رفت و تا امروز فروش نسبتا خوبی هم داشته است. ساناز قنبری در روزنامه جام جم با نعمتی درباره نقشی که در این فیلم دارد، هم‌صحبت شده است.
فیلم سینمایی ماحی چه فاکتورهایی داشت که بازی در آن را پذیرفتید؟
هر بازیگر در انتخاب نقش‌هایش عوامل مختلفی را درنظر می‌گیرد؛ مثل فیلمنامه، گروه سازنده، ویژگی‌های نقش و کارگردان، اما نمی‌توان به طور قطعی اطمینان داشت که لحاظ کردن تمام این عوامل، نتیجه خوب و شایسته‌ای به بار می‌آورد و نتیجه کار می‌شود آنچه در ذهن داشتید. در باره فیلم ماحی هم در وهله اول از مضمونی که داشت، بسیار خوشم آمد. موضوع این فیلم معضلی بود که جامعه امروز ما را بشدت درگیر خود کرده و دوست داشتم در آن سهمی داشته باشم، ضمن این‌که شخصیت ماحی هم شخصیتی بود که بخوبی ساخته و پرداخته شده بود و نقش متفاوتی بود که جای کار داشت.
ویژگی داوود خیام به عنوان کارگردان چه بود که در اولین تجربه فیلمسازی‌اش با او همکاری کردید؟
بعد از سال‌ها تجربه، وقتی فیلمنامه‌ای را می‌خوانم، کاملا متوجه نگاهی که پشت آن است، می‌شوم. فیلمنامه ماحی هم که به قلم خود آقای خیام به نگارش درآمده بود، نگاهی کاملا متفاوت به مسائل روز داشت و احساس کردم روی اصول تعیین شده بیننده را تا انتهای فیلم جلو می‌برد. او دو سال روی این فیلمنامه کار کرده بود و با مستندات و تحقیقات کامل، مباحث مطرح شده را به تصویر می‌کشید، ضمن این‌که آقای خیام سال گذشته فیلم کوتاهی به نام چله ساخته بود که جوایز معتبر داخلی و خارجی کسب کرد و تمام این عوامل دست به دست هم داد تا بازی در این فیلم را بپذیرم. من پنج شش سالی است که با کارگردانان فیلم اولی کار می‌کنم. وقتی چارچوب کاری درست است، کارگردان فیلم اولی یا چندمی فرقی ندارد.
با توجه به این که سوژه فیلم ماحی درباره اختلاس و مفاسد اقتصادی است، نترسیدید از این که با بازی در این فیلم، انگ سیاسی بودن به شما بزنند؟
من به هیچ‌وجه آدم سیاسی نیستم و به نظرم هنر هیچ ربطی به سیاست ندارد. یک هنرمند در همه جای دنیا می‌تواند فیلمی در مورد وقایع سیاسی و اجتماعی پیرامونش بسازد یا در آن بازی کند، همین. این مساله در تمام دنیا مرسوم است و من هم همین کار را کردم. فیلم ماحی نمایشگر یک معضل اجتماعی است. مستنداتی که در این فیلم استفاده شده، از آرشیو تلویزیون ایران گرفته شده و کاملا واقعی است، ضمن این‌که ما غیر از فیلمنامه، دفترچه‌ای داشتیم که قطرش از خود فیلمنامه بیشتر بود و آقای خیام کل تحقیقاتش را در آن جمع کرده بود که بارها به آن رجوع کردیم. مقدار زیادی منابع مکتوب و تصویری داشتیم تا کاملا تحلیلی با سوژه فیلم برخورد کنیم.
در کارنامه کاری شما انواع و اقسام نقش‌ها از زنان مرفه گرفته تا زنانی از طبقه ضعیف اجتماع دیده می‌شود. بازی کردن در این نقش‌های متفاوت چه جذابیتی برایتان دارد؟
همیشه دنبال بازی در نقش‌های متفاوت هستم. وقتی فردی ادعای بازیگری دارد، باید در قبول نقش هایش تفاوت را در نظر بگیرد. من همیشه سعی می‌کنم با قبول نقش‌های متفاوت ثابت کنم که تجربه‌گرایی برایم در اولویت قرار دارد. دوست دارم خودم را به چالش بکشم و در این راستا به ظاهر آراسته‌ای که بعضی‌ها می‌گویند، فکر نمی‌کنم. حتی برای چند فیلم در نقش‌های مسن‌تر از سن واقعی خودم بازی کردم و کلا ترسی ندارم که در ایفای نقش‌های مختلف قالب‌شکنی کنم، مثلا در «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه» حدودا 10 کیلو اضافه وزن پیدا کردم تا نقش باورپذیرتر بشود. در کل، همیشه سعی کرده‌ام تنوع لازم را در بازی هایم رعایت کنم؛ از فیلم شاعرانه برف روی شیروانی داغ گرفته تا فیلم تجاری شیش و بش ...
بعد از بازی در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف از مسیری که تاکنون رفتید، راضی هستید؟
همیشه سعی کردم درست انتخاب کنم تا بتوانم از نقش‌هایی که در آن بازی کردم دفاع کنم و حرفی برای گفتن داشته باشم.
جایی گفتید علاقه اصلی‌تان موسیقی بوده و با قبولی در رشته هنرهای دراماتیک به سمت بازیگری آمدید. الان هم موسیقی کار می‌کنید؟
من در یک مقطع زمانی ساز می‌زدم، اما بعد آن را رها کردم. البته موسیقی را دوست دارم و نقش مهمی در زندگی‌ام دارد. حتی زمانی از پدرم که نقاش متبحری است، سیاه‌قلم را آموخته بودم و کار می‌کردم که دیگر به آن هم نمی‌رسم. بازیگری هنری است که حتی زمانی که کار نمی‌کنی، درگیر آن هستی و باید خودت را به روز و آماده نگه داری و باقی هنرها می‌ماند برای اوقات فراغتت.
