موزه آینده دبی، شهرداری تهران
کپی شهرداری تهران از موزه آینده دبی چقدر آب خورد؟
براساس قراردادی که در سامانه شفافیت شهرداری تهران قرار گرفته، تهیه و نصب این نمادها بیش از 11 میلیارد تومان هزینه داشته است.
ایران آرت: نورا حسینی در شرق نوشت: صد نماد ماه «اسماءالحسنی» در تهران نصب شده است. نمادها ابتدا کپی‌بودنشان مورد انتقاد قرار گرفت و بعد جانمایی آنها در میان پیاده‌روها و حاشیه بزرگراه‌ها.
کاربر دیگری نوشته بود: چرا روح و روان ما را اذیت می‌کنید؟
یک فعال توییتری هم کنایه زده بود: چرا آب رفته؟! کل شهر شده از این کپی از موزه آینده دوبی، چرا؟ چون یک هنرمند متوسط هم ندارند.
ابتدای خیابان بهشت مکانی است که هر روز اعضای شورای شهر و مدیران شهری از کنار آن عبور می‌کنند؛ این نماد راه را بر عابران پیاده در ابتدای این خیابان بسته است.
این نماد پنج‌متری در برخی مناطق بیشتر است و نشانی از آنها در برخی از محله‌ها هم نیست. دور تا دور میدان هفت تیر را نمادها پر کرده حتی یکی از آنها در جای خالی مجسمه مدرس نشسته است.
رضا صیادی، مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران، درباره این نمادها گفته بود این نمادها بر پایه نماسنگ و به ارتفاع پنج متر در پایتخت نصب شده است.
براساس قراردادی که در سامانه شفافیت شهرداری تهران قرار گرفته، تهیه و نصب این نمادها بیش از 11 میلیارد تومان هزینه داشته است.
نمادهایی که قرار بوده حال و هوای شهر را رمضانی کند اما به اعتقاد برخی از تهرانی‌ها فضاهای شهری نسبتی با مناسب‌های ملی و مذهبی ندارد.
حسین نظری، معاون خدمات شهری شهردار تهران، درباره کپی‌بودن این نماد می‌گوید اگر الگویی را ما در مکانی ببینیم و الگوی مناسبی باشد و ما الگوبرداری کنیم کار بدی نیست. در احادیث هم داریم که «اطلبوا العلم بالصین». این طرح یک طرح اولیه بود.
او ادامه داد: ماه مبارک رمضان را هم‌زمان با عید نوروز و استقبال از سال جدید داشتیم، ما باید فضای شهری را مناسب ماه رمضان می‌کردیم و دوستان خوش‌فکری کردند و دوستان این الگو را انتخاب کردند و روی این ماه‌ها اسماءالحسنی را درج کردیم و ماه رمضان را به اسماءالحسنی می‌شناسیم. اما جا داشت که روی آن زیباتر کار می‌شد و در مکان‌های مناسب‌تری جانمایی می‌شد. سال‌های آینده این مشکلات آسیب‌شناسی و برطرف شده و طرح بهتری را خواهیم داشت.
معاون فرهنگی و هنری سازمان زیباسازی هم در این خصوص توضیح داده که این طرح‌ها یک طرح انحصاری است که بعد از فراخوان و از میان آثار ارسالی انتخاب شده است.
قادری‌آذر با اشاره به اینکه فراخوانی درخصوص ماه رمضان داده و از آنها خواسته شد از نمادهای ملی و مذهبی استفاده کنند، می‌گوید: برای اینکه ترکیبی از این نمادها را داشته باشیم برای هویت‌بخشی به فضاهای شهری طرح برگزیده نقش ماه اسماءالحسنی است. این نماد برای اولین بار است که مورد استفاده قرار گرفته و ترکیبی از ماه است که در کشورهای اسلامی نماد ماه رمضان است.
علیرضا نادعلی سخنگوی شورای شهر تهران هم موافق این موضوع نیست که فضای تهران با حال و هوای رمضان همخوانی نداشته است. او می‌گوید: براساس حضوری که در محلات مختلف تهران داشته‌ایم، می‌گویم این‌گونه نبوده است. ما بازدید‌های میدانی زیادی در این مدت داشته‌ایم. در رویدادهای مناسبتی حضور داشته که 14 تا 15 شب تکرار شده و امکان ندارد دیده نشود. دست‌کم در بوستان‌های هشت پهنه تهران برنامه‌های رمضانی برگزار شده، یا در بوستان‌های بزرگی مانند ملت، آزادگان، فضای اطراف برج آزادی، بوستان ولایت بوده و... به نحوی زیست شبانه ماه رمضانی وجود داشته است. رویدادهای مردم‌محور و شهروندمحور برگزار شده؛ از ماه که در پیاده‌رو گذاشتند و سایر نمادها حس رمضانی به شهروندان داده می‌شود تا رویدادهای دیگر فرهنگی که در حال برگزاری است.
او ادامه می‌دهد: به عنوان کسی که همواره دغدغه فرهنگی داشتم، معتقدم اتمسفر فرهنگی متناسب با مناسبت‌ها وقتی کامل ظهور و بروز می‌کند که شهروندان در آن حضور داشته باشند مانند، اربعین. اربعین با پلاک‌چسباندن و با بنرزدن و اینها اتفاق نمی‌افتد. با حضور مردم است که روی می‌دهد. می‌خواهد در تهران آیین جاماندگان باشد، می‌خواهد در پیاده‌روی بین نجف و کربلا باشد که از کل دنیا در آن حضور دارند. اتفاقاتی که توسط مردم رقم می‌خورد از آذین‌بستن و آراستگی سطح شهر بیشتر فضای شهری را به حال و هوای آن نزدیک می‌کند. به اعتقاد من نباید آن‌قدر درگیر نمادهای ظاهری شهر بشویم.
نادعلی به هم‌زمانی مناسبت نیمه شعبان، ماه مبارک رمضان و نوروز اشاره می‌کند و می‌گوید: برای مردم ما نوروز خیلی مهم است. ماه رمضان هم بود در زیباسازی شهر به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شد که هر چه از نوروز دور می‌شدیم، آراستگی شهر بیشتر به سمت ماه مبارک رفت حتی مناسبت‌هایی که با نوروز شروع شده در همان بوستان‌ها به سمت ماه رمضان تغییر پیدا کرد. ممکن است نظرات انتقادی راجع به آراستگی‌های شهر تهران در بحث زیباسازی داشته باشم؛ مانند همین جاگذاری‌ها و موقعیت‌های نصب المان‌ها اما فکر می‌کنم توجه به کارهای حجمی مانند همین تخم‌مرغ‌های رنگی خوب بود. اینکه مردم و هنرمندان عادی آمدند در سطح شهر تهران (نه کسانی که پیمانکار زیباسازی بودند) در بوستان‌ها نشستند، اینها را دانه دانه رنگ کردند. من رفتم از نزدیک با آنها صحبت کردم. تأکید داشتیم با توجه به تجربه موفق تخم‌مرغ‌رنگی‌ها کارهای مشابه به مردم سپرده شود و مانند فعالیت‌هایی که دانشجویان هنر در چهارراه ولیعصر انجام دادند و با کاموا و... درختان را تزئین کردند. استفاده از مردم به ظرفیت‌های شهری اضافه می‌کند.
