آیا ایران در پنجاه و نهمین بینال ونیز شرکت می کند؟/ خواندنی های بینال ونیز پنجاه و نهم

از آنجا که ایران فضای اختصاصی در دو باغ جیاردینی و آرسناله ندارد و هر بار با اجاره یک مکان در این رویداد حاضر می شود، می تواند در روزها و حتی یکی دو ماه آینده هم با برپایی پاویون به این رویداد جهانی بپیوندد.

ایران آرت: محمود سالاری، معاون امور هنری وزیر ارشاد به یکی از پرسش های روز جامعه تجسمی پاسخ گفته است.

سالاری درباره اینکه آیا ایران امسال در پنجاه و نهمین بینال ونیز حضور خواهد داشت یا خیر به فارس گفت: ما هنوز تصمیمی در این زمینه نگرفته‌ایم، چون همچنان وضعیت بودجه‌مان روشن نیست. به محض اینکه بودجه ما ابلاغ شود و اداره‌کل تجسمی سر و سامان بگیرد، در اولین فرصت تصمیم‌گیری خواهیم کرد و اگر لازم به رایزنی باشد، بلافاصله اقداماتمان را اجرایی خواهیم کرد.

به گزارش ایران آرت پنجاه و نهمین دوسالانه ونیز پس از سه روز دیدار ویژه مهمانان خصوصی از امروز سوم اردیبهشت در دو باغ آرسناله و جیاردینی در ونیز گشایش یافت و تا ۲۷ نوامبر، ششم اذر ۱۴۰۱ ادامه خواهد داشت.

از آنجا که ایران فضای اختصاصی در دو باغ یاد شده ندارد و هر بار با اجاره یک مکان در این رویداد حاضر می شود، می تواند در روزها و حتی یکی دو ماه آینده هم با برپایی پاویون به این رویداد جهانی بپیوندد و البته با تبلیغات وسیع محیطی و رسانه ای در ونیز دیر رسیدن خود را جبران کند.

ایران پس از انقلاب در هشت دوره این رویداد حاضر بوده است و اغلب معاونت هنری زیر نظر موزه هنرهای معاصر تهران، شورایی از هنرمندان تشکیل می دهد تا آنها تصمیم بگیرند که چه هنرمندانی با چه پروژه هایی در این سکوی بی مانند جهانی حاضر باشند.

در سال های اخیر پاویون ملی کشورها با ارائه هنر مکان مند و یا گونه های مختلف هنرهای جدید در معتبرترین رویداد تجسمی دنیا حاضر می شوند.

بخش اعظم شهر ونیز را اما گالری‌های خصوصی از اقصی نقاط دنیا به تسخیر خود درمی آورند و معمولن با سود سرشار مالی و معنوی پاییز ونیز را ترک می کنند . اتفاقی که هرگز برای گالری خصوصی در ایران رخ نداده است.

گفتنی ست ایران در دوره پیشین بینال ونیز با حمایت بانک آینده زیر عنوان «از بودن و سرودن» و ارائه آثار سه هنرمند «رضا لواسانی»، «سمیرا علیخانزاده» و «علی میرعظیمی» حاضر بود.

خواندنی های بینال ونیز ۵۹

پنجاه و نهمین بینال ونیز، پس از سه روز پیش نمایش، امروز کار خود را آغاز کرده است.

در بخش اصلی این نمایشگاه که با نام “عصاره رویاها” نامگذاری شده و اصلی ترین بخش دوسالانه ونیز به شمار می آید، به مفهوم ارتباط بین بدن، استعاره، زمین و فناوری پرداخته می شود.

در متن بینال نیز، سیسیلیا آلِمانی ، مدیر هنری ، سوالاتی از این دست را مطرح می کند: چگونه تعریف انسان تغییر می کند؟ چه چیز زندگی را بنیان می دهد و  چه چیزی باعث تفاوت مابین گیاه، حیوان، انسان و غیر انسان می شود؟ پرسش هایی که به نظر می رسد بحران کوبید ۱۹ در شکل گیری آنها بی تاثیر نبوده است.

همچنین در این دوره حضور هنرمندان زن در این رویداد بیشتر به چشم می خورد و بخش اکثریت هنرمندان شرکت کننده را تشکیل می دهد که در بین آنها هنرمندانی مانند باربارا کروگر، نن گلدین و… نیز دیده می شوند.

از میان هنرمندان و موضوعات ارائه شده در روز نخست و همین طور رویداد اصلی بینال می توان به آثاری مانند؛ مجسمه برنزی عظیم “سیمون لی” با نام “brick house” که در مسیر ورودی نمایشگاه مستقر شده است – قسمتی از یک مجموعه که بدنی زنانه و سیاه پوست را نشان می دهد-، ۵ مجسمه عظیم از ظروف کوزه مانند گلی از هنرمند آرژانتینی با نام گابریل چایلی-که هر یک از آنها استعاره از اعضای خانواده هستند– و مجسمه چوبی و گیاهان پوشاننده آن برای هنرمند رزانا پائولینو اشاره کرد. می توان گفت هر سه این مجسمه ها به نوعی بر مفهوم ارتباط بدن با زمین می پردازند.

در حوزه ارتباط بدن و استعاره نیز هنرمندانی مانند هانا الوی که با چیدمان خود بر ارتباط بدن و اشیا تاکید دارد، الی چری با موضوع وندالیسم و اما تالبوت با مضمون استعاره بدن زنانه شرکت نموده اند. همچنین در مدیوم فیلم سازی افرادی مانند اکوسا ادومو اوسو با روایت خیالی در مورد یک شخصیت نیمه انسان-عنکبوت در این حوزه دیده می شود، هنرمندانی نیز مانند مایا درن با داستانی سوررئالیستی و یا فیلم یک هنرمند تجربی درباره تجربه معنوی-روحی یک ترنس به این مفهوم پرداخته اند.

در حوزه فناوری نیز آثاری با استفاده از مدیوم های جدید که شامل کاربرد تکنولوژی های به روز می شوند حضور دارند.

بینال ونیز تا ۲۷ نوامبر، ششم اذر ۱۴۰۱ ادامه خواهد داشت و باید دید آیا ایران در این میعادگاه جهانی هنر حاضر خواهد بود؟ یا شاید این اتفاق به همت گالری های خصوصی انجام یابد.