فضای درون مجسمه‌ها برایم مهم شده است/ محمدحسین عماد از آثار جدید خود می‌گوید
محمدحسین عماد می‌گوید هر چه جلوتر می روم توجه به درون، چه به لحاظ مفهومی و چه از نظر تکنیکی، برایم اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
ایران آرت: محمدحسین عماد مجسمه ساز پیشکسوت معاصر و از مدرسان رشته مجسمه سازی در دانشگاه هنر درباره جدیدترین فعالیت های هنری و نمایشگاهی خود گفت: کارهای مجسمه سازی من معمولا در ادامه یکدیگر شکل می گیرند. در حال حاضر نیز بر همین اساس، روی مجموعه جدیدی کار می‌کنم که امیدوارم امسال بتوانم آنها را به نمایش دربیاورم. البته این مجموعه جدید تفاوت هایی با کارهای قبلی ام دارد.
وی در توضیح بیشتر این تفاوت بیان کرد: در کارهای جدیدم بیشتر روی فضای درون مجسمه ها کار می کنم و در واقع داخل مجسمه ها برایم در اولویت است. درون این آثار به وسیله روزنه ها و نور برای مخاطب قابل مشاهده خواهد بود. هر چه جلوتر می روم به لحاظ ایده پردازی، برایم توجه به درون اهمیت بیشتری پیدا می کند؛ چه به لحاظ مفهومی و چه از نظر تکنیکی.
این مجسمه ساز درباره متریال به کار رفته در این آثار نیز گفت: از یک نوع پلاستیک برای ساخت این مجسمه‌ها استفاده می کنم و این آثارم مانند مجسمه های نوری که پیش از این کار کردم نیست.
عماد در گفت و گو با خبرگزاری مهر درباره وضعیت فعلی هنر مجسمه سازی در کشور و کم بودن تعداد نمایشگاه‌های مجسمه در افتتاحیه‌های هر هفته گالری‌ها نیز بیان کرد: متاسفانه این روزها اتفاق خاصی را در عرصه مجسمه سازی شاهد نیستیم. شاید کار خلاقه خوبی ببینیم اما نمی‌توانیم ادعا کنیم این کارهای خلاقانه در یک مسیر هستند. ممکن است یک عده در یک نمایشگاه کارهای عجیب بکنند یا حتی در سطح شهر چنین کارهایی ببینیم اما ادامه آن مسیر و حرکت را نمی شود نه در بدنه مجسمه سازی و نه در روند حرفه ای آن هنرمند دنبال کرد.
وی ادامه داد: بیشتر کارها خصوصا در سطح شهر به صورت تزئینات است و مسیر تفکری را نمی توان در میان آنها مشاهده کرد، بیشتر مجمسه سازان این روزها به سمت کارهای شهری رفته اند و شاید این هم یکی از لطماتی است که به مجسمه سازی زده شده است. در سطح شهر هم اینگونه نیست که بتوان رد یک هنرمند را در آثارش دید و دنبال کرد، ممکن است امروز یک فرد یک اثر خوب خلق کند اما مدت ها خبری از او نمی شود. مجسمه سازی باید دارای یک جریان شود و این موضوع را هم باید کارشناس ها و مدیران برنامه ریزی کنند. به هر حال طبیعی است که جوان ها به دنبال شهرت و پول باشند اما نباید از این خواسته آنها سوء استفاده شود، به عنوان مثال نباید پولی موقت برای یک کار به آنها داده شود و بعد به امان خدا رها شوند.
استاد دانشگاه هنر درباره سیستم آموزشی و پرورش دانشجویان رشته مجسمه سازی نیز بیان کرد: سیستم آموزشی ما خلاقیت را دست پایین می گیرد و صرفا بر آموزش آکادمیک استوار است در حالیکه خلاقیت در آزادی به دست می آید نه در اجبار به یاد گرفتن مفاد درسی. خود من در دانشگاه برایم اهمیت ندارد دانشجو روی چه چیزی کار می کند و برایم مهم این است که در همان مسیری که خود او دوست دارد، بتوانم او را کمک کنم. البته اینطور نیست که شیوه آکادمیک را به طور کلی قبول نداشته باشم اما در این شیوه همه دانش و مهارت منتقل نمی شود و شخصا به شیوه تدریس آزاد اعتقاد دارم.
وی در پایان عنوان کرد: یک مساله مهم در انسان وجود دارد به نام شوق که این نکته باید به عنوان گزینه مهم برای آموزش مورد استفاده قرار بگیرد. ضمن اینکه در نهایت هنر آموختنی نیست بلکه یک کار خلاقه و ذاتی است.
